Sala od Starożytnych Run

Ze marszczonymi brwiami patrzył, jak chłopak – ten sam, który przed chwilą rzucił w niego krzesłem, Carney nie mógł tego pojąć – podnosi z ziemi jego podręcznik i grzecznie układa go razem z innymi porozrzucanymi rzeczami. Stał jeszcze chwilę, jakby potrzebował czasu na ogarnięcie tej niecodziennej sytuacji, a niezdrowy uśmiech zszedł z jego twarzy i ustąpił normalnemu, bezekspresyjnemu wyrazowi.  Był rozczarowany tym szybkim zakończeniem sprawy, chociaż doskonale wiedział, że nie powinien. Wciąż naładowany adrenaliną próbował się uspokoić - powoli podszedł do najmocniej przesuniętej ławki, znajdującej się niedaleko wesołego Ślizgona, podniósł ją i głośno przestawił na miejsce, patrząc mu przy tym w oczy, jakby próbując dostrzec na niej choćby cień niepokoju.
Zdążył trochę ochłonąć, wrócił na swoje miejsce (nie miał zamiaru zmieniać go tylko przez to, że jakiś dupek usiadł obok), postawił przewrócone krzesło czując przy tym ból w obitej ręce i usiadł na nim, jak gdyby nigdy nic. Wyglądało na to, że siedzący obok chłopak jest nienormalny, skoro bawi go rzucanie w innych meblami (David też uważał to za ciekawą rozrywkę) i siadanie obcym ludziom na kolanach. Kiedy tamten dostał stołem w brzuch i zaśmiał się, Carney był naprawdę wniebowzięty, zupełnie, jakby chodziło o wygraną na loterii, a nie jakiegoś szurniętego gościa, który bawił się bójką najwyraźniej tak samo, jak on. Miał wielką ochotę skopać go z krzesła, ale zdrowy rozsądek zdążył do niego wrócić i krzyczał coś o debilach, rozpoczęciu lekcji czy innych (mało istotnych, jak Davidowi się teraz zdawało) rzeczach, więc odpuścił. Na razie.

Starożytne Runy były kolejnym przedmiotem na które uczęszczała. Miała wrażenie, że ten tydzień jest bardziej zakręcony od poprzedniego, bo praktycznie co chwilę zdawała się być jakaś lekcja. No ale cóż, nie powinna się dziwić, bo w końcu były powtórki, a egzaminy z każdą chwilą były coraz bliżej. Weszła więc do sali, poprawiając jeszcze swojego warkocza koronkowego i torbę, która zsunęła się z jej ramienia. Od progu zauważyła, że uczniów było już całkiem sporo, ale brakowało jeszcze samej profesor Grisham. Jej oczy natrafiły na Severusa, który zdawał się być jeszcze bledszy niż zazwyczaj. Od razu przypomniała się jej ich wycieczka do labiryntu, na co mimowolnie przełknęła głośniej ślinę, posyłając mu smutny uśmiech. Następnie pomachała Alice, rzuciła zaintrygowane spojrzenie Jeffrey'owi i Davidowi, skinęła głową w stronę Mercedes - dziewczyny z jej domu z którą łączył ją podobny odcień włosów - i Kaylin, którą widziała na ostatniej Numerologii. Uśmiechnęła się jeszcze do zamkniętej w sobie Anabell i cichej Delilah, po czym postanowiła usiąść obok dziwnie zadowolonego Remusa i szturchnąć go przy tym swoim wskazującym palcem.
- Będę Cię miała dziś na oku. A tak poza tym...działo się coś, panie prefekcie? Mam dziwne wrażenie, że sytuacja przy tej ławce... - i rzuciła krótkie spojrzenie w stronę Davida i Jeffreya, by wrócić wzrokiem do Lupina. - Jest dziwnie napięta, nie uważasz? W sumie ciekawe, kiedy pojawi się profesor Grisham... - z jej ust wydobyło się ciche westchnięcie, po czym dziewczyna zajęła się wypakowywaniem zawartości swej torby.

Bywają takie dni, gdy cisza i spokój współgrają z samopoczuciem Prue. To był ten właśnie dzień, kiedy wszystko jest zwyczajne i wcale jej to nie przeszkadzało. Ostatnim czasem chwiejny humor okazywał się wyjątkowo zdradliwy, więc takie momentem pogodzenia się z tym, że jest jak jest i nawet zadowolenia z tego faktu bywały rzadkie. Oczywiście los jest do dupy i musiał popsuć to, co ledwo zostało zbudowane.
Miała przygotowaną lekcję powtórkową dla dzikiej mieszanki uczniów tak, by każdy był w stanie sobie z nią poradzić, o ile zajmował się przez te wszystkie lata zadaniami chociaż w najmniejszym możliwym skupieniu. Chociaż V rocznik ograniczał możliwości tematyczne to jednak była rzecz, którą wszyscy zajmowali się tak samo dawno, a stanowi istotną część pracy z runami. Pergaminy z zadaniami na dziś były przygotowane, nauczycielka zwarta, gotowa i dobrze nastawiona. Potem weszła do sali i to minęło. Od tak po prostu. Nie żeby coś było nie tak z uczniami. W końcu przedstawienia urządzonego przed chwilą nie widziała. Sala nie ucierpiała na tyle poważnie, by pani profesor zeszła na zawał. Weszła, rozdała karty i zajęła swoje miejsce, dzień, jak co dzień. A mimo tego, aura w sali i chociażby szrama na twarzy jednego z uczniów wzbudzała w niej uczucie przytłoczenia. Nie wiedziała, co mu się stało i w końcu skoro mógł normalnie oddychać i jest przytomny to nie jest to dla niej tak istotne, by interweniować, ale... ale sam fakt, że ktoś krwawi znowu w murach tego zamku jest okropna. Niby nic. Tak samo jak atmosfera. Ale była ciężka. Może to myśl, że część tych młodzi ludzi będzie musiała zdawać niedługo egzaminy? Któż to wie... nie da się jednak ukryć, że Prudence trzymała za nich kciuki. Wiedza się im przyda, tak samo, jak wykształcenie. Gdy rozdała, co miała, zajęła swoje standardowe miejsce i czekała.
Na karcie z zadaniami widniał tekst:

Witam Was serdecznie! Dziś zadanie z serii powtórkowej. Co ma Astronomia do Starożytnych Run? - temat waszej pracy, bardzo dobrze znany z ubiegłych lat. Zawrzyjcie w niej swoją opinię, ogólny opis, jak i szczegółowy. Ogólnie wszystko, co wiecie. Czyli to, dlaczego ma coś wspólnego, jakie jest wasze zdanie na ten temat, znaki zodiaku odpowiadające runom i co tam jeszcze zechcecie. Możecie korzystać z podręcznika, ale im więcej przepiszecie dosłownie tym praca będzie mniej warta. Wszystko, co tam jest przedstawcie własnymi słowami, by potem, gdy o to poproszę przedstawić swoją pracę całej klasie. Możecie to zapisywać lub nie robić nawet żadnych notatek. To, co będziecie mieli na pergaminach nie będzie w żaden sposób sprawdzane. Liczy się to, co mi powiecie. Macie trochę czasu na przemyślenie, stworzenie i ewentualne zapisanie pracy. Liczy się to, ile treści zawrzecie w stosunkowo krótkiej wypowiedzi i czy będzie to coś więcej niż recytowanie podręcznika. Jak dla mnie możecie nawet śpiewać i rymować, jeśli ma mieć to sens. Życzę Wam powodzenia! Dajcie z siebie wszystko, a zostanie to nagrodzone lub niewiele i liczcie na szczęście. Wasz czas i wybór. Macie kilkanaście minut, jeśli ktoś jest gotowy może zaczynać w każdej chwili, byleby nikomu nie przerywać. Nie udzielenie odpowiedzi zostanie ukarane

- Wyjątkowo dobitnie i... nieco mrocznie? Oj tak. Trzeba jednak wymagać wiedzy. Ona zaś chciała wiedzy książkowej okiem młodego człowieka z jego poglądem. Kilka zdań, które sprawdzą, czy potrafią coś więcej niż wbijać sobie do głowy puste definicje. I czy je w ogóle zrozumieli przez te wszystkie lata.
Czy wiedzą coś? Oby tak. W końcu uczy ich z jakiegoś powodu, a nie żeby marnować papierzyska na każdych zajęciach.

Birdie spojrzała na Severusa chłodno, ale po chwili na jej twarzy pojawił się delikatny uśmiech. "Siadaj", rzuciła krótko, skupiając się na redagowanym artykule. Ptaszynie wydawało się, że staje się coraz lepsza. Gdzieś tam, ale bardzo głęboko, coś nawet zakuło. Jakby chciało powiedzieć, że mogłaby się w tym rozwinąć. Dołączyć do grona redakcyjnego jakiejś opiniotwórczej gazety i tworzyć... nie musiała nic poświęcać. Utrzymałaby brata. Mogliby żyć normalnie, szczęśliwie i... umrzeć. Ha. Wzrok Birdie uniósł się dopiero wtedy, kiedy do sali zawitała profesor Grisham. Tekst zadania sprawił, że skręciła się nieco. Nie lubiła ani starożytnych run, ani niepotrzebnej pracy. Nie pamiętała nawet dlaczego wybrała ten przedmiot spośród innych. Był jej w ogóle do czegoś potrzebny, czy po prostu musiała wpisać te minimalne cztery, a ten niespodziewanie przyszedł jej do głowy?
Westchnęła ciężko, spojrzała na Snape'a, by nagle zdać sobie sprawę z tego, że miała coś napisać i opuściła głowę. Co miała napisać. Już zapomniała. Jakby obecność Ślizgona mieszała w głowie Ptaszyny do tego stopnia, że nie potrafiła się skupić. A niech to. Syknęła, wyciągnęła sobie czysty papier i zaczęła.
Birdie Fleur, Rok VII, Ravenclaw. Pięknie, tylko co dalej? Runy są powiązane z astrologią astronomią.
Głowa Ptaszyny bezwładnie uderzyła o blat ławki. Co ona robiła w Ravenclawie?

Mercedes była zawiedziona.
- Naprawdę nic ciekawego się nie stało? Nic a nic? - ziewnęła ociężale i podparła głowę na łokciu. - Straszna nuda w tej szkole ostatnio. - siedziała tak spokojnie, oczekując jakiegoś rozwinięcia wypowiedzi ze strony krukonki, ale przez ostatnie dni miała tyle na głowie... nic więc dziwnego, że po kilku zerwanych nocach Mercedes po prostu zasnęła. Hormony buzowały, serce waliło jak szalone, ale ciało nie nadążało za tempem młodzieńczych miłości. Szkoła była dla rudzielca drugoplanowa.
Wkrótce, już po pojawieniu się nauczycielki głowa gryfonki znajdowała się już na ławce. Nie chrapała. Podsunięte zadanie zaczęło pokrywać się śliną.
Czasami Mercedes żałowała, że nie urodziła się kujonem. Jej mama byłaby zadowolona. Kiedyś, w dalekiej przyszłości może nawet zarabiałaby porządne pieniądze. Niestety Mercedes urodziła się sobą. Po co wybrała sobie starożytne runy? Nie pamiętała. Co o nich wiedziała? Że są straszliwie nudne. Na szczęście nie przejmowało jej to teraz, kiedy znajdowała się gdzieś daleko, bardzo daleko. Latała na hipogryfie w krainie marzeń sennych...

Chmury leniwie przesuwały się po niebie a brązowe oczy Puchonki z VII roku co chwilę odrywały się od wysłużonego podręcznika by śledzić ich wędrówkę. Dlatego bardzo, bardzo się zdziwiła, kiedy nagle coś grzmotnęło. Może i faktycznie na zewnątrz nie było zbyt słonecznie, ale - na jasna panierkę - nic przecież nie zapowiadało burzy! Skołowana odwróciła głowę w stronę mlecznobiałego nieba, mrugając kilka razy i nie rozumiejąc tego panującego na zewnątrz spokoju. Dopiero po chwili, pełna najgorszych przeczuć obróciła głowę. PUF! To by było na tyle jeśli chodzi o spokojną lekcję... Najwidoczniej niema nauczycielka nie była wystarczającym gwarantem ciszy... Automatycznie odsunęła się na krześle widząc, że fragment klasy zmienił się właśnie w arenę igrzysk . Widziała na lekcjach już różne rzeczy. Czasem nawet zdarzało jej się brać w nich udział, ale to co wyprawiała dwójka targanych przez hormony gówniarzy przebiło wszystko. Być może dlatego zamiast zareagować, krzyknąć czy zrobić cokolwiek innego - z uchylonymi ustami obserwowała jak meble wędrują to w jedną to w drugą stronę. Kilkanaście sekund wystarczyło tym gamoniom na przemeblowanie klasy i poobijanie siebie nawzajem... Nie miała bladego pojęcia o co im poszło, jednak sam fakt, że już chwilę później znowu siedzieli obok siebie jak gdyby nic się nie stało wprawił ją w jeszcze większe osłupienie niż cała ta przepychanka. I to niby kobiety były dziwne? No proszę Was... Nadal zszokowana zignorowała nawet powitanie Evans i dopiero kolejny zgrzyt metalowych zawiasów zmusił ją do oderwania oczu od Davida z którym walczyła na ostatnim spotkaniu Klubu Pojedynków - najwyraźniej biedaczek nie wyszumiał się tam wystarczająco - i skupienia wzroku na profesor Grisham. Ponoć nie ma to jak idealne wyczucie chwili... Szkoda tylko, że dla nauczycieli Hogwartu ta "chwila" oznaczała pojawienie się na miejscu kiedy na masztach wisiały już białe flagi. Oczekując jakiejkolwiek reakcji z jej strony - pokręciła głową kiedy ta postanowiła udawać, że wszystko jest w jak najlepszym porządku. Zanim jeszcze na blacie przed nią wylądował pergamin z poleceniem - wsunęła rękę do torby i odnalazła paczkę chusteczek. Nie odwracając się w stronę poobijanego - i wyraźnie tym ucieszonego - Ślizgona, rzuciła je za siebie z nadzieją, że trafią w pobliże jego ławki. A jeśli nie? Mała strata...
Z głośnym westchnieniem chwyciła w końcu kartkę z zadaniem i przyciągnęła do siebie podręcznik. Cały ten system powtórkowy zaczynał ją mocno irytować. Przerabianie tego samego materiału po raz nasty sprawiał, że czuła się jakby stała w miejscu a ciągły szum, spowodowany przez obecność trzech roczników, że nie była w stanie się skupić. Z tęsknotą wspominała ostatnią lekcję Starożytnych Run, na której panował ład i porządek, nie zakłócony nawet przez zagubionego i wyjątkowo rozradowanego Krukona. Niestety - zamiast rozpamiętywać przeszłość, musiała skupić się na teraźniejszości. Nawet jeśli Runy ciekawiły ją wyłącznie z historycznego punktu widzenia - dzień wcześniej całkowicie zawaliła zadanie z Numerologii, a nietknięty jeszcze referat z Astronomii nie wróżył niczego dobrego. Chwyciła więc pióro i zaczęła szkicować wzór swojej wypowiedzi. Nie była jeszcze nawet w połowie,kiedy w klasie już zaczęły podnosić się ręce a uczniowie przystępowali do przedstawienia swojej wiedzy. O dziwo pierwsza zgłosiła się uczennica V roku. Alice z uwagą przysłuchiwała się jej wypowiedzi, ze zmarszczonym nosem wykreślając fragmenty o których ta już zdążyła powiedzieć. Wypowiedź Severusa uszczupliła jej pracę do tego stopnia, że zniecierpliwiona - też podniosła w końcu rękę, gotowa chociaż by improwizować. Inaczej naprawdę zabrakło by słów w które można było ubrać ten - wąski w gruncie rzeczy -temat. Chrząknęła poddenerwowana, kiedy uwaga nauczycielki została skierowana w jej kierunku i zgarniając notatki wstała z miejsca.
- Mogę? - Spytała wskazując na tablicę i - po uzyskaniu zgody - podeszła do niej starając się ignorować to, że wszyscy na nią patrzą. W tej chwili była by wdzięczna za chociaż małą rozróbę na lekcji. W końcu chrząknęła po raz kolejny i chwyciła w dłoń kawałek kredy.
- Jak... Jak nasza koleżanka - spojrzała w stronę Kaylin - i Severus zdążyli już powiedzieć, te z pozoru odrębne dziedziny wiedzy mogą się krzyżować. Zapewne wszyscy wiemy - tu jej spojrzenie powędrowało na chwilę w stronę Birdie - jak trudno jest odczytać z run obraz przyszłości. Każda z nich ma w końcu bardzo ogólne znaczenie, dlatego ich interpretacja może być bardzo szeroka. Dzięki podporządkowaniu run poszczególnym znakom zodiaku - odwróciła się w stronę tablicy i zaczęła rysować - możemy zawęzić nieco analizowaną kwestię. Przy odpowiedniej znajomości Astrometrii i umiejętnej obserwacji nieba uzyskujemy na tyle uproszczony obszar badawczy, że bez większych problemów możemy wyczytać z niego klarowną odpowiedź. - Cofnęła się kawałek przyglądając się swojemu nierównemu, jednak czytelnemu zapisowi. Nie odczuwała potrzeby nazywania wszystkich run po kolei. W końcu jej poprzednicy już to zrobili. Odwróciła się znowu w stronę klasy, błądząc wzrokiem ponad głowami uczniów. - Ci dla których astronomiczne zapisy stanowią problem, powinni pamiętać, że każda pora roku, zaczynając od wiosny, odpowiadaja trzem kolejnym znakom zodiaku a energia, męska i żeńska przeplata się naprzemiennie, zaczynając od męskiego pierwiastka w zodiaku Barana i kończąc na żeńskim w zodiaku Ryb. - Nie zerkając w stronę Profesor Grisham opuściła głowę i skierowała się w stronę ławki.

RYSUNEK Z TABLICY:

Anabell skupiła się na notatkach z poprzednich lekcji, więc bójkę zauważyła dopiero, gdy jakieś meble przeleciały koło niej. Powoli, podniosła wzrok zza kartek by skontrolować sytuację, a gdy uznała że nie ma realnego zagrożenia dla jej osoby wróciła do lektury. Podniosła głowę jedynie na widok Lily i posłała dziewczynie coś na wzór... uśmiechu. Tak, na upartego można było to tak nazwać. Ruda była bardzo sympatyczna, była prefektem i Ana czuła się przy niej bezpieczniej, zupełnie jakby sama jej obecność świadczyła o tym, że wszystko dobrze się skończy.
W którymś momencie, ocknęła się, akurat by się zorientować że dostała zadanie. Wszyscy dostali... Zabrała się za przeglądanie notatek. W krótkim czasie przeczytała wszystko, co mogła na ten temat i gdy w sali zrobiło się cicho, zebrała się na odwagę i wstała, by podejść do tablicy. Nie trzymała w dłoni kartki z notatkami, nie powtórzyła w głowie tego co wiedziała. Ni widziała potrzeby. Zawsze referując wolała mówić z głowy. Zwykle wtedy wpadała na jakieś niekonwencjonalne rozwiązanie, którym lubiła się dzielić. Tak było i tym razem.
- Powiązanie runiczne z astronomicznym nie jest wcale tak trudne do dostrzeżenia. Wystarczy zastanowić się, z jakiego powodu pierwotnie powstały runy, zanim ich znaczenie zaczęło być magiczne. Była to potrzeba pisania - w tym opisywania sytuacji na niebie, bo jak wszystkim nam wiadomo runy zostały stworzone na wzór i podobieństwo natury. Ludzie pragnęli znać swoją przyszłość. Alice i Severus już to ujęli, runy mają szerokie spektrum interpretacji, myślę jednak że to daje większe pole do popisu innym umiejętnością. Dzięki wpływowli pór roku, znaków zodiaku, możemy dopasować znaczenie run bardziej indywidualnie, mimo to, są one jasno określone, nie ma miejsca na dywagacje jak w przypadku wróżbiarstwa. Wśród wszystkich narodów posługujących się runami, czy to u naszych rodzimych celtów, czy też u wikingów, ważne było powiązanie znaków, które wypadały z energią której mają być podporządkowane. Dzięki temu powiązaniu inną odpowiedź uzyskamy dla żeńskiego raka w ustawieniu letnim, niż dla męskiego lwa, który przecież też jest w ustawieniu letnim. Należy również pamiętać, by run nie rzucać w pełnie, a największa moc rzucanych run jest w zaćmienia, wtedy też runy mają najpotężniejsze znaczenie i dotyczą szerszego spektrum - nie jednostki, lecz wielu ludzi jednocześnie. - Odetchnęła i zmarszczyła brwi - nie chcę powtarzać w koło tego samego, więc nie będę po raz kolejny mówiła o przypisaniu znaku zodiaku, czy pory roku do runy, zwłaszcza że temat bardzo wyczerpująco opisała już Kaylin.
Skinęła głową i usiadła z powrotem na miejscu. Miała nadzieję, że nauczycielka doceni jej pracę i wypowiedź, zwłaszcza że mocno starała się by powiedzieć coś innego niż koleżanki i kolega. Zabawnym było, że najdłuższe wypowiedzi Anabell zawsze miały miejsce na lekcjach. Gdyby porozmawiać z nią po za salą lekcyjną, zwykle z trudem można było od niej wyciągnąć kilka słów. Nie raz, nie dwa ludzie zastanawiali się co tak nieśmiałe dziecko robiło w Gryffindorze, gdzie króluje duma i odwaga... nie rzadko granicząca ze skrajną głupotą.

Delilah w ogóle nie dbała o to, co się działo wokół i dlaczego chłopacy rzucali meblami - chciała już tylko po prostu rozpoczęcia tej lekcji. Dlatego ucieszyła się niezmiernie, gdy do sali w końcu weszła pani profesor. Przed nią Krukonka zdołała zarejestrować przyjście Lily Evans, której odwzajemniła uśmiech - blady i nieco wymuszony, ale zawsze coś. Nie chciała, by ruda pomyślała sobie o niej coś złego.
Praca, która została im zadana, była niezwykle łatwa, ale Delilah widząc, ile już powiedziały osoby przed nią, wykreśliła część tego, co już napisała, a to, co pozostało na poplamionym atramentem pergaminie, zlepiła w jedną całość i przepisała na nowy papier. Kiedy nadeszła jej kolej, trochę niezgrabnie wstała i podeszła do tablicy.
-A więc tak... astronomia i starożytne runy są połączone ze sobą w wielu aspektach. Łączy je przede wszystkim możliwość wyczytania z nich przyszłości. Wspomniane już było, iż każdy znak zodiaku ma odpowiednie do siebie dwie runy i że każde mają inne znaczenie. I tak zaczynając od wiosny, czyli od Barana, kończąc na Rybach, możemy wyczytać kolejno przyszłość z odpowiednich do zodiaków run. Wszystko jest połączone z porami roku i zjawiskami naturalnymi, które w czasie owych pór występują.-Po swojej wypowiedzi usiadła jak najszybciej na swoje miejsce, nie patrząc na nikogo. Nie dbała o to, czy powtórzyła to, co powiedzieli jej poprzednicy, ważne, aby profesor zauważyła i doceniła jej starania.

Od czytania oderwały go hałasy przewracanych ławek. Zerknął w ich kierunku i spostrzegł, że to jacyś goście z piątej klasy postanowili zrobić sobie demolkę klasy. Zgromił ich spojrzeniem ciekaw czy się uspokoją czy chcą stracić klika punktów. Na szczęście przestali robić to co robili i wrócili spokojnie do zajęć, więc Remus także wrócił do czytania. Wtem usłyszał, że ktoś coś do niego mówi. Podniósł głowę znad podręcznika i napotkał spojrzenie oraz uśmiech Kaylin. Uśmiechnął się do niej szeroko.
- Cześć, Kay - powiedział miękko, z uśmiechem mimowolnie poprawiając swój krawat, zresztą i tak nie było co, bo zawsze miał go idealnie zawiązanego. - A wydarzyło się coś szczególnego - odparł tajemniczo, dalej z tym swoim szelmowskim uśmiechem. Nie wiedział o co jej chodzi, kiedy znowu znalazła się w normalnej pozycji w swojej ławce i wzdrygnął się dopiero, gdy Lily szturchnęła go w ramię palcem. Zaskoczony uniósł na nią swoje miodowe oczy i wyszczerzył zęby w promiennym uśmiechu.
- Mnie? Dlaczego? Przecież ja zawsze jestem przygotowany do zajęć i na wszystkie z nich chodzę i mam odrobioną pracę domową i w ogóle wszystko... - zaczął jej wymieniać po kolei dotykając każdego ze swoich palców u dłoni. - Coś się działo, ale na szczęście to nic poważnego - zbył jej pytanie machnięciem ręki. - Powinna zaraz się pojawić - dodał i z kolei zwrócił się do Kaylin, która najwyraźniej speszyła się na widok Rudej. Zupełnie nie rozumiał dlaczego, przecież nie była groźna... - Wcale nie przeszkadzasz, Kaylin - obdarował ją przepięknym uśmiechem i błyszczącymi z radości oczami, że jednak odezwała się do niego. Nie doczekał się jednak żadnej odpowiedzi, bo akurat weszła nauczycielka i zaczęła lekcję. Westchnął i skupił się na tym co było na rozdanych przez profesorkę kartach pracy.
Nie pisał wszystkiego co wiedział, co było napisane w podręczniku. Pisał to, jak on je rozumiał. Podniósł rękę i czekając na pozwolenie, by odpowiedzieć zaczął czytać z kartki swoje bazgroły, licząc, że o to chodziło pani profesor.
- Runy potrafią bardzo dużo i bardzo trafnie odpowiedzieć na właściwie zadane pytanie, ale warto zapoznać się także z astronomią czy tarotem. Połączenie tych trzech dziedzin, run, tarota i astronomii daje możliwość obszerniejszego wglądu w życie człowieka. Czasem chciałoby się wiedzieć, jaka będzie pora roku, kiedy dana rzecz się wydarzy lub pogłębić charakterystyką danej osoby. Można wtedy skorzystać z porównania run do astronomii, bowiem osobowość człowieka jest symbolicznie powiązana z procesami natury - zakończył i umilkł wpatrując się w nauczycielkę.

Lily, kiedy zajmowała miejsce obok Remusa nie spodziewała się zupełnie, że taka niezrozumiała dla niej atmosfera zawistnie w powietrzu. To z całą pewnością miało związek z tym, że obecnie panowała wiosna - pora podczas której z wszystkich biły te... feromony. Zanim profesor Grisham weszła do sali, rudowłosa z żywym zainteresowaniem i podejrzliwością, przyglądała się zarówno Remusowi jak i Kaylin, jakby coś nie do końca jej grało. W międzyczasie zdołała uchwycić jedno ze spojrzeń Severusa i głęboko westchnąć. Zdecydowanie nie chciała dzisiaj o tym myśleć. Trwała w końcu lekcja i należało się skupić na tym, co zaplanowała dla nich nauczycielka Starożytnych Run. Mimowolnie zaczęła nawijać na palec pojedynczy kosmyk rudych włosów i patrzeć gdzieś przed siebie. Po słowach Remusa, na jej wargach zamajaczył nikły uśmiech.
- Rozumiem to bardzo dobrze, Remusie... - i chwyciła za swoje pióro, kierując zielone spojrzenie w stronę pergaminu. - Tylko nie wysyłaj nikomu błędnych sygnałów. Każdy gest może zostać opacznie zrozumiany, a ludzkie serce jest niezwykle kruche, wiesz? Erin serce zwłaszcza. Może szybko pęknąć zanim się spostrzeżesz... i nie poskładasz go w całość. Zastanów się więc dobrze, czego chcesz. To wszystko. Mam nadzieję, że dzisiejszego dnia Nasza praca również minie bezproblemowo - i posłała mu krótkie spojrzenie błyszczących zielonych oczu i  krótki uśmiech. Do sali weszła jednak profesor Grisham i uwaga rudowłosej została automatycznie skierowana na kobietę, która po chwili rozdała im pergaminy z zadaniem. Lily więc jak najszybciej je przejrzała i zanotowała odpowiednie informacje, które zamierzała rozwinąć w swojej wypowiedzi. Zanim zaczęła mówić, wyprostowała się, a jej warkocz, który spleciony głowy drgnął delikatnie. Nie była to typowa fryzura rudowłosej, ale postanowiła, że skoro w końcu w zeszłe wakacje nauczyła się jej od mamy to czemu by jej nie wypróbować? Krawat zawinął się delikatnie przy końcu, ale teraz dziewczyna nie miała czasu by się zająć jego poprawieniem. Podniosła rękę do góry i kiedy profesor Grisham kiwnęła głową, zaczęła mówić:
-  Co ma Astronomia do Starożytnych Run? O dziwo całkiem sporo, co można stwierdzić na podstawie zjawisk, które zauważyli czarodzieje badający te zależności przed nami. Zanim jednak bezpośrednio skupimy się na powiązaniu Astronomii z Starożytnymi Runami, warto zaznaczyć, że wlicza się w to też Wróżbiarstwo, a mianowicie tarot. Wspólna cecha tych trzech przedmiotów to odczytywanie przyszłości, która jest zawarta zarówno w kartach, runach, jak i w gwiazdach. Przede wszystkim musimy skorzystać ze swojego własnego wnętrza by poprawnie zinterpretować wszystkie znaki - wedle intuicyjnego wyczucia. Nie jestem, co prawda przekonana, co do odgrywania znaczącej roli tarota w tym wszystkim, ale... wierzę w siłę gwiazd i run, które razem tworzą naprawdę solidną gwarancję. Nie od dziś wiadomo, że runy skrywają wielkie właściwości magiczne, które są przydatne zwłaszcza dla tych, którzy mają wstręt do różdżek lub uważają je za niedoskonałe. Runy, które jednak zostaną wzmocnione odpowiednimi zaklęciami dają szerokie pole do popisu. Gwiazdy zaś w których tak lubują się centaury, dają wręcz idealne znaki i sprzyjają przy odprawianych rytuałach runicznych.
Robiła krótkie przerwy, starając się jednak jak najdokładniej przedstawić swoje zadanie, mając wielką nadzieję, że to będzie wystarczające dla pani profesor. Kiedy skończyła, przejechała dłonią po czole i odłożyła pióro na bok.

Nie minęło wiele czasu, zanim zaczął odczuwać pulsujący ból pod czaszką - tak mocne walnięcie łbem o twardą powierzchnię musiało odnieść jakiś skutek. Sam w sobie nie był taki zły, ale towarzyszące mu uczucie skołowania przeszkadzało w skupieniu się na zadaniu, które Carney musiał wykonać. Patrzył na kartkę z poleceniem, czytając jej treść po raz kolejny, i po raz kolejny, i jeszcze raz, aż w końcu coś dało radę dotrzeć do jego obitej głowy.
Nie udało mu się skupić na dwóch rzeczach jednocześnie, więc - zajęty swoją pracą - nie wsłuchał się w to, co powiedzieli już inni i nie miał pojęcia, czy będzie się powtarzał. Gdyby nie to, że czuł się nieco nieprzytomnie, pewnie od razu, bez przygotowania walnąłby wszystko, co pamięta. Teraz wolał na wszelki wypadek zapisać sobie hasłowo, co będzie mówił. Tak na wypadek, jakby zgubił wątek, albo jakby miał zamiar po raz kolejny powiedzieć to samo.
Astronomia a Starożytne Runy, zapisał i zaciął się na chwilę. Był pewien, że czytał o tym przed zajęciami, w końcu miał dzisiaj być przygotowany... Zmarszczył brwi, wbijając wzrok w kartkę. Używane we Wróżbiarstwie. Runy przypisane danym okresom astronomicznym. Miał wrażenie, że jego mózg zamienił się w gąbkę. Za ostatnim zapisanym zdaniem narysował strzałkę, zaznaczając sobie związek przyczynowo-skutkowy i za jej grotem naskrobał: znaki zodiaku i kalendarz runiczny. Był pewien, że było tego więcej, do cholery... Wyrd. Pod spodem przepisał jeszcze w odpowiedniej kolejności wszystkie runy, wiedząc, że nie uda mu się tego zapamiętać. Stwierdził, że więcej nie da już rady, a jeśli ma coś dzisiaj zaprezentować, to teraz, albo w ogóle.
Zamrugał patrząc na swoje niezbyt obszerne zapiski i przez chwilę zastanawiał się, co miał na myśli pisząc te zdania.
- Hmm... Starożytne Runy i Astronomia... - Nagle zapałał chęcią do rozwalenia głowy temu pajacowi, przez którego teraz miał problem ze skupieniem. - Obydwie dziedziny są używane przez wróżbitów do przepowiadania przyszłości. Są to metody skrajnie różne i może właśnie dlatego używane razem, uzupełniająco. - Na chwilę zgubił wątek, ale na szczęście dość łatwo wrócił na zaplanowany tor wypowiedzi. - Runom przypisuje się konkretne znaczenie, związane również z kalendarzem runicznym. Cechy, które mają posiadać osoby urodzone w pewnych okresach... Nie pamiętam dokładnie ich dat... Są odpowiednikami treści wyciąganej z wróżby z konkretną runą. To wszystko jest ze sobą połączone. - Czuł, że zaczął trochę mieszać. - W każdym razie kalendarz runiczny zaczyna się od runy Dagaz. - Zerknął na kartkę, żeby odczytać następne w kolejności. - Potem Otalaz, Ingz, Laguz, Mannaz, Ehwaz, Berkano, Tiwaz, Sowilo, Elhaz, Petrio, Eihwaz, Jera, Isa, Naudiz, Hagalaz, Wunio, Gebo, Kenaz, Raido, Ansuz, Thuristas, Uruz, Fehu... No i na koniec roku znowu Dagaz. Kiedy nałoży się je na znaki zodiaku, do każdego z nich będą pasować dwie runy. W kalendarzu runicznym nie występuje runa Wyrd, co w pewien sposób może potwierdzać, że nie powinno jej się używać. Nie ma swojego odpowiednika w mapach nieba.
Skończył wypowiedź, zadowolony, że nie musi już się odzywać. Prawdę mówiąc było mu trochę niedobrze, dało się też zauważyć, że jest nieco bledszy, niż parę minut wcześniej.

Ciril w ogóle nie uczy się na zajęcia. Niby OCPM było tak niedawno, a tu właśnie w tym momencie przemierzał korytarze Hogwartu biegnąc, bo znowu spóźnił się na zajęcia. Niby Starożytne Runy nie były dla niego jakimś tam super interesującym przedmiotem, jednak aby zaliczyć egzamin, musiał cokolwiek się z niego uczyć. No i przede wszystkim chodzić na zajęcia.
A idź ty narwańcu! - skwitował swoje poczynania znajdując się tuż przed drzwiami do sali. Bez zastanowienia nacisnął na klamkę i wemknął się do środka, gdzie spora rzesza uczniów już coś tam robiła. Profesr nie wyglądała na super wkurzoną, więc rzucił tylko ciche - Przepraszam za spóźnienie i zajął pierwsze lepsze miejsce i spuścił głowę w nadziei, że mu się upiecze.