Klasa Obrony Przed Czarną Magią

Była przerażona. Dosłownie od swojego małego palca u stopy, aż po włosy na głowie. Biegła ile sił w nogach, byleby nie zrobić tam zamieszania zbędnego. Przez co musiała chwilę przed salą postać i pooddychać. Kiedy weszła sądziła, że wszystko jest w porządku, ale jak zwykle nigdy nie było. W końcu to TA lekcja. TA lekcja, która dla wszystkich jest ważna, wszyscy się starają i każdemu prócz niej coś wychodzi. Była przerażona tym faktem. Bardziej niż wchodzeniem do Wielkiej Sali samotnie, a przecież to tez jest wysoko na tej liście. Tak bardzo nie chciała, żeby ludzi mogli jej przykład podawać na to, że Puchoni to jednak niczego nie potrafią! Te zajęcia to ten typ, gdzie mogłaby coś udowodnić, gdyby prawdą nie było to, że sobie nie radzi. Nie tak dobrze, jak inni. Nie była pewna, czy wynika to z faktu, że bała się wszystkie, co żyje, czy że bardziej boi się, iż nauczyciel może ocenić ją podobnie, jak rówieśnicy. Albo przynajmniej tak, jak ona była pewna, że oni to robią. Nie zważając jednak na ten mętlik, chaos i nieogarnięcie w głowie wydukała niepewne "dzień dobry" i nawet nie patrząc, któż taki siedzi już w ławce, po prostu zasiadła w najbliższej.

Nie miała zamiaru się spóźni. Nie tym razem i nie do tego człowieka. Miała nowe życie mimo trudnego początku w pociągu. Chciała udowodnić wszystkim, że będzie z nią lepiej i dojrzeje. Ścięła włosy, zaczęła je nawet rozczesywać. Nie miała zamiaru pakować się w kłopoty. Na pewno też nie chciała dać jakiegokolwiek powodu ku temu, by akurat ten tutaj nauczyciel mógł przyznać, że miał rację. Nie będzie miał. Wiedziała, że to zrobi, zmieni się i pokaże, że to wcale nie takie proste i nie mogą jej oceniać przez kilka głupich rzeczy, które zrobiła. Czy tam nawet kilkanaście, kto by liczył prócz niej. Weszła do klasy spokojnie, przywitała się z nauczycielem, usiadła grzecznie na wolnym miejscu i nie robiła hałasu. Patrzyła w jego stronę, była skupiona. Nie miała w głowie bałaganu, nie przejmowała się brakiem przyjaciół, nieudanym początkiem i prawdopodobnie większością życia. To wszystko minęło, przed nią nowy okres. Nie będzie przegranym w tym wszystkim, nie tym razem. Wiele pracy przed nią, ale przecież każda lekcja jest dobra, by spróbować zrobić jakiś postęp w tym temacie. W końcu do tego służy szkoła. Mają się czegoś nauczyć! Tym razem chciała zrobić to naprawdę. Tak dobrze, jak Krukoni. Wiedza, wiedza, wiedza. Tylko o to chodzi!

Trzeba było zacząć chodzić na lekcje by odzyskać utracone PD. Jako że znał już wszystkie zaklęcia z tego rocznika, postanowił niezbyt się spieszyć. Wiedział że raczej nie ominie go nic ciekawego. Po kilku minutach dotarł do sali i otworzył drzwi.
- Dzień dobry - Powiedział z lekkim ukłonem.
Nie rozglądając się szczególnie po klasie zajął pierwsze wolne miejsce by już nie przeszkadzać innym którzy chcieli się czegoś nauczyć.

W jego klasie gościły różne osobowości, nieraz kompletnie... zadziwiające? Chyba nie potrafił znaleźć lepszego słowa by przedstawić pewne jednostki w sposób neutralny. Odłożył lekturę, poprawił szatę i sprawdził zegarek. No tak, wypadałoby w końcu zacząć. Rozejrzał się po sali i podniósł z miejsca, wykonując kilka kroków by oprzeć się o kant biurka i skrzyżować ręce na swojej piersi. Tik. Tak. Tik. Tak.
- Dzień dobry wszystkim. Jak zapewne pamiętacie z poprzedniego roku, jestem profesor Hucksberry. I tak proszę się do mnie zwracać. Nie chciałbym by między mną a Państwem były jakiekolwiek niedomówienia. Na początek podzielcie się w pary i usiądźcie obok siebie, gdyż przez całą dzisiejszą lekcję będziemy tak pracować - jego miodowe spojrzenie zatrzymało się na każdym obecnym uczniu przynajmniej raz podczas tej wypowiedzi.  W międzyczasie, gdy dobierali się w pary, stworzył kilka karteczek, rzucając przy okazji pomocne zaklęcie by nie prześwitywał przez nie tekst i wrzucił do pustego pucharu.
- Jedna osoba z pary będzie losować zagadnienie i zaklęcie którym dana para się zajmie i będzie musiała przećwiczyć. Będę sprawdzał jak Wam idzie. Zaczynacie od razu - dokończył polecenie i zaczął podchodzić do każdej pary z pucharem.

~
Enzo, przypominam że posty to perspektywa twojej postaci a nie twoja własna.

Tak jak zostało wspomniane w poście, dobieracie się w pary, a następnie jedna osoba z pary rzuca kością do pojedynku. Jeśli wypadnie wam to samo, co komuś innemu, rzucacie jeszcze raz.  Kością rzucacie tutaj. Jeśli ktoś z pary nie potrafi danego zaklęcia, rzuca jeszcze kością do nauki/lekcji.

1 - jaka jest skuteczność zaklęć odpychających w pojedynkach? Podajcie znane wam zaklęcia odpychające i napiszcie czym się charakteryzują. Przećwiczcie zaklęcie Avifors.
2 - Drętwota a Mimblewimble - wspólne cechy i różnice. Które bardziej do was przemawia? Przećwiczcie zaklęcie Locomotor Mortis.
3 - zamrażać czy podpalać? Co wydaje się według was skuteczniejsze w walce z grupą przeciwników i dlaczego? Przećwiczcie zaklęcie Protego.
4 - w ciemnym i nieprzyjaznym lesie, które zaklęcia mogą wam pomóc, a które zaszkodzić? Podajcie argumenty. Przećwiczcie zaklęcie Steleus.
5 - dlaczego ludzie tak często sięgają po magię, jeśli chodzi o ochronę ich przedmiotów? Podajcie zaklęcia, jakich mogą używać.  Przećwiczcie zaklęcie Lumos Solem.
6 - podajcie zaklęcia mogące wpływać na pamięć drugiej osoby. Przedstawcie plusy i minusy używania ich w życiu codziennym. Przećwiczcie Petrificus Totalus.

W końcu ulubiona część Krukona praktyka.Rywalizacja była przecież paliwem jego istnienia! Chłopak rozejrzał się po sali i przysiadł sie obok Amelia Wright.Wyszczerzył jedynie ząbki w radosnym uśmiechu.
W końcu nie miał na pieńku z żadną z tych osób.
Znał tylko Katherin i Amelia z pociągu.
Może nie byli przyjaciółmi, ale wydawało mu się że nie byli też wrogami. Ot, taka zwykła znajomość. (z Amelią)
Szybko zajął miejsce nie odzywając się do nikogo, po czym krukon wyjął karteczke z pucharku.
Po pierwsze poćwiczenie rzucania zaklęć mogło być ogromnie przydatne.
Ponadto doceniał możliwość wyładowania frustracji i walnięcia paru kolegów kilkoma zaklęciami, w ramach pojedynk i ćwiczen.
Bez pojedynku w sumie też bywało fajnie.
Ale tryskanie energią na prawo i lewo nie pomagału chłopakowi w tym momencie.

https://magiclullaby.forumpl.net/t1198p975-rzuc-sobie-koscia#44558 kosteczka 2

Nathalie wysłuchała uważnie profesora i delikatnie zmarszczyła nos. Przez chwilę rozglądała się po sali poszukując odpowiedniej osoby do pary. Nie czuła się najlepiej z OPCM, ale to nie zmieniało faktu, że musi się stosować do poleceń.
No... Znajdź parę...
Powtórzyła do siebie i zaczęła się zastanawiać. Jeden Krukon bardzo szybko dosiadł się do Amelii, dziewczyny z jej domu i w sumie tego samego roku. Jedna osoba już jej odpadła... Dalej poszukując napotkała wzrokiem Sharon, która wyglądała jakby chciała zapaść się pod ławkę... Nie do końca chciała z nią współpracować. Dopiero wzrok spoczął na Gryfonce, która była dla niej znajoma, ale nie przypominała sobie by zamieniła z nią chociaż jedno słowo.
Warto spróbować!
Podeszła do ciemnowłosej Gryfonki i uśmiechnęła się do niej przyjaźnie.
- Cześć, mogłabym się dosiąść? - zapytała spokojnie.
Nathalie nie czekając za bardzo usiadła do ławki obok dziewczyny, bo akurat przyszedł pan profesor. Puchonka wylosowała z pucharu numerek z zadaniem i położyła je na ławkę by obie mogły zobaczyć.
Dlaczego ludzie tak często sięgają po magię, jeśli chodzi o ochronę ich przedmiotów? Podajcie zaklęcia, jakich mogą używać. Przećwiczcie zaklęcie Lumos Solem.
Uśmiechnęła się krzywo i zaczęła żałować, że jednak przyszła...


Wylosowana karteczka nr 5

Znajdź sobie parę, myślałem. Zwróciłem uwagę, że już cztery osoby mają parę. Jeśli tak dalej pójdzie to chyba trafie na Sharon, a ona mnie nie lubi i dodatkowo wygląda, jakby miała się zapaść pod ziemię. Oglądając dalej zobaczyłem dość młodą dziewczynę, sądzę, że może być z V roku Po szacie zauważyłem, że to puchonka. Usiadłem koło nieznajomej i uśmiechnięty powiedziałem:
- Cześć, jestem Narcyz! Pozwól, że się dosiądę i razem popracujemy -
Wziąłem karteczkę i zacząłem się zastanawiać nad rozwiązaniem zadania.  Na kartce pisało Podajcie zaklęcia mogące wpływać na pamięć drugiej osoby. Przedstawcie plusy i minusy używania ich w życiu codziennym. Przećwiczcie Petrificus Totalus.
Dość trudne zadanie, chociaż otworzymy podręcznik i coś znajdziemy. Byle nie dostać znowu negatywnej oceny, jak na Historii Magii.

Spojrzała na niego niebieskimi oczyma niczym niebo
-Przepraszam,ale się zamyśliłam.Jestem Katherine Esme Cullen z 5 roku,ale mów mi Kath-rzekła z uśmiechem
-Na pewno coś znajdziemy w podręczniku i zaliczymy pozytywnie-odpowiedziała Narcyzowi
-No to bierzemy się do roboty aby zaliczyć pozytywnie-rzekła z uśmiechem

No nic, trzeba było brać się do robo... zaraz. ZARAZ! Co?! Wszyscy praktycznie się już dobrali w pary i został tylko Ślizgon, znaczy Nero, znaczy Enzo Nero? Helga niech się zlituje. Sharon momentalnie pobladła, przełknęła ślinę i ze spuszczoną głową, ze swoimi rzeczami pod pachą, usiadła obok chłopaka. Kiwnęła niemrawo głową na znak powitania, po czym niemrawo sięgnęła po karteczkę, rzucając niemalże błagalne spojrzenie profesorowi Obrony Przed Czarną Magią. Nie będzie pewnie zmiłuj, nie będzie litości. Co teraz?! Rozejrzała się zdesperowana po sali, ale żaden nie przyszedł z pomocą. Żaden. Westchnęła zrezygnowana, no i cóż, trzeba było wziąć się do pracy. Przeczytała zawartość karteczki, po czym podała ją Enzo.
W ciemnym i nieprzyjaznym lesie, które zaklęcia mogą wam pomóc, a które zaszkodzić? Podajcie argumenty. Przećwiczcie zaklęcie Steleus
Poprawiła swoje włosy i sprawdziła różdżkę, oraz pióro i pergamin.
- W-w-wiesz coś? - spytała go dość głupio. Przecież sama też coś wiedziała, nie? No ale cóż... - Kto z nas pisze? K-k-korzystamy z jak-k-ichś ma-tt-eriałów czy lepiej b-b-b-bez?
Miała nadzieję, że nie dojdzie do żadnej tragedii z jej osobą w tle. Brrr, zupełnie by tego nie chciała.

Zwróciłem się do dziewczyny z zamyśloną miną i lekko pytającym tonem
- To ja zajmę się wadami i zaletami, a ty możesz podawać przykłady zaklęć wpływających na pamięć? Wziąłem książkę i szybko powtarzałem tematy lekcji o zaklęciach wpływających na pamięć. "Dużo tego" pomyślałem podnosząc brew. Jednak pragnąłem się postarać, aby znowu nie dostać negatywnej oceny, jak na Historii Magii. W najgorszym przypadku zagramy w zgaduj-zgadulę i bedziemy z głowy cokolwiek pisać na pergamin

Krukon nawet lubił te zajęcia więc postanowił wysilić się i coś napisać zeby nie było jak na astronomii.Dopiero po chwili skupił się na wylosowanej karteczce.
Coś kojarzył, ale czy to nie potrzebuje do praktyki pary? Jak profesor chciał je wykorzystać i nauczyć innych tego zaklęcia? Coraz bardziej podobała mu się ta lekcja. Ciekawiła go. Nie żałował, że się tutaj pojawił. Gdy tylko profesor dał znać, że mogą wziąć się za robotę od razu się za nią zabrał.
Czytając instrukcję próbował znaleść róznice i coś wspolnego dla obu zaklęc.Po kilkunastu minutach był już gotowy. Spojrzał na profesora i koleżanke obok.
Może widział, że mu zaimponował swoją pracą, dlatego lekko się do niego uśmiechnął i zaczął pisać.
- Drętwota i Mimblewimble,używane w pojedynkach do taku oszałamiając przeciwnika.Różnice w tych zaklęciach są takie że jedno nie może poprawnie rzucić zaklęcia w strone przeciwnika tzw.związuje język
Powoduje dezorientację przeciwnika, któremu pod wpływem czaru plączą się formułki zaklęć, przez co nie może ich poprawnie rzucać.
Z kolei drugie powoduje w zależności od okoliczności użycia - utratę przytomności ,zatrzymanie poruszających się obiektów.
Wybrałem Drętwote poniewaz czesto jest w pojedynach prawie zawsze używane w obronie czy też do innych obiektów poruszających sie, uniemożliwiający wykonywanie jakichkolwiek precyzyjnych ruchów.
-Skonczywszy pisać oddał karteczke i wzioł sie za czar ktore mieli przećwczyć.
-Locomotor Mortis!- skierował różdżkę na koleżankę aby ją sparaliżować i wypowiedział trochę głośniej zaklęcie.
Jednakże doskonale zdawał sobie sprawę, że nie było to na sto procent wykonane, ale najważniejsze, że się udało. Spojrzał na swoją współpracownicę dumny z tego co zrobił.Tak jak się spodziewał, udało się to bez najmniejszego trudu i całkiem dobrze zaklęcia.

https://magiclullaby.forumpl.net/t1198p990-rzuc-sobie-koscia#44611

Enzo siedział sobie i patrzał gdy ludzie dobierali się w pary. Nigdy tego nie lubił dlatego czekał aż ktoś do niego przyjdzie. Po jakimś czasie zaczął zastanawiać się czy ktokolwiek to zrobi bo większość była już dobrana w pary. Kiedy podeszła do niego ta gruba puchonka westchnął.
- Ty powinnaś pisać, materiały jakich wykorzystamy powinnaś znaleźć też w tej książce, ja w tym czasie zacznę zastanawiać się pod innym względem jakie zaklęcia mogą być do tego przydatne - Powiedział i spojrzał na ławkę.
Nie miał ochoty pracować z książką dlatego wolał zasięgnąć w głąb swojej pamięci.
- Gdy to skończymy przećwiczymy to zaklęcie - Dodał po chwili.
- Lumos, incendio,vermordere,ayean oraz defodio. Wydaje mi się że przydadzą się do przetrwania w ciężkich warunkach - Podpowiedział natychmiast gdy tylko zebrał w głowie wszystkie te zaklęcia.

Była zszokowana. Ktoś z własnej woli przyturlał się do niej i zapytał o to, czy może z nią współpracować. Czy ona prosi się o śmierć? Nie żeby Alex chciała ją zabić. Statystycznie 99% jej spotkań z innymi ludźmi wcale nie ma na celu ich krzywdzenia. To się samo dzieje, także na miejscu innych obawiałaby się własnego towarzystwa. Dziwnym więc wydało się jej, że jeszcze tak to się nie skończyło. Dziwnie dobrze, bo jednak miała z kim współpracować. Przez chwilę więc musiała mieć dziwną minę, jakby pytającą: "Czy ty tak na poważnie?". Szybko jednak zebrała się do kupy, by odpowiedzieć dziewczynie. W końcu ta nie czekała jakoś specjalnie na jej reakcję i już zasiadła obok, głupio by było przy takiej szansie od losu po prostu udawać niemowę. Takie coś może się już nie powtórzyć przecież!
- Tak, pewnie! - odpowiedziała chyba aż zbyt entuzjastycznie i z uwagą wpatrzyła się w wylosowane zadanie. Samo w sobie cudowne nie było, ale hej... przecież będzie je robiła z kimś!
Dlaczego ludzie tak często sięgają po magię, jeśli chodzi o ochronę ich przedmiotów? Podajcie zaklęcia, jakich mogą używać. Przećwiczcie zaklęcie Lumos Solem. - No to chyba nie jest aż takie straszne. Pewnie umiłowany profesor i tak nie będzie zadowolony z odpowiedzi, jakakolwiek by nie była, ale to nie powinno być jakoś specjalnie trudne. Może dzień będzie dla nich łaskawy na tyle, że nawet ktoś doceni ich pracę?
- No to co? Możemy zaczniemy od tego, dlaczego wykorzystują magię? Jak dla mnie wynika to pewnie z faktu, że magia pozwala na zabezpieczenie przedmiotów w nieoczywisty sposób, bardzo często też można dokonać tego szybko i niewielkim kosztem. Co więcej ma się pewność, że żaden mugol nie będzie miał do niego dostępu nawet przypadkiem, czy też małe dziecko bądź niebiegły w zaklęciach czarodziej. Niektóre zaklęcia zabezpieczają nawet przed konkretnymi osobami albo jak na przykład w magicznych bankach sprawiają, że ich kradzież jest bardzo czasochłonna lub niemożliwa bez naruszenia przedmiotu. Znasz jakieś przykłady może? - Rozgadała się, ale chciała, żeby coś zrobiły. W końcu miała być przykładnym uczniem od tego roku. Co więcej nie bardzo potrafiła przypomnieć sobie jakieś przykłady, więc liczyła na swoją nową koleżankę. Razem mają szansę na jakieś efekty. Inaczej... cóż, pewnie kicha tak zwana.

Mógł sam sobie kogoś znaleźć, a nie, czekać! Nie powinien oczekiwać cudów czy coś, no ale nieistotne. Sharon i tak o niczym nie wiedziała, wystarczająco się już stresowała, pociły jej się ręce i w ogóle najchętniej by schowała się pod stolikiem. Trwała jednak lekcja i nie mogła tego tak po prostu zrobić. Westchnęła i kiwnęła głową w odpowiedzi, nie mając śmiałości by zaproponować coś innego. I tak nic nie przychodziło jej do głowy.
- Ale... jak to zargumentować? A t-t-te co zaszkodzą? - rzuciła w odpowiedzi, gorączkowo przeszukując podręcznik i zapisując to, co podał.

Nath nie przejęła się jakimiś dziwnymi zachowaniami Gryfonki. Podekscytowana? No błagam! Powell to dopiero człowiek skrajność. Raz płacze bez powodu, a raz cieszy się, bo widzi ptaka na błoniach. Dla niej takie zachowania są całkowicie normalne. Jednak nawet gdyby coś ją zaskoczyło, starałaby się nie dać po sobie tego poznać, bo uwielbiała poznawać nowe osoby i dodatkowo każdemu chciała dać szansę, nieważne czy pierwsze wrażenie było dobre czy nie.
Po wylosowaniu numerka i przeczytaniu zadania, zaczęła mówić Alex. Puchonka uważnie wsłuchiwała się w jej słowa, bo poważnie potrzebowała pomocy z tego przedmiotu. Chciała być jak najbardziej pomocna i zaangażowana w zajęcia, w szczególności, że teraz jest odpowiedzialność zbiorowa.
- Zgadzam się z tobą. - powiedziała z delikatnym uśmiechem - Często ktoś używa zaklęć ochronnych na przykład na pamiętniki czy jakieś sakiewki z różnymi rzeczami by nie znalazły się w niepowołanych rękach. Sama nie mam za wiele do ukrycia no i raczej nie wiedziałabym jak używać tego typu zaklęcia.
Zapytana o przykłady na chwilę się zatrzymała. Zerknęła na nauczyciela, który powoli się do nich zbliżał, a później na Alex.
- Słyszałam o jednym z takich, ale nie wiem czy ono się nadaje. Nie pamiętam dokładnie jak się nazywa, ale chyba chodziło o to by przedmiot był niewidzialny. Można go było zobaczyć dopiero przez specjalne okulary widzialności. Nie wiem jak to działa w praktyce, ale dość ciekawy pomysł.
Uśmiechnęła się do dziewczyny i w sumie w tym momencie przypomniała sobie, że chyba rok temu myślała o czymś takim. Jak większość osób wie, jej szkicownik to najcenniejsza rzecz jaką posiada Nathalie i chroni go przed większością oczu. Nie lubi pokazywać swoich prac i nie uważa ich za jakiekolwiek dzieła, robi to dla przyjemności i też prowadzi w ten sposób swój pamiętnik. Rysunki to dla niej nie zapisane słowa, które wyrażają więcej niż niejeden esej.
Po chwili wyrwała się z rozmyślań i spojrzała na towarzyszkę.
- To co? Może sprawdzimy jeszcze czy jest jakieś zaklęcie zabezpieczające w podręczniku i zabieramy się za ćwiczenie Lumos Solem? - zapytała i od razu sięgnęła po książkę.
Niestety i tak musiały to zrobić, a że Nathalie dużo lepiej czuje się gdy uczy się w towarzystwie niż sama, chciała wykorzystać sytuacje. Alex z pewnością wiedziała dużo więcej niż ona.