Klasa Obrony Przed Czarną Magią

Sharon zdecydowanie nie czuła się najlepiej. Och zdecydowanie i stanowczo nie! A dlaczego? DLACZEGO? Bo mieli teraz ćwiczyć wyczarowywanie patronusa! PATRONUSA, AAAA! Ona się do tego nie nadawała. Definitywnie. A co jeśli coś zepsuje? A co jeśli zbłaźni się na oczach innych i profesora Hotbo... znaczy się Hucksberry'ego?! I CZEMU AKURAT TERAZ PRZYPOMNIAŁA SOBIE O TEJ KSYWCE NAUCZYCIELA OPCM? Strach, paraliż, brak przygotowania, brak wszystkiego, niech święty Merlin ma ją w opiece. Rozejrzała się jeszcze szybko i z ulgą przyjęła to, że w sali nie ma Zordona i Blaise'a, bo jeszcze tego by brakowało... brrr... straszny dramat jak nic. Otarła pot z czoła i zagryzła nerwowo dolną wargę, strzelając oczami to w prawo to w lewo. I zauważyła Nathalie! Tak, chyba tak miała na imię Puchonka! I do tego była z tyłu, więc może tak...
- Ekhm... Ekhm... N-N-Nathalie? - Zaczęła niepewnie pulchna Puchonka. - Może... może chciałabyś s-s-się zamienić ze mną... ze mną... miejscami?

The member 'Sharon Gallagher' has done the following action : Rzuć kością

---

'Pojedynek' :

Result : 3

Rozmyślenia na temat tego jakie wspomnienie powinna wybrać były dość trudne. Z jednej strony miała ochotę zagłębić się we wspomnieniach jej pierwszych lotów na miotle, bo kochała to. Jej największą miłością był sport. Była zawsze zaangażowana i szczęśliwa gdy mogła przyczynić się do jakiekolwiek plusu dla swojej drużyny. Jednak nie tylko to było czymś dobrym w jej życiu. Myśli o mamie zawsze sprawiały, że czuła się silniejsza i miała ochotę robić wszystko by tylko ona była z niej dumna. To jaka jest w tej chwili zawdzięcza właściwie jej. Ona motywowała Nathalie do tego by spełniała marzenia i robiła wszystko co uważa za najlepsze.
Z tego wszystkiego wyrwał ją głos Sharon, która wyglądała jakby miała zaraz zemdleć. Jąkała się i Powell nie do końca mogła zrozumieć o co jej chodzi. Po chwili zastanowienia, poskładała słowa i uniosła jedną brew.
- No wiesz Sharon... - zaczęła spokojnie wciąż się zastanawiając - W sumie możesz stanąć przede mną albo za mną, mi to różnicy nie robi - rozejrzała się wokół i uśmiechnęła się delikatnie - Myślę, że innym także.
Powiedziała i zrobiła miejsce grubszej koleżance z domu.

Gdy już wykonali jego polecenie, Charles machnął różdżką a ławki znalazły się pod ścianą i od razu zrobiło się w pomieszczeniu więcej miejsca. Nowa zdobycz profesora OPCM wisiała gdzieś z boku pod sufitem - było to nic innego jak ogon mantykory. Mężczyzna przyglądał się mu chwilę po czym zlustrował kolejkę uczniów, drapiąc się po głowie. Podniósł się i okrążył skrzynię, szykując się do jej otwarcia.
- Nie będę wam przypominał regułki ani tego, co towarzyszy temu zaklęciu, moi drodzy. Zadanie, które Wam zleciłem, powinno wystarczyć. A jeśli je zrobiliście to możecie być z siebie dumni, bo to oznacza, że jesteście przygotowani na jakieś... 30%. Reszta zaś zależy od Waszych umiejętności, cierpliwości a przede wszystkim od ćwiczeń. Jeśli Wam nie wyjdzie to się nie przejmujcie, szczerze powiedziawszy śmiem wątpić czy komukolwiek za pierwszym razem pojawi się choćby mgiełka, ale spróbujmy. To, co jest tutaj... - i uderzył w skrzynię a coś, co znajdowało się w środku warknęło. - To ghul. Ale... właśnie, ale. Został zmodyfikowany tak, dzięki uprzejmości profesora Dumbledore'a i profesor McGonagall, żeby przypominał dementora. I mało tego, wraz z pomocą profesora Flitwicka rzuciłem pewne zaklęcie, które ma sprawić, że stworzenie nabierze wiarygodności... - posłał im tajemniczy, nieco niebezpieczny uśmiech, a miodowe tęczówki błysnęły krótkim błyskiem. - Dlatego na Waszym miejscu byłbym ostrożny.
Skrzyżował ręce na klatce piersiowej i krótkim skinięciem głowy zachęcił Alice, która była w kolejce jako pierwsza, do podejścia bliżej. Gdy już to zrobiła, różdżka Hucksberry'ego została wycelowana w zamek skrzyni, a on sam nieco się od niej odsunął.
- Gotowa, panno Hughes? Na mój znak... trzy... dwa... JEDEN - i mebel otworzył się z głośnym trzaskiem a z niego wyskoczyła najprawdziwsza poczwara. Aż trudno było uwierzyć, że to rzeczywiście nie był dementor.
Charles odsunął się jeszcze bardziej do tyłu i zachęcił do tego machnięciem ręki również resztę uczniów.
Musiał przyznać, że ten efekt chłodu był wyraźniejszy niż wcześniej, przed zamknięciem zmienionego stworzenia w skrzyni.


// Okey, teraz czas na zasady rzutu na Expecto Patronum. Osoby, które mają wykupioną specjalizację przedmiotową z OPCM są zwolnione z rzutu kością lekcji (z innych zaś rzutów nie), osoby które mają zaś inne specjalizacje... dzisiaj się one nie liczą. Tak samo jak wasze PD. Dlaczego? Dlatego, że te zaklęcie jest z wyższego poziomu. Jest naprawdę ciężkie i zwyczajnie inaczej sobie tego nie wyobrażam. Idziecie zgodnie z kolejką: od numeru 6 do numeru 1, uwzględniając oczywiście wszelkie zmiany w kolejce (czyli ktoś postanowił iść do tyłu, etc.).
Osoby, które nie oddały pracy domowej, rzucają dodatkową kością lekcji. Będzie to dotyczyło po prostu tego, czy pamiętają informacje na temat Patronusa lub nie. Jeśli nie pamiętają... cóż, wtedy na pewno coś pójdzie im nie tak (mogą im wylecieć iskry, stworzą smród lub ich twarz pokryje się sadzą, itd.).

Jak wygląda rzut na Expecto Patronum?
1. Rzut jedną kością lekcji (nie dotyczy osób ze specjalizacją)
2. Rzut drugą kością lekcji (tylko w przypadku tych osób, które nie oddały zadania domowego, nie dotyczy osób ze specjalizacją).
3. Rzut dwiema kośćmi do pojedynku.

Robienie rzeczy automatycznie miało wiele minusów. Puchonka przekonała się o tym kiedy tylko opuściła ławkę i zorientowała się, że zrobiła to jako jedna z pierwszych, w efekcie czego stała teraz na początku tworzącej się właśnie kolejki. Odwzajemniła uśmiech Lily, niestety nie wyglądając przy tym zbyt przekonująco i całą swoją uwagę skupiając na nauczycielu. Skinęła głową przyjmując do świadomości, że w skrzyni znajduje się ghul i starając się nie myśleć o niepokojącym uśmiechu profesora podwinęła prawy rękaw szaty.
Skrzynia otworzyła się a Hughes skrzywiła na widok wyzierającej z niej szkarady. Nie dość, że stwór był obrzydliwy - powietrze wokół nich zdawało się nagle zamrzeć i wbijać w ciało lodowatymi igiełkami. Alice wzięła głęboki oddech czując jak wypełniają jej gardło. Zupełnie jak dawno, dawno temu gdy Aberacius wrzucił ją w zaspę... Tuż przed świętami, a co najważniejsze - przed pierwszymi naprawdę szczęśliwymi świętami w jej życiu. Uśmiechnęła się na wspomnienie nieudolnie śpiewających, przekupionych przez Vladimira skrzatów, obwieszonego bombkami Colette i biegającego w czapce Mikołaja Zordona. Tylko w czapce.
- Expecto Patronum! - Machnęła różdżką i otworzyła usta, sama chyba zszokowana rezultatem.

The member 'Alice Hughes' has done the following action : Rzuć kością

---

#1 'Lekcja' :

#1 Result :


--------------------------------

#2 'Pojedynek' :

#2 Result : 5, 3

Po Alice przyszła kolej właśnie na nią. Zapamiętała to, co mówił profesor Hucksberry i starała się na spokojnie pamiętać o tym, czego się uczyła o tym zaklęciu, którego zaraz użyje. Ghul wyglądał naprawdę realistycznie, poczuła nawet ciarki na swojej skórze i te nieprzyjemne uczucie chłodu jakby nic dobrego nie mogło ją teraz spotkać. Przełknęła głośno ślinę i nie zerkając za siebie, stanęła przed stworzeniem, mając w jego stronę wycelowaną różdżkę. W myślach odszukała jedno z najszczęśliwszych wspomnień, wspomnień które akurat było związane z jej siostrą Petunią, gdy obie były małymi dziewczynkami.
- Expecto Patronum - wymówiła wyraźnie zaklęcie, robiąc dokładny obrót różdżką i mając nadzieję, że jej się uda. Ledwo utrzymała się na swoich dość krótkich nogach, gdy na końcu różdżki pojawiła się mgła. Odetchnęła głęboko, patrząc jak zmierza ona w stronę ghula, który pod jej wpływem się cofa.
Udało jej się. Naprawdę jej się udało.
Pierwszy raz coś się pojawiło, gdy próbowała wyczarować patronusa. Nawet się nie przejmowała, że nie pojawił się żaden konkretny kształt.

The member 'Lily Evans' has done the following action : Rzuć kością

---

#1 'Lekcja' :

#1 Result :


--------------------------------

#2 'Pojedynek' :

#2 Result : 4, 4

Doczekała się w końcu - w sumie i tak nie musiała za długo czekać, była chyba trzecia w kolejce do wypróbowania zaklęcia. Kiedy stanęła przed ghulem i poczuła chłód na skórze, wiedziała, że podeszła do sprawy zbyt lekceważąco. Ale nie zamierzała się poprawiać. Było to jej obojętne i tak nie spodziewała się cudów. Ghul pod postacią dementora był pewnie tak samo paskudny jak wcześniej. Nawet powieka jej nie drgnęła, gdy ruszył w jej stronę. Szczęśliwa myśl? Naprawdę... szczęśliwa myśl...? Jedna dłoń zacisnęła się na jej szacie, a ona zdawała się odpłynąć daleko, naprawdę daleko stąd. Daleko od wszelkich trosk.
Najszczęśliwsze wspomnienie?
Miała ochotę się roześmiać i może nawet by się rozkleiła, ale nie mogła okazać słabości przy wszystkich. Przypomniał jej się ojciec, który pierwszy raz ją wziął na ręce, gdy była małą dziewczynką, zapach miętowej gumy utraconego obrazu, wilgotne wargi splamione klęską... to było coś dobrego? Naprawdę?
Nie mogła. Rozbolała ją głowa, nie chciała już próbować, w ogóle nie powinna tego robić.
Widzisz? Jesteś słaba, Caroline. Taka... słaba. I ty chcesz nadal utrzymać się na swojej zamarzniętej powierzchni? Nie obawiać się grzechów, które w każdej chwili chcą wciągnąć cię pod wodę?
Naiwne dziecko... słaby człowiek... słaba królowa...
ZAMKNIJ SIĘ! JESTEM... JESTEM KIMŚ WIĘCEJ! ZAMKNIJ SIĘ, ZAMKNIJ SIĘ DO KURWY NĘDZY! NAWET NIE ISTNIEJESZ, JESTEŚ JEDYNIE MNĄ!
Zaprzeczasz sama sobie, dziecko. Nie poznajesz mnie? Nie wiesz kim jestem? To ja... twoja matka... to ja... wojna... to ja... potwór, którego karmisz... to ja... ty.
Chaos się uruchomił wcześniej niż powinien. Chaos zabrał głos, kiedy postanowiła zrobić coś, co nie było w ich umowie. Nikt nie był tego w stanie zrozumieć, nawet ona, skoro nawet odpowiedziała temu cichemu głosikowi w swojej głowie. Dumna, czerwona królowa lodu.
Paskudny portret jej duszy postanowił zabrać głos. Pierwszy raz od dawna, jakby same czyny nie były wystarczające. I to tylko z powodu jednego zaklęcia, z powodu czegoś tak błahego... czegoś tak nieistotnego.
- Expecto Patronum - wyszeptała nieprzekonana, choć wykonała zaklęcie poprawnie. Pozornie. Odwróciła się od stworzenia i wróciła do swojej ławki, chcąc się uspokoić - czuła bowiem jak drżą jej nieco ręce.
Ale to przecież nic nie znaczy, o niczym nie świadczy.
Spojrzała w stronę okna, czując jak głowa pulsuje jej bólem. Następnej próby raczej nie będzie.

The member 'Caroline Rockers' has done the following action : Rzuć kością

---

#1 'Lekcja' :

#1 Result :


--------------------------------

#2 'Pojedynek' :

#2 Result : 5, 6

Wszystko spłynęło po nim jak po kaczce. Właściwie, to nawet chyba nie słuchał profesora, który mało tego, wcześniej zadał jakąś pracę domową. Giotto nawet nie ruszył zadania, co dopiero tematyki zaklęcia expecto patronum. Mimo tego, że było to potężne zaklęcie, jakoś go ono nie interesowało. Starał się skupiać teraz na eliksirach i na innych rodzajach czarów, które bardziej przydadzą mu się w przyszłości.
Nie zwrócił uwagi na to, który był w kolejce. Stanął po prostu za kimś i przed kimś, nie obchodziło go to czy jest to Alice, Caroline, Nathalie, Sharon, Elvis Presley czy George Washington. Zajął to miejsce i po prostu czekał na swoją kolej, a gdy ona już nadeszła, postanowił sobie poczarować. Będzie co ma być, chłopak nawet jakoś specjalnie się nie przyłoży do wykonania tego skomplikowanego zaklęcia.
Powolnym, bardzo leniwym ruchem wysunął rękę do przodu i machnął różdżką, wypowiadając przy okazji odpowiednią inkantację, tyle pamiętał z prelekcji Charlesa. Jaki był tego efekt? Wiadomy. Chłopak spojrzał niewzruszony na Ghula i pomasował się po karku, jednocześnie zwalniając miejsce kolejnemu kandydatowi do wyczarowania patronusa.

The member 'Giotto Nero' has done the following action : Rzuć kością

---

#1 'Lekcja' :

#1 Result :


--------------------------------

#2 'Pojedynek' :

#2 Result : 2, 3

Marceline nacisnęła ostrożnie klamkę drzwi prowadzących do klasy i uchyliła je delikatnie - ot, tylko na tyle, ile potrzeba, by się wślizgnąć do środka i je za sobą zamknąć. Dziewczyna zrezygnowała nawet ze swoich wysokich butów, by nie stukać obcasami o podłogę, za to w niskich cichobiegach przeszła przez klasę w stronę pozostałych uczniów, trzymając się raczej blisko ściany. W końcu nikt (a już na pewno nie ona sama) nie łudził się, że Marceline Flint mogłaby przyjść na jakąś lekcję na czas, no nie?
Jeśli ktoś zapytałby Marcelę, jaka jest właściwie lekcja, może nawet znałaby na to pytanie odpowiedź. Może również byłaby w stanie przypomnieć sobie nazwisko nauczyciela, jednak nie ma na to sporych szans. Jeśli chodzi jednak o to, jakie mieli zadanie na tej konkretnej lekcji... cóż, nie miała zielonego pojęcia. W każdym razie była na tyle ambitna, że postanowiła się dowiedzieć, przychodząc tutaj, a to już był spory sukces, nie?
Ustawiła się na końcu kolejki, postanawiając poudawać, że była tam od samego początku lekcji i przyglądała się pozostałym uczniom, którzy akurat rzucali zaklęcie. No, przynajmniej już wiedziała, co będzie robić! No, musiała tylko sprawdzić, czy na pewno w kieszeni swetra ma swoją różdżkę (na szczęście tam była), i czy paczka szlugów wystaje jej z drugiej kieszeni (nie było ich tam). Dziewczyna przestraszyła się, że gdzieś je zgubiła, zaczęła więc grzebać w torbie, jednak po kilku chwilach znalazła je w bocznej kieszonce. Całe szczęście.

Po raz pierwszy obawiał się jakiejkolwiek lekcji z obrony. Co prawda, nie słusznie, bowiem zaklęcia patronusa, było niezwykle skomplikowane i trudne, a on nigdy go nie ćwiczył, czytał zaledwie, więc nie spodziewał się, że może mu się udać za pierwszym razem. Uważał się za przeciętnego czarodzieja, a to, że umiał dość sporo zawdzięczał czytaniu i właśnie nieustępliwym ćwiczeniu zaklęć. Wysłuchał nauczyciela, który udzielał jeszcze ostatecznych wskazówek. Nie spodziewał się natomiast, że ghul będzie pełnił rolę dementora. Mimo woli uśmiechnął się tego zjawiska. Zacisnął mocniej różdżkę w palcach i postanowił skupić się na wspomnieniu. Szczęśliwym wspomnieniu. Zastanawiał się nad wyborem w swojej głowie. List z Hogwartu informujący o tym, że jest czarodziejem? Nie. Było to szczęśliwe, jednak nie dość mocne, by wyczarować choćby dwie iskry z różdżki. Zdane egzaminy na Wybitne? Też nie. Miał. To będzie idealne. Dzień, w którym zaprzyjaźnił się z Syriuszem, Jamesem i Peterem i zawiązali Huncwotów. Przyjaźń z nimi była jego najcenniejszym wspomnieniem. W momencie, gdy to sobie przypomniał, usłyszał jak nauczyciel wypowiada, że teraz jego kolej. Skupił się na wspomnieniu, a potem spojrzał na bogina.
- Expecto patronum! - wypowiedział głośno i w jednej chwili z końca różdżki wydobyła się sporych rozmiarów mgła, od razu uderzając w ghula udającego dementora. Sam uznał, że nieźle jak na pierwszy raz.

The member 'Remus J. Lupin' has done the following action : Rzuć kością

---

#1 'Lekcja' :

#1 Result :


--------------------------------

#2 'Pojedynek' :

#2 Result : 6, 5