Klasa Astronomii

Bum! Tararara~ Za oknami zło, czego chcesz gryfonko ja wiem! Ciasteczka~
O tak, panna Smith by ciastkiem nie pogardziła. I właściwie to myślała raczej o jakiejś "babeczce", ale od biedy starczyłby i blondyn. Kiedy więc wyparowała do klasy krokiem energicznym, lecz dostojnym (bieganie było dla słabych) wystarczył jej krótki rzut oka pomieszczenie, żeby długie nogi zaprowadziły ją prosto do ostatniej ławki. Innych z resztą nie akceptowała.
– No hej – uśmiechnęła się do Krukona ze swojego roku i bez pardonu usiadła obok, przy okazji rzucając torbę na ławkę i gniotąc rzeczy, które ewentualnie były na blacie. – Masz ciasteczko? – nachyliła się do ucha Pana Noxa, a kiedy jej wzrok w naturalnej konsekwencji tego czynu trafił na jego pierś, podskoczyła jak poparzona.
– Dałeś się ostemplować! – z wyrzutem wskazała palcem jego odznakę prefekta i zaczęła się rozglądać w poszukiwaniu drogi ucieczki. W końcu trzeba było się szanować...

Cassiopea Rosier z utęsknieniem czekała na powrót do zamku, który przez ostatnie lata był jej domem. Nie mogła doczekać się zarówno samotnych spacerów po korytarzach, gdzie towarzyszył jej gwar rozmów jakie odbywały się w portretach, a także możliwości korzystania z różdżki, która przez wakacje zdążyła się już zakurzyć. Nawet zapach wilgoci w lochach wydał jej się przyjemny. Jedyne za czym nie tęskniła to te paskudne schody do wieży astronomicznej. Wydawało się, że nie miały końca i do tego wiły się w kółko od czego kręciło się w głowie. Dodatkowo z dormitorium na zajęcia astronomii miała dość długą drogę, więc zawsze musiała wykalkulować sobie dodatkowe pięć minut na dowleczenie się do sali.
Kiedy i tym razem psiocząc na twórców tego architektonicznego żartu wspięła się na górę, w klasie już byli pierwsi uczniowie. Zerknęła w ich stronę, z trudem usiłując dopasować ich imiona do twarzy. Bez skutku. W każdym razie i tak nie miała zamiaru się witać, więc po prostu zajęła jedno z wolnych miejsc w środkowej części sali, po czym wypakowała na blat pióro, atrament, pergamin i podręcznik do astronomii.

Oj tam oj tam. Umiem wysoko skakać i biegać A latac na miotle nie przepadam.Jego uśmiech z uwodzicielskiego zmienił się w normalny.
- O, teraz mam pełno zadań i się nie obijam. Widzisz na pewno wiele nas łączy oprócz zajęc wspolnych?
-Jules.Jules Nox a no dałem się jak widać i nie musisz sie mnie wcale bac czy co tam chcesz- dodał po chwli milczenia, może gadał trochę za dużo, ale o czymś trza było przecież gadać, a on nie miał żadnych ciekawych tematów.
Proszę. Przyjaźnie nastawiona Gryfonka...prawie tak rzadka jak przyjazna sklątka tylnowybuchowa - Powiedział z wesołym uśmiechem na swoje twarzy.
A wracając pewno zaraz mu powie że dziewczyny powinny siedzieć z lewej strony ale jak się dowie że jest chłopakiem to zacznie się śmiać ech... a niech się śmieją tyle ich mało go to z resztą obchodzi.
Spojrzał z zainteresowaniem na koleżanke.
- Kochanie za wysokie progi na twoje nogi do biegania - Powiedział i potargał jej bląd czuprynke.

Zaledwie chwilę po pojawieniu się Cassiopei w klasie, weszła za nią Erin. Ślizgonka przyjęła ten obrót spraw z nieprawdopodobną ulgą, bowiem razie sytuacji, w której musiałaby pracować z kimś w parze, przynajmniej miała obok siebie osobę, z którą nie toczyłaby walki na noże. Dodatkowo była zabezpieczona przed towarzystwem kogoś niemile widzianego. Byle kto nie mógł naruszyć przestrzeni osobistej Cass, zajmując obok niej miejsce w ławce.
- Hej - przywitała się z uśmiechem i odgarnęła swoje rzeczy na zajmowaną przez siebie część biurka, żeby zrobić trochę miejsca dla swojej towarzyszki. Jak zawsze ułożyła pergamin tuż przed sobą, buteleczkę z czarnym atramentem po prawej stronie od kartki, równolegle nad jej górną krawędzią pióro, a podręcznik w samym rogu blatu. Ot, małe dziwactwo.
- Widzę, że Enzo nie zrealizował swoich planów odnośnie zamknięcia cię w schowku. Czy to oznacza, że on stał się ofiarą? - Rzuciła żartobliwie, zerkając na nią z ukosa. Nie spodziewała się takiego obrotu spraw, jedynie próbowała jakoś nawiązać rozmowę.

Zajęcia powinny już dawno się zacząć, ale niestety pani profesor miała sporo na głowie. Powrót do zamku nie był w końcu aż tak satysfakcjonujący, jakby chciała. Poprawiła swoje jasne włosy przed wejściem do sali, sprawdzając czy nie czekają przed salą jakieś niedobitki. W końcu weszła, starając się nie zdradzać żadnych emocji - i tak po tych łączonych zajęciach niewiele się spodziewała.
- Dzień dobry, uczniowie - powiedziała na wstępie, stając w końcu przy swoim biurku na którym miała mnóstwo papierzysk. - W ramach powtórzenia i odświeżenia informacji z ubiegłych lat, zrobimy krótki test. Na tablicy pojawią się zaraz pytania, które zanotujcie na pustych pergaminach, wcześniej oczywiście zamykając wszystkie książki i pozbywając się z ławek materiałów dodatkowych. Ma być tylko pióro i jeden pergamin. Każda próba ściągania skończy się Trollem. Po przejrzeniu waszych prac, powiem czy będą za to oceny czy też nie. Mam nadzieję, że się postaracie.
Jej stalowe spojrzenie omiotło salę, sprawdzając reakcje młodych adeptów magii. Czekała też aż z ławek znikną zbędne elementy, a kiedy został osiągnięty upragniony efekt, ruszyła kilka razy różdżką a na tablicy pojawiły się cztery pytania.
1. Czym są Prawa Keplera? Przedstaw swój sposób rozumienia jednego z praw.
2. Jaki gwiazdozbiór jesienny jest dla ciebie najbardziej nietypowy? Podaj powód i jego charakterystykę.
3. Jak kiedyś postrzegano gwiazdozbiór Wielkiego Psa?
4. Jakie znaczenie miała astronomia dla babilończyków?


~
Najbardziej zależy mi na tym, by było to przedstawione po waszemu. Nie musicie strasznie kurczowo trzymać się faktów, ale proszę też o to by nie było w tym aż nadto wyssanych z palca informacji. Pamiętajcie o poziomie wiedzy Waszych postaci, jeśli chodzi o Astronomię!

Świat naprawdę ma ją w głębokim poważaniu! Nie dość, że podróż minęła jej w atmosferze dziwnych zdarzeń, jak zwykle to bywa kiedy zbliża się do szkoły to jest zajęcia lekcyjne musiała rozpocząć się od akurat tego przedmiotu, gdzie musiała wypruwać sobie flaki, by urodzić coś sensownego. Nie była pewna, czy wstała za późno, czy podświadomie szła dostatecznie wolno, by się spóźnić, ale tak się właśnie wydarzyło. Nie żeby było to coś nowego. Chociaż było. Miała zamiar robić wszystko lepiej, dokładniej, bardziej, a tu co? Znowu zaczęło się tak samo! Postarała się jednak przed wejściem do sali nabrać pozytywnej energii i bez zgrzytu widocznego na twarzy weszła i pokornie rzuciła w stronę nauczycielki "dzień dobry, przepraszam za spóźnienie" i o dziwo - to miała właśnie na myśli. Nie chciała zaczynać źle.
Oczywiście jednak, żeby nie było zbyt pięknie to co? To prócz spóźnienia musiała mieć cudowne powitanie! Już widziała, że jest źle. Pergaminy na ławkach. Pytania na tablicy.
Merlinie, za jakie grzechy!? Przecież niewiele wie, kiedy się uczy regularnie. A teraz? Po takiej przerwie?
Czy miała szansę na przetrwanie tego?
Czy to pasmo nieszczęść to koniec poprzedniej złej passy, czy początek nowej?
Z tymi pytaniami w głowie zasiadła na miejscu, by móc upajać się swoimi trudami.
To co teraz? Nie była pewna, czy podpisać się, czy pierw pomodlić do wszystkich znanych jej bogów religii świata, by spróbował zadziałać. Wzięła więc kilka wdechów, by się uspokoić i zastanowić poważnie nad tym, czy w ogóle coś pamięta.

Dlaczego!? Nie mogła pojąć, że te wszystkie zadania, obowiązki i stres mogą tak wpłynąć na jej obowiązkowość! Kochała te zajęcia całym serduszkiem, bardziej niż własnego brata. No może nie aż tak bardzo, ale porównywalnie! Ze skruchą w sercu biegła tam pospiesznie, jakby świat miał się skończyć, jeśli straci jeszcze jedną cenną sekundę z tych lekcji. Przekroczyła próg w pełnym stresie, smutku i żalu do siebie, świata i koleżanki z dormitorium, która nie raczyła jej obudzić widząc, że ta jeszcze mimo początku dnia wyleguje się smacznie w łóżku jak w wakacje! Niestety, co się stało to się nieodstanie i musiała pogodzić się z okrutnym faktem, że takie o to po powrocie robi złe wrażenie. Do tego Ci wszyscy uczniowie kierujący swoje spojrzenie na spóźnialską! Cóż za zły czas... Nie była pewna, czy zniesie taki poziom stresu, ale widząc, że większość była już zajęta swoimi pergaminem ulżyło jej i mimo, że z poczuciem porażki i zawiedzenia nauczycielki to przeprosiła za swoje spóźnienie i zasiadła w wolnym miejscu. Szybko widząc pytania zabrała się do poważnego zastanowienia się nad ich treścią.
Wyglądały wyjątkowo prosto! Nic tylko się cieszyć, może więc świat wcale nie jest aż tak złośliwy?
Teraz tylko moment na przemyślenie, cóż takiego zapisać i już dzień stanie się lepszy!

Jules zaczynał  już wątpić, czy to był dobry pomysł przychodzić na te zajęcia! W ogóle się nie przygotował ani nic nie powturzył.
Coś może i wiedział ale co z tego?  Wziął się do pisania a po chłopaka minie było widać, że nie ma zielonego pojęcia o czym pisze. WYTĘŻ MÓZG NOX! Będzie dobrze, kiedyś o tym czytałeś, będziesz to pamiętać… chyba.
Pytanie pierwsze…Czym są Prawa Keplera? Przedstaw swój sposób rozumienia jednego z praw.
Hmmm… no to następne! Początek może nie wyszedł za dobrze, ale dalej może być już lepiej! Nie?
Nie wiedząc czemu wydawały się być o wiele prostsze niż poprzednie! Pisał tyle ile wiedział i tyle ile w danym momencie przychodziło do łepka. Nie było to proste, zwłaszcza, że nie był też pewny, czy to co pisze dotyczy danego pytania, ale nie ważne! To się chyba nazywa lanie wody, co nie?Ale czy lanie wody jest wtedy, kiedy w miarę obszernie odpowiada się na pyta.

To się nie mogło skończyć dobrze. Nie mogła pojąć dlaczego świat potrafi być taki złośliwy, jakby dwa miesiące spokoju musiało być okupione 10 ciężkim, pełnymi trudów i przeciwności. Kiedy to one są tymi najważniejszymi! Nie mogła zrozumieć, ale może nie musi. Wystarczyło zmierzyć się z odpowiedziami. To nie może być niewykonalne, prawda? Nie ma za trudnych rzeczy, kiedy chodzi o coś takiego jak to, co nad nimi, prawda?
PRAWDA? PRAWDA? PRAWDA?
No właśnie nie! W tym całym problem. Nie była w stanie zapamiętać tego wszystkiego. Niewiele dla niej był logiki w uczeniu się o tym wszystkim. Może lepiej uciekać póki jest okazja? Tylko wszystko miało wyglądać inaczej, tak więc pozostała. Coś napisze. Mało, bo mało, ale lepsze to niż bycie tchórzem i udawanie, że się leci do łazienki wymiotować.
1. Czym są Prawa Keplera? Przedstaw swój sposób rozumienia jednego z praw.
Są to prawa określające zależności między ciałami niebieskimi. Pierwsze z nich mówi o takiej zależności między większym, a mniejszym obiektem.
2. Jaki gwiazdozbiór jesienny jest dla ciebie najbardziej nietypowy? Podaj powód i jego charakterystykę.
Nietypowym jesiennym gwiazdozbiorem jest dla mnie gwiazdozbiór Rylca. Ma niezwykłą nazwę, która nie kojarzy się z typowymi dla innych gwiazdozbiorów. Nie jest też zbyt łatwo dostrzegalny.
3. Jak kiedyś postrzegano gwiazdozbiór Wielkiego Psa?
Niezbyt pozytywnie. Ludzie odbierali go jako formę jakiegoś złego omenu, nadchodzących niepożądanych wydarzeń.
4. Jakie znaczenie miała astronomia dla babilończyków?
Była podstawą ich działania w zakresie religii. Ich kapłani wróżyli dzięki niej, ustalali pory roku, szczęśliwe czasy i mniej.
Chyba mogła już rozpaczać, bo lepiej nie będzie. Postanowiła jednak, że nie można się tak od razu przejmować tą sprawą. W końcu to dopiero początek, a ona bez powtórek i ta lekcja to cóż... słabe połączenie.

Nadszedł czas czynić czary, które mają sprawić, że będzie radośniejsza! Stres nawet jej nie dopadł, bo tak była pełna entuzjazmu do tego zadania. Wreszcie coś, gdzie jej szanse są wyrównane z resztą świata! Oni mają gadane, mają towarzyskość, mają siłę charakteru, a ona to, co nad nimi, a przynajmniej wiedzę o tym, jak to tam działa. Przynajmniej jakąś. Musiała więc się pochwalić, bo to tym razem, nie wymagało wygłaszania niczego przed tłumem. Mogła po prostu popłynąć w swój świat i znaleźć tak oczywiste dla siebie odpowiedzi.

1. Czym są Prawa Keplera? Przedstaw swój sposób rozumienia jednego z praw.
Są to prawa określające ruch obiektów wokół Słońca lub innego masywnego ciała niebieskiego, szczególnie uwzględniając ich ruch po elipsie. Najciekawszym prawem wydaje mi się być pierwsze. Rozumiem je przede wszystkim jako swego rodzaju rewolucję w myśleniu, a przynajmniej jej przypieczętowanie - dzięki niemu jasno zostało stwierdzone, że planety wokół Słońca (czy tez inne obiekty wokół masywnego ciała niebieskiego) muszą poruszać się po elipsie (czyli takim spłaszczonym okręgu), której spłaszczenie jest nieznaczne przynajmniej w naszym układzie. Zawsze jednak jest to pewien stosunek odległości planety, jej środka do Słońca itd. Stwierdzenie to uwzględnia niewielkie różnice i z tego stwierdzenia wynikają inne, co z pewnością było istotne dla rozwoju astronomii.
2. Jaki gwiazdozbiór jesienny jest dla ciebie najbardziej nietypowy? Podaj powód i jego charakterystykę.
Najbardziej nietypowym jest dla mnie gwiazdozbiór Perseusza. Wynika to z jego mitologicznej historii. Rzadkością jest sytuacja mitologiczna, gdzie bohater wygrywa ze swoimi losem, czy przeznaczeniem. Perseusza oczywiście dosięga tragedia, której nie chciał - wszystko jednak, co robił było wspierane przez bogów, czy nimf, a uśmiercił swego dziadka przypadkowo. To bogowie wznieśli go jako konstelację według mitu - i uczynili to nie by go ukarać! Uważam, że jest to nietypowa historia, jak na mitologiczną genezę gwiazdozbioru. Co więcej sam w sobie ma dla mnie niezwykłe ułożenie jako owego "rycerza" oraz jego aktywny rój meteorów. Wszystko to składa się właśnie na moje przekonanie o jego nietypowości.
3. Jak kiedyś postrzegano gwiazdozbiór Wielkiego Psa?
Gwiazdy Wielkiego Psa zwiastowały wylewy Nilu, istotne dla życia Egipcjan, dla których rzeka była kwestią życia i śmierci - urodzaj zapobiegał klęską głodu, a mogło się to wydarzyć wyłącznie dzięki wylewom Nilu. Chodziło przede wszystkim o gwiazdę Syriusz (dla Egpicjan - Sotis) - utożsamianą z działaniem bogów. Później kontynuowali to Grecy utożsamiając gwiazdozbiór z własnym bogami i wierzeniami.
4. Jakie znaczenie miała astronomia dla babilończyków?
Miała ona znaczenie religijne jak i polityczne. To za jej sprawą kapłani określali dzieje świata, nadchodzące wydarzenia, czy też przyszłość pojedynczych ludzi. Pozwalało to sprawować kontrolę nad życiem religijnym społeczeństwa, ale również politycznym, ponieważ ich decyzje wynikające z tworzonych horoskopów, wróżb, czy wykształcenia się astrologii dzięki zainteresowania astronomią wynikały z ich obserwacji nieba.

Czuła, że coś było nie tak. Myślała i myślała, co mogło jeszcze w duszy grac, ale niestety, była świadoma tego, że nie jest podręcznikiem i więcej już sobie nie przypomni, a odpowiedniej strony nie otworzy na poczekaniu. Próbowała więc pocieszyć się tym, że przecież dużo umie i pewnie nie mogła pomylić aż tak wiele. Tylko wciąż gdzieś w środku stres ją zjadał, że może jednak... może to za mało? Może zapomniała o kompletnej oczywistości i to koniec przyszłości w kwestii tej lekcji?

Czekała aż skończy przynajmniej większość, bo nie mieli przecież całych zajęć na to, by skupiać się jedynie na teście. Zebrała wszystkie pergaminy i przy pustych pokręciła głową z dezaprobatą. W starszych rocznikach nadal się takie rzeczy zdarzały? Naprawdę? Szkoda słów.
- No dobrze. Skoro już skończyliście, zajmijcie się przeczytaniem rozdziału o pierścieniach Saturna, a także sporządźcie na podstawie przeczytanej treści notatkę. Ja w tym czasie sprawdzę wasze pracę by nie trzymać was w niewiedzy.
Uczniowie zajęli się lekturą, a Asteria w niektórych przypadkach miała ochotę załamać ręce. Sprawdzanie nie zajęło jej dużo czasu, więcej poświęciła na myśleniu, co ma z nimi zrobić i jak wobec uczniów postąpić. Denerwował ją brak wiedzy i lekceważenie jej przedmiotu, ale też nie chciała od razu odkrywać wszystkich swoich kart. No nic, nadszedł czas na podzielenie się z wynikami.
- Możecie już skończyć pisać. Sprawdziłam pracę i muszę stwierdzić, że jestem zawiedziona poziomem wiedzy, a właściwie jej brakiem u niektórych z was. Mam nadzieję, że to się zmieni i kolejne nasze spotkania będą bardziej satysfakcjonujące. Osoby, które teraz wymienię, na następne zajęcia muszą dostarczyć mi dobrze przygotowane notatki odnośnie pierścieni Saturna w ramach poprawy dzisiejszego testu. Jessica Smith, Cassiopea Rosier i Jules Nox - nauczycielka spojrzała na każdą wymienioną osobę. - Panna Grace, jeśli chce, może mieć wpisaną swoją pierwszą ocenę, czyli Zadowalający, zaś panna Malfoy i panna Wright otrzymują ode mnie po 10 punktów dla Slytherinu i Hufflepuffu, a także po Wybitnym. To wszystko, następne zajęcia odbędą się na balkonie. Do widzenia.

[z/t dla wszystkich]

Jules Nox: +2 PD, +7 fasolek, +Dodatkowa praca domowa
Jessica Smith: +2 PD, +5 fasolek, +Dodatkowa praca domowa
Cassiopea Rosier: +2 PD, +5 fasolek, +Dodatkowa praca domowa
Erin Malfoy: +2 PD, +15 fasolek, +10 punktów dla domu, +Wybitny
Alexandra Grace: +2 PD, +10 fasolek, +Zadowalający (jeśli chce)
Amelia Wright: +2 PD, +15 fasolek, +10 punktów dla domu, +Wybitny

09 listopada 1978 roku przyszła kolej na kolejną lekcję Astronomii. W tym roku było sporo zamieszania z nauczycielem, który miał być odpowiedzialny za ten przedmiot. Koniec końców na stanowisku pozostała Asteria Brown, która nie miała nic przeciwko kontynuowania swojego materiału. Przygotowała mapę oraz urnę z losami z nazwiskami astrologów, którymi będą się dzisiaj zajmować uczniowie, którzy postanowią pojawić się na zajęciach. Odgarnęła jasne włosy do tyłu i westchnęła, siadając na biurku i spoglądając za okno. Szaro, chmurnie, nic nadzwyczajnego.

~
Każdy, kto wejdzie do sali rzuca kością "K6" na zagadnienie. Będzie można od razu się tym zagadnieniem zająć.
1 - John Addey
2 - Marek Maniliusz
3 - Doroteusz z Sydonu
4 - Jan Kefer
5 - Porfiriusz
6 - Wettiusz Walens

Ubrany w wyprasowany mundurek ucznia Rav z prefektowską odznaką na piersi niemalże wbiegł do klasy. Piętnaście minut przed rozpoczęciem się zajęć spojrzałem na zegarek i zabrałem przygotowaną wcześniej torbę z dormitorium.
Miałem dosyć długie nogi, więc droga z dormitorium na wieżę nie trwała długo. Znalazłem się pod klasą astronomii pięć minut przed rozpoczęciem się zajęć.
Jules lubował się w tym przedmiocie wyłącznie ze względu na możliwość odczytywania przyszłości z ciał niebieskich, to znajdował jego urok.
Wszedł do klasy, mając jak zwykle skórzaną torbe.Miał w niej niezbędne podręczniki, pergaminy, piórnik z paroma mugolskimi piórami i też takimi, w które zaopatrzył się na ulicy Pokątnej. Przezorny zawsze ubezpieczony.
- dzień dobry rzekł w stronę nauczycielki i ruszył w stronę środkowego rzędu ławek gdzie zajął miejsce.Czekałem spokojnie, aż nauczyciel rozpocznie zajęcia.