Pokój Wspólny

Przyglądała się Vivi niczym przybyszowi z kosmosu. Co prawda Gen niejedno już w życiu widziała, ale żadno zdarzało się, żeby na jej drodze pojawiał się ktoś zabawny. Najlepsze w tym wszystkim było to, że ślizgonka chyba wcale nie siliła się na dowcip. Ona po prostu miała taki sposób bycia.
-Osobiście jestem zwolenniczką krawatów... Łatwiej jest za taki złapać i...- urwała i uśmiechnęła się lekko. Zdecydowała, że jednak zachowa resztę zdania dla siebie. Jakby nie było miała do czynienia z uczennicami, które jeszcze chwilę temu chciały wkradać się do sypialni chłopców. Cała sytuacja była absurdalna. Kiedy jednak Vilia plasnęła dłonią w jej własną, Gen zwyczajnie nie wytrzymała. Przez chwilę stała bez ruchu, wpatrując się we własną rękę, a w końcu wybuchnęła niekontrolowanym śmiechem. W pewnym momencie musiała nawet złapać się za brzuch, jednocześnie poważnie martwiąc się tym, że trudno było jej złapać oddech.
-Masz charakter dziewczyno...- wydusiła w końcu z siebie, ocierając łzy z kącików oczu. Warto było wdrapać się po tych morderczych schodach, oj warto.
-Z radością wyciągnę wobec was konsekwencje...- odpowiedziała na poważną deklarację Liv niezwykle wesołym tonem. Być może nawet zbyt wesołym.
-Skutek waszej Zbrodni to Lekcja Atypowa, obiecuję, że Będzie Absolutnie Nieziemsko. W skrócie. Szlaban.- uśmiechnęła się ciepło, co najmniej jakby właśnie skończyła rozdawanie prezentów gwiazdkowych. Mogło to być zarówno niepokojące, jak i pokrzepiające. Zależy jak zinterpretować źródło jej zadowolenia.
-A teraz mi się przedstawcie panie Yin i Yang.- dodała jeszcze, wbijając dłonie w kieszenie spodni. W zasadzie może powinna była zostawić biedną krukonkę w spokoju, ale przecież nie zamierzała ich tak naprawdę ukarać. No nie do końca. Potrzebowała jedynie ukraść im nieco czasu.