Klasa Obrony Przed Czarną Magią

Śniło jej się, że ktoś na nią krzyczy. Tak bardzo poważnie. Nie pamiętała już co konkretnie było wykrzykiwane w jej stronę ani dlaczego zresztą po co to niby pamiętać? To tylko jakiś koszmar, więc chyba lepiej by było jak najprędzej o nim zapomnieć. Nie poszło jednak tak miło i przyjemnie, bo kiedy wstała wciąż była lekko przerażona tym snem. Przez co zebrała się bardzo późno, jakby była sparaliżowana nieco własnymi myślami. Nie biegła nawet na zajęcia mimo świadomości spóźnienia. Zmęczyło ją spanie. I w sumie wszystkie elementy jej stroju na to wskazywały - wszystko jakieś takie pogięte i krzywe. Włosów nie rozczesała. Szła tam wyglądając jak ludzkie zwłoki, które próbują się uśmiechać, bo tak wypada. Tak też weszła do sali. Nie próbowała udawać, że to się nie dzieje. Beznadziejny strój, beznadziejna twarz i chód. To definitywnie nie jej dzień. Brakowałoby tylko kazania o tym, że próbuje oszukać nauczyciela udając, że wcale się nie spóźniła. Już samo spóźnienie to wystarczający wstyd dla uczennicy takiej, jak ona. Pewnie straci punkty swojego domu przez takie coś! Kolejny powód, by się złościć na siebie.
Ale to po zajęciach. Kiedy wróci do łóżka licząc na to, że kolejna noc będzie radośniejsza niż tak, bo nie wiadomo czemu ta była wyjątkowo okrutna dla niej bez wyraźnego powodu.
Weszła więc zmęczona i jeszcze wystarszona kompletnie. Bała się tego nauczyciela. Nie żeby był akurat dla niej jakiś specjalnie niemiły. Zresztą nawet jeśli kiedykolwiek był to ona by nie zauważyła - raczej uznałaby, że to wszystko przez to, jak się zachowała. Nie zdziwiłaby się także, gdyby krzyczał. Weszła mało elegancko, uciekała wzrokiem na podłogę, byleby nie przyglądać się jemu i klasie. Nie ma nic kulturalnego w spóźnianiu się.
- Dzień dobry. Prze-przepraszam z-za spóźnie-nie - wymamarotała i wręcz pobiegła w stronę jakiejkolwiek najbliższej wolnej przestrzeni błagając w duchu świat, by obeszło się bez publicznej nagany. Wystarczy to, jak wygląda, jak zmęczona jest i że w ogóle zmusiła się by przyjść tutaj. Nie miała dodatkowo rozpłakać się w sali.
Po prostu zły dzień. Każdemu moze się zdarzyć, nawet takiej istotce, jak ona, prawda?

— Jiiii – mogliście usłyszeć od rudowłosej puchonki. Udało się jej zaklęcie. Sprawiała wrażenie jakby skakała w miejscu ze szczęścia. Spojrzała na Sharon i posłała jej dwa kciuki w górę, nad którymi górował szeroki oraz radosny uśmiech.
Dobra skup się Solka – powiedziała do siebie w myślach marszcząc nos i lekko się kurcząc tym samym sprawiając wrażenie niższej. Wzięła głęboki wdech i wyprostowała się celując ponownie w swojego przeciwnika.
— Incarcerous – wypowiedziała chcąc ponownie mieć traf, ale czy się to uda?

The member 'Sol Weasley' has done the following action : Rzuć kością

---

'Lekcja' :

Result :

No co to była za lekcja! Pech za pechem! Na chwilę normalnie opadły jej ręce. Normalnie szlo jej tak dobrze, a teraz co?! To nie fair. Westchnęła ciężko pod nosem. CO mogła robić źle? Spojrzała na swoją różdżkę i obróciła w palcach zastanawiając się czy może zrobi zły ruch nadgarstkiem. Nie, to mało prawdopodobne. Robiła tak jak pokazał nauczycie.. No nic pozostało jej próbować do skutku.
- Incarcerous - miała nadzieję, że tym razem jej się uda.

The member 'Annie Arias' has done the following action : Rzuć kością

---

'Lekcja' :

Result :

No cóż... UDAŁO SIĘ! O jeny! Ale miała dzisiaj szczęście. Znowu wręcz unosiła się w powietrzu ze szczęścia. Sol sprawiała wrażenie osoby, która mogłaby pofrunąć emanując dobrą energią. Czasami nawet mogła zarażać nim dookoła inne osoby. Zaklaskała w dłonie prawie upuszczając patyk mocy, ale zaraz spoważniała, lecz oczy jej nadal emanowały szczęściem.
Wycelowała ponownie różdżkę w swój cel i skupiła się na tym, aby rzucić poprawnie zaklęcie.
— Incarcerous – wypowiedziała starając się, aby było to wyraźnie i klarownie.

The member 'Sol Weasley' has done the following action : Rzuć kością

---

'Lekcja' :

Result :

Udusił. Usidlił i splątał Venus. Złapał ją w szpony duszącej bestii. Nie był ofiarą. Mógł trzymać każdą z nich za gardło i wsłuchiwać się w ich charczące oddechy, patrząc w przestraszone, duże oczy, które szkliły się i błagały, aby przestał. Kącik jego ust uniósł się ku górze, gdy o tym pomyślał.
Bestia.
Usłyszał w głowie głos, który echem odbijał się od pustego pomieszczenia, które jakiś czas temu zamknął, ale drzwi zawsze się otwierały, zawsze wciągały go do środka, a on ponownie musiał walczyć o wydostanie się z niego. Była to rozpaczliwa i ciężka walka.
Słyszysz siebie? Jesteś zniszczoną bestią. Dlaczego teraz nie rzucisz na kogoś zaklęcia? Dlaczego na przykład nie ukatrupisz tej rudej małpy, która tak się cieszy? Zobacz jaka jest naiwna.
Wzrok zielonych oczu powędrował w kierunku siódmoklasistki. Różdżka również skierowała się w jej kierunku. Śmiech dotarł do jego uszu nawet jeśli był z tyłu klasy.
Irytująca prawda? A może w nią. W tą drugą Puchonkę, która lubi rozkładać się jak kłoda na ziemi. Pamiętasz ją? Przyjaciółka tej Gryfonki. Coś słabo jej idzie. Pomógłbyś światu likwidując takie beztalencie.
Spojrzał na nią, a w środku się mu zagotowało.
A może tego Krukona. Też ci podpadł... w sumie mężczyzn zostawmy na koniec. Te kobiety są strasznie irytujące prawda?
Pokręcił głową i rzucił zaklęcie w stronę stracha.
— Incarcerous – nie mógł się skupić przez te myśli. Nigdy nie sądził, że stać go na coś takiego. Cofnął się o krok i ciężko westchnął.

The member 'Ventus Zabini' has done the following action : Rzuć kością

---

'Lekcja' :

Result :

No i znowu nic. Powoli traciła nadzieję, że do końca lekcji uda jej się zrobić to zaklęcie. Poczuła się zrezygnowana. odsapnęła cicho i rozejrzała się kącikiem oka po reszcie uczniów. Dostrzegła, że Ventusowi się udało, raz, ale zawsze... [i]Ślizgonowi idzie,a mi nie?! Chamstwo... Kilku innym uczniom też się udało. No nic. Może kolejna próba będzie lepsza, oby...
— Incarcerous – rzekła odpowiednio ruszając nadgarstkiem.

The member 'Annie Arias' has done the following action : Rzuć kością

---

'Lekcja' :

Result :

Miała się nie spóźniać, ale cóż. Wiecie jak to jest z postanowieniami typu: 'będę ładniej pisać' czy 'zacznę się uczyć'. Działają dokładnie tak efektywnie, jak to jej o przychodzeniu na zajęcia na czas. Najgorsze jest jednak to, że nauczyciel nie należał do tych z największym serduszkiem do jej osoby. Nie dziwiła mu się. Marzyło jej się nawet przeprosić za bycie... cóż, sobą. Zasługiwał na to. Tyle, że trudno zrobić takie postępy kiedy wciąż wkurza się go spóźnieniami na przykład. Nie mogła jednak przez spóźnienie kompletnie odpuścić sobie zajęć. Prawdopodobnie to zakończyłoby się większą sumą punktów ujemnych. Poza tym chodziło też o jej wykształcenie. Miała brać naukę na poważnie i akurat to postanowienie naprawdę ciągle jej przyświeca. Tylko teraz przetrwać jakoś wejście do tej sali. Tylko jak?
Stała trochę pod drzwiami. Tak, że nawet inna osoba która się spóźniła zdążyła ją wyminąć i wejść do sali, a ona dalej sobie kwitła przed drzwiami myśląc jak to zrobić jak najmniej inwazyjnie. Odpowiedź była prosta - nie da się.
Mogła wejść i przeprosić. Tyle, że wiadomo, ile warte są te przeprosiny. Mogła nie przeprosić i znowu wyjść na głupią dziewuchę. Którą była, a przynajmniej się czuła, więc jaka różnica?
Te egzystencjalne rozterki jednak niewiele jej dały. Wreszcie i tak weszła z naprawdę kijowym planem na ten krótki komunikat.
- Dzień dobry. Przykro mi, że się spóźniłam
Był do bani. Ale chociaż raz był szczery. Nie będzie przepraszała bo to nic nie znaczy, ale naprawdę nie oznacza to, że jest jej to obojętne. Szczerość zaś nie popłaca, ale i tak nie miała już żadnej godności, którą mogłaby w jego oczach stracić. Tak przynajmniej czuła.

Normalnie ręce załamać nic więcej. Nie ważne ile by próbowała nic jej się nie udawało! Ależ to było frustrujące. Im dłużej starała się robić to zaklęcie tym bardziej traciła nadzieję na to, że uda jej się to zrobić. Ale czasu jeszcze trochę zostało, może chociaż raz uda jej się to zrobić. Miejmy nadzieje. Potarła czoło i westchnęła ciężko pod nosem. Głęboki wdech, wydech ustami. Ruch różdżka.
— Incarcerous - No to może chociaż teraz jej się uda? Oby...

The member 'Annie Arias' has done the following action : Rzuć kością

---

'Lekcja' :

Result :

Ups. No cóż zdarza się też tak, że ci nie wyjdzie, ale nie przejmowała się tym za bardzo. Ważne, że dwa razy się udało. To sukces jak na jej rozproszony móżdżek. Rozejrzała się po sali sprawdzając jak idzie innym i przez dłuższą chwilę przyglądała się Annie, takiej miłej Puchonce. Przekrzywiła głowę widząc jak jej nie idzie. Nawet zrobiło się jej smutno z tego powodu, ale spróbowała złapać kontakt z tą dziewczyną i pokazała jej kciuk w górę, aby dodać jej otuchy. Wierzyła w nią.
Skupiła się znowu na swoim zadaniu, aby przećwiczyć to zaklęcie naprawdę dobrze. Musiało się jej w końcu udać je opanować chociaż w minimalnym stopniu. Dwa razy się udało.
— Incarcerous – wypowiedziała rzucając zaklęcie w swój cel.

/ANNIE POWODZENIA <333