Sala treningowa

Felice jak zwykle szła z nosem w książce, nie zwracając szczególnie uwagi na otoczenie. Natalie prowadziła ją w miejsce, gdzie mogły spokojnie poćwiczyć, więc koniecznością było jedynie nie stracić jej z oczu.

- Idę idę - zawołała dość nieobecny głosem. Książka była pasjonująca i mówiła o praktycznych zastosowaniach niektórych zaklęć. Dziewczyna uwielbiała pogłębiać wiedzę na każdej możliwej płaszczyźnie.

Dzisiaj jednak marzyły jej się ćwiczenia w praktyce, w końcu ile można czytać o zaklęciach nie używając ich? Dlatego chciała się pojedynkować z Natalie.

- Ustalamy jakieś konkretne zasady wygranej? - spytała podchodząc do Ślizgonki. - Czy planujemy się tłuc do nieprzytomności?

Pokręciła głową i zacmokała.
- Nie tutaj. Ściany maja uszy, jak to się mówi - skarciła ją i szarpnęła za drzwi, gestem zapraszając ją do środka.
Kontynuowała dopiero, gdy weszły do środka, a znikające wrota oddzieliły je od reszty szkoły.
Rozłożyła ręce.
- Tutaj nikt nie powinien nam przeszkadzać i nie powinnyśmy niczego niepotrzebne zdemolować - oświadczyła tytułem wstępu z niejaką dumą, że może jej to pokazać.
Przerwała na chwilę, oglądając pomieszczenie. Nigdy tu nie była, więc wolała najpierw poznać miejsce walki. To wiele pomagało. Nie było tu jednak wiele do analizowania. Wielka sala bez praktycznie żadnych przeszkód.
I żadnych ułatwiaczy. Do czystych pojedynków, nie sieczenia się czym popadnie.
Wyrwała się z zamyślenia i zaczęła oddalać się od dziewczyny, kierując się na drugi koniec sali.
- A więc tak. Zasady. - Zatrzymała się i zrobiła piruet, odwracając się w stronę rudowłosej. Wyjęła różdżkę ze spodni (nie była już w mundurku tylko ponownie w dżinsach i koszuli, tym razem czarnej z podwiniętymi rękawami).
- Z mojej strony tak:
Jeden. Nie używamy zaklęć, których działania nie jesteśmy pewne i mogą się nam wymknąć spod kontroli.
Dwa. Nie sięgamy po Czarną Magię. - Tu na moment przerwała, przypominając sobie na aurę Starego Dębu.
Szkoda, ale tak trzeba.
Wzięła głęboki wdech i kontynuowała, jak nauczycielka omawiająca regulamin. Cóż, to był niejako regulamin tego miejsca, narzucony przez nią, ale nie z byle powodu. Potrzebowały bezpieczeństwa i dyskrecji. Bieganie później po pomoc nie wchodziło w grę.
- Trzy. Nie "tłuczemy się do nieprzytomności" jak to nazwałaś. Nikt nam nie pomoże. Jesteśmy tu same. - Spojrzała na nią poważnie.
Nie ma higienistki. Nie ma pielęgniarki. Tam musiałybyśmy się tłumaczyć.
- Właśnie... - Przypomniała sobie o czymś i podeszła do najbardziej oddalonego od nich kąta, gdzie ustawiła kilka fiolek, po czym wróciła na miejsce.
- W razie większych obrażeń, mamy eliksiry, ale i tak nie powinnyśmy przesadzać. Jak na pierwszy raz...
Powstrzymała palujący jej się na twarzy uśmiech. To nie tak, że chciała ją skrzywdzić, czy coś. To znaczy chciała skrzywdzić kogoś. Ona miała największe szanse, że Darkówna będzie miała przy tym jednak jakieś hamulce i zdoła powiedzieć sobie dość.
Dwa wdechy.
- Cztery. To, co się tu stanie nie wychodzi poza tę salę. - Podniosła na nią oczy z posadzki.
- Nikomu nie opowiadasz o pojedynkach i tym pokoju. To tajemnica, jasne? - Uniosła jedną brew i przyjrzała jej się uważnie.
Musze mieć pewność, że jestem bezpieczna...
- Masz coś od siebie do dodania? - zapytała w końcu ją o zdanie.

Felice czuła nowy dreszcz emocji, zupełnie nie przypominający ekscytacji nową książką. To było jak wchodzenie do dżungli, albo to jak stała oko w oko z tygrysem.

- Tajemnica - przytaknęła Krukonka z błyskiem w oku. Ślizgonka nie miała pojęcia, z jakim ekspertem w tej dziedzinie właśnie rozmawiała. - Zasada piąta, żadnych zaklęć, które mogą zniszczyć różdżkę. A przynajmniej bez celowego działania w tym kierunku.

Wczorajsza szybująca różdżka Jaspera wystarczająco silnie działała na jej wyobraźnię. Nie chciała pozbawić się swojej przyjaciółki i narzędzia pracy. Ukochana różdżka była świętością. Felice pomyślała, że musi się nauczyć zaklęcia które ją ochroni.

- Gotowa?

Chciała działać, działać, tu i teraz, już!

Ucieszył ją fakt, ze dziewczyna nie zamierzała zadawać zbędnych pytań i próbować podważać jej nienaruszalnych zasad. Na jej propozycję skinęła głową.
- Zgadzam się. W razie czego, dodamy nowe - przytaknęła, zajmując pozycję.
- Ach, jeszcze jedno. Sygnał do zakończenia. Jeśli któraś, krzyknie "Koniec", to znaczy, że przerywamy. Bez gadania. To ćwiczenia. - Ułożyła wygodnie palce na różdżce.
Skupiła wzrok na rudowłosej, a na jej twarzy pojawił się delikatny uśmiech.
Skinęła głową.
- Zaczynaj.
Pokaż co umiesz, moja droga Felice...

- "Koniec", dobry sygnał - zaaprobowała Felice. Jej oczy lśniły jakimś niesamowitym blaskiem chęci działania. Ostatnio tak się paliła do pojedynków gdy ćwiczyła z Profesorem. Ahhhh tęskniła za nim...

- W takim razie, odliczanie. Raz...

"Dwa" należało do Natalie. Gdy padło, Krukonka dokończyła:

- Trzy! Expelliarm... - "Zapomniałyśmy o ukłonie..." - ...us...

Inkantację wypowiedziała błyskawicznie, ale niepotrzebna myśl zakłóciła zupełni proces czarowania. Nic. Pudło. A nawet gorzej, bo zaklęcie w ogóle nie zadziałało.

The member 'Felice Felicis' has done the following action : Rzuć kością

'Pojedynek' :

Result : 2, 1

Raz...
- Dwa. - Rozległ się donośny i jak zwykle chłodny głos Ślizgonki.
I trzy.
Była gotowa się bronić, była gotowa odskoczyć, zrobić unik, cokolwiek. Tego się jednak nie spodziewała.
Zacięła się? już na wstępie? Jaka szkoda.
Przewróciła oczami i sama machnęła różdżką.
Acusdolor.
Niestety. Wredne myśli i pośpiech. Dlatego własnie Darkówna musiała tyle ćwiczyć. Jej uparta różdżka nie lubiła takiego zachowania i wypowiadała jej tego posłuszeństwo, by dać dziewczynie nauczkę.
Coś trzasnęło, jednak zaklęcie nie wywołało żadnego efektu na Krukonce.
Szlag... Musisz mi to robić?
Zapytała retorycznie w myślach różdżkę.

The member 'Natalie Dark' has done the following action : Rzuć kością

'Pojedynek' :

Result : 2, 2

"SKUP SIĘ!" ryknął w jej myślach Profesor. Tak jest. Pełna powaga, musiała myśleć wyłącznie o pojedynku. Na szczęście zaklęcie Natalie nie podziałało, jeśli w ogóle jakieś rzuciła...

- Expelliarmus! - powtórzyła Felice, tym razem skoncentrowana na czarowaniu.

"To jest ćwiczenie, ale uczysz się do prawdziwego życia!" tak by powiedział. Dokładnie tak. Promień światła wystrzelił z różdżki Felice prosto w Natalie.

The member 'Felice Felicis' has done the following action : Rzuć kością

'Pojedynek' :

Result : 5, 4

I... kolejny błąd taktyczny. Nie powinna była skupiać myśli na czymkolwiek innym niż walka.
Zastanawiała się właśnie, czy przy kolejnym zaklęciu jej różdżka łaskawie jej wysłucha, gdy gdzieś w tle usłyszała wypowiadane wyraźnie zaklęcie.
Cholera.
Nie bardzo miała czas zareagować. Odskoczyła, jednak nie na tyle szybko, by nie poczuć siły wyszarpującej jej tego wrednego patyka z ręki.
Jasna cholera.
Puste ręce. Chwila namysłu i analizy sytuacji. Jest. Różdżka nie potoczyła się daleko. Natalie podbiegła do niej i z wielką irytacja cisnęła w Felice zaklęciem Ventus. Wycelowała dobrze, jednak różdżka tylko strzeliła na nią równie zirytowana. Chyba nie do końca lubiła, gdy dziewczyna traciła nad sobą kontrolę. Potrzebowała większej czystości umysłu i dlatego Natalie musiała ją w końcu odzyskać, jeśli chciała zrobić tu dzisiaj coś więcej niż tylko pomachać niewdzięcznym patykiem.

The member 'Natalie Dark' has done the following action : Rzuć kością

#1 'Pojedynek' :

#1 Result : 2

--------------------------------

#2 'Pojedynek' :

#2 Result : 5, 1

Zadziałało! Nie zadziałało. Zadziałało połowicznie?

Felice mieszało się w głowie. Przeciwniczka straciła różdżkę, więc chyba powinna poczekać aż ją podniesie, prawda? Atakowanie kogoś bezbronnego jest nieetyczne. Podniosła... Aaaaaaa! No ale przecież trzeba się obronić! Ale... Przed czym...?

- Drętwota! - krzyknęła Krukonka, perfekcyjnie celując i perfekcyjnie zawalając zaklęcie na całej linii. O rany, ale straciła umiejętności... Straszne! Musiała sobie wszystko ponadrabiać, same książki przecież nie wystarczą jej, jeśli trafi na śmierciożercę!

The member 'Felice Felicis' has done the following action : Rzuć kością

'Pojedynek' :

Result : 6, 1

Usłyszała Drętwotę i już chciała uciekać, gdy i to zaklęcie nie wypaliło.
Jakiś dzień porażek? No trudno. Próbujemy dalej.
Zwolniła i zaczęła po prostu zataczać wielki krąg po sali.
Skupienie. Cel. Wizualizacja. Acusdolor!
Machnęła różdżką, jednak zaklęcie zboczyło nieco z kursu. Jej błąd. Różdżka tym razem jej jednak posłuchała robiąc to, za co Natalie tak ją kochała. Gotując przeciwnikowi przeogromny ból bez użycia zaklęć niewybaczalnych nawet, jeśli zaklęcie nie miało trafić idealnie w cel.
Oczywiście, dziewczyna miała jeszcze szansę uskoczyć. Cóż, na jej miejscy zdecydowanie chciałabym zdołać teraz uskoczyć.