Egzamin z Astronomii

The member 'Ismael Blake' has done the following action : Rzuć kością

---

'Egzaminy' :

Result : 2

Wypadałoby, a raczej wręcz należało wreszcie się podnieść z łóżka i ubrać elegancko, tak jak przystało na egzaminy końcowe. Jej ostatnie w tej szkole. Stanęła w końcu przed lustrem, maskując wszystko za pomocą jakichś tam magicznych specyfików by wyglądać w miarę "przystępnie", wyszczotkowała włosy i w pełni ubrana po załatwieniu wszelkich porannych czynności, opuściła najpierw dormitorium, a następnie Pokój Wspólny Slytherinu z lochów kierując się na parter. Minęła kilka grupek, które zdenerwowane lub podekscytowane rozmawiały o nauce. Wyprostowana Rockers, mrużąc nieznacznie swoje chmurne oczy, weszła w końcu do Wielkiej Sali i wylosowała numer ławki przy której miała usiąść. Zajęła więc jedną z tych, które znajdowały się z przodu i z niecierpliwością oczekiwała na rozpoczęcie egzaminu. Astronomii się nie obawiała, wiedziała, że jej wiedza jest powyżej przeciętnej, starała się przecież jak mogła by tak było.
Gwiazdy od zawsze były jej bliskie.

The member 'Caroline Rockers' has done the following action : Rzuć kością

---

'Egzaminy' :

Result : 2

W zasadzie nie denerwowała się zbytnio. W końcu wiedziała, że była solidnie przygotowana. Zawsze pozostawała jednak nuta niepewności. Co jeśli trafią się trudne pytania? Co jeśli okaże się, że miała dziś słabszy dzień? Liv odetchnęła lekko, poprawiła starannie przygotowaną szatę i weszła do wielkiej sali. Usiadła w przydzielonym jej miejscu, dokładnie rozłożyła na ławce wszystkie niezbędne przybory i zamarła w bezruchu, w oczekiwaniu na zadania egzaminacyjne. Astronomia... Szczerze powiedziawszy znacznie bardziej ucieszyłaby ją perspektywa praktycznych egzaminów, wykreślanie map nieba, spoglądanie w usiane gwiazdami sklepienie...
Krukonka nieznacznie potrząsnęła głową. Nie pora na fantazjowanie! Była przecież w samym środku poważnego egzaminu!

Wstała wystarczająco wcześniej, żeby przygotować się do pójścia na egzamin. Z takim wyprzedzeniem mogłaby spokojnie pojawić się tam już z trzy razy. Sprawdziła milion razy, czy na pewno zabrała ze sobą to, co będzie jej potrzebne do napisania go, aż strach się bać, co byłoby, gdyby wymagano czegoś jeszcze prócz naprawdę podstawowych rzeczy. Grunt, że była gotowa, dotarła na miejsce na czas i mimo tego, że jej gardło wyschło totalnie, a nogi trzęsły się w drodze do ławki to stan umysłowy był zadowalający. To ten egzamin na którym poziom stresu Amelki jest stosunkowo niski, bo po prostu bardzo się nim interesowała i nie było większych problemów z nim. Co nie oznaczało, że strachu nie było. W końcu w życiu warto spodziewać się niespodziewanego. To, że czuła się przygotowana wcale nie oznaczało, że taki jest rzeczywisty stan rzeczy. Do czasu jednak, aż nie zapozna się uważnie z pytaniami wolała nie nakręcać się zbytnio ani skupiać na pesymistycznych wersjach. Nie ma powodu do niepokoju.
Jeszcze. Co będzie dalej to już zależy od testu, który otrzyma.
Teraz jednak usiadła w przydzielonym sobie miejscu i z niecierpliwością czekała na rozpoczęcie się tej całej imprezy. Im szybciej tym lepiej, bo siedząc tam czuła już rosnące napięcie.

Jeśli istnieje jakaś siła wyższa, która może jej pomóc w trakcie tego dnia to właśnie usilnie błaga ją o łaskę i ratunek. Ona i Astronomia od zawsze były dla siebie nędznymi kochankami i mimo polepszenia się sytuacji troszkę to wciąż szału nie było. Nie można się więc dziwić, że podczas trasy dormitorium-sala czuła, jakby szła na ogłoszenie wyroku. Cóż, przynajmniej nie miała ogromnych oczekiwań. Zdawała sobie sprawę z tego, że nie należy do orłów z tego przedmiotu i różnie może jej pójść. Super byłoby, gdyby pytania jakimś cudem dopasowały się do jej wiedzy na tyle, by mogła zdobyć jakiś pozytywny stopień, ale ostatecznie zadowoliłaby się Nędznym chociaż. Ten rok nie należał do najłatwiejszych, więc nie zdziwiłaby się, gdyby jednak nie było na tyle kolorowo, by dotrwać do dobrej oceny, także przynajmniej ta myśl dawała jej pociechę. Zajęła miejsce w sali wiedząc, że złote góry nie są dla niej, ale że przecież da radę zdać. A raczej, że musi, bo co ona pocznie, jeśli test będzie arcytrudny i się nie uda?
Nie, nie, nie... nadzieja. Zawsze jest nadzieja.

Profesor Flitwick, profesor Thynn, pan Rodrick i pan Kasey nie narzekali, gdyż wszyscy zdawali się dzielnie pracować. Od czasu do czasu jedynie profesor Thynn przypominała o czasie, bo przecież istotne było, żeby jednak uczniowie wiedzieli, ile jeszcze mogą pisać i na czym najlepiej się skupić. Kilka razy któryś z egzaminatorów się podnosił by przejść się między ławkami czy też pomóc któremuś uczniowi, który nagle poczuł potrzebę pójścia do toalety. W końcu egzamin z Astronomii dobiegł końca, starsi czarodzieje ogłosili koniec i za pomocą różdżki przywołali do siebie pergaminy, dziękując i żegnając uczniów.

[z/t dla wszystkich]