Męska łazienka

[z/t dla Aarona]

Do cholery. Do jasnej cholery. Do najjaśniejszej, Puchońskiej cholery... Cienkie, posiniałe już z wysiłku palce z całej siły dociskały coś, co jeszcze niedawno było całkiem elegancką apaszką do kranu. Niestety z marnym skutkiem, a strugi zimnej wody tryskały z zadziwiająca siłą na ściany i na twarz dziewczęcia z siódmego roku. No właśnie... Dziewczęcia, którego przecież nie powinno tu być. Jakimś jednak cudem - czy też za sprawą mniej cudownej potrzeby - Hughes znalazła się w męskiej łazience. I kiedy już miała ją opuścić, udawać, że jej kobieca noga nigdy w tym miejscu nie postała - BUM! Kran eksplodował, uwalniając niszczycielską moc żywiołu. Alice zaciskała z wysiłku usta i nawet do głowy jej nie przyszło, żeby po prostu uciec. Kto wie? Może było to częścią kary za niedbałość, której dopuściła się nie zabierając ze sobą różdżki? Ten wredny, drewniany patyczek leżał sobie spokojnie pod poduszką, kilka dobrych pięter niżej.
- Nigdy więcej... Na jasną panierkę nigdy... AKAHHHHAHH. - Nowa porcja wody chlusnęła jej wprost do ust. Zakrztusiła się i jeszcze mocniej zacisnęła dłonie. - HALO! JEST TAM KTOŚ?! KTOKOLWIEK! - Krzyknęła w stronę zamkniętych drzwi.
Przeklęte, niedzielne poranki...

To wszystko było tak idiotyczne, że pomimo całego pragnienia - nie łudziła się, że los odpowie teraz na jej prośby, czy raczej - błagania. Przemoczony, biały sweter - zbyt gruby na to by pozwolić jej na zostanie miss mokrego podkoszulka - ciążył na ciele coraz bardziej a brązowe włosy lepiły się do twarzy, przez co nie zauważyła jak klamka prowadzących do łazienki drzwi powoli opada a one same delikatnie się uchylają. Minęło dobrych kilka sekund, zanim zauważając czającą się przy wejściu postać rozpoznała w niej poniekąd znaną już sobie Krukonkę.
- TO TY! - Krzyknęła, bardzo niegrzecznie wyciągając w jej stronę wskazujący palec a nowa porcja wody wystrzeliła w przestworza. Szybko przycisnęła rękę z powrotem do kranu. - ZRÓB COŚ! PROSZĘ! - Wygięła usta w błagalnym uśmiechu, bardziej przypominającym teraz grymas i skupiła wzrok na metalowej rurce. Bulgotanie całkowicie zagłuszyło powolne kroki nieco skołowanej teraz dziewczyny, a Alice - której palce coraz bardziej drętwiały z wysiłku i zimna - ostatkiem sił walczyła z tym, żeby po prostu nie odskoczyć. No i po co? Kretynka... Po raz setny chyba skupiona na nieistotnej w gruncie rzeczy czynności kompletnie przegapiła moment, w którym Kaylin wyciągnęła różdżkę. Lodowe igiełki wbiły się w jej ręce paraliżując je aż do łokci a ciało wygięło, przytwierdzone do podłogi i niezdolne do upadku. Ktoś tu chyba wyjątkowo mocno nie mógł pogodzić się z nastaniem wiosny i postanowił zmienić jedną ze szkolnych łazienek w lodowisko...
- Aaaajjeej! - Wyjęczała wypuszczając z siebie dźwięki tak wysokie, że nigdy nie podejrzewała gardła o takie możliwości. Bezskutecznie szarpnęła się do tylu i podniosła wzrok na niedoszłą wybawczynię, która stała się nagle oprawcą.
- Co ty..? Matko, urwie mi ręce! Incendio! Cokolwiek! Skończ to! - Podniosła rozhisteryzowaną twarz na nieznośnie spokojną buzię dziewczyny.

Unieruchomiona w męskiej toalecie... Cała sytuacja sama w sobie była na tyle upokarzająca, że Hughes sama nie wiedziała czy powinna płakać czy raczej cieszyć się z tego, że nie jest teraz sama. Zwłaszcza, że Kaylin niezbyt pomagała jej w podjęciu tej decyzji... Młodsza Krukonka była tak oszołomiona zaistniałą sytuacją (albo na tyle nie rozgarniętą osóbką) że pasowała tu jak kwiatek do kożucha. Tak czy inaczej - była jej ostatnią deską ratunku, nawet jeśli sama chwile wcześniej wpakowała ją w tarapaty... Alice nie spuszczała już jasnobrązowych oczu z twarzy dziewczęcia, uważnie (czy raczej błagalnie) śledząc każdy jej ruch. I chwała Merlinowi! W przeciwnym wypadku Panna Wittermore faktycznie uwolniłaby ją z lodowych objęć, przy okazji - niestety - wyrywając jej tym samym ręce...
- STOP! - Na tyle na ile była w stanie machnęła ciałem w bok, uderzając Kaylin biodrem. Zaklęcie śmignęło obok i - nim rozpłynęło się w powietrzu - odbiło kilka razy od ścian, nie wyrządzając na szczęście nikomu ani niczemu krzywdy. - Ty serio chcesz mnie zabić?! - Wytrzeszczała pełne niedowierzania oczy na młodszą koleżankę i pokręciła głową a głos jej drżał i raczej nie miało to nic wspólnego z zimnem. Jęknęła zamykając oczy i starając się wymyślec cokolwiek, co uchroniło by ją przed odmrożeniem i nie wiązało się z amputacją.
- Incendio... - Mruknęła w końcu, uchylając powieki i posyłając w stronę Krukonki pełne zwątpienia spojrzenie. - Powyżej nadgarstków i nie za mocno... Proszę... - Już nie tylko głos jej drżał...

Zamek, w którym mieściła się Szkoła Magii i Czarodziejstwa był naprawdę duży. Co za tym idzie, posiadał całe multum łazienek, rozmieszczonych na różnych piętrach. Ale Carney był najbliżej akurat tej, dlatego nie było niczym dziwnym, że postanowił do niej wejść. Przyczyna wycieczki była bardzo prozaiczna - zachciało mu się lać. Zrobił kilka kroków wgłąb pomieszczenia, zanim podniósł głowę i napotkał spojrzeniem na stojące przy zlewie osoby. Dyskretnie przeniósł rękę, którą już zdążył sięgnąć do rozporka, w jakieś bardziej odpowiednie miejsce (mianowicie wcisnął ją do kieszeni) i cofnął się, żeby sprawdzić, czy na pewno wszedł do odpowiedniego pomieszczenia. Musiał się chyba pomylić, bo przy umywalkach stały dwie dziewczyny. Średnio obchodziło go, co robiły, chociaż wyglądało to trochę tak, jakby były w trakcie pojedynku czy sprzeczki.
Po upewnieniu się, że to odpowiednie miejsce uchylił ponownie drzwi, żeby dodatkowo nabrać pewności, że nie ocenił zbyt szybko płci obecnych. Wystarczyło jedno spojrzenie - zdecydowanie, nie było mowy o pomyłce. Co więcej, obydwie uczennice wyglądały całkiem znajomo. Nie potrafił zaangażować się w sprzeczki między dwiema dziewczynami. W konfliktach damsko-męskich sprawa byłaby jasna, w męsko-męskich zawsze można wtłuc obu ze stron, a tutaj? Przymknął drzwi ponownie, chcąc odejść, zapomnieć i znaleźć inny kibel.

Stała tak otępiała, nie zdolna do żadnego ruchu a jasnobrązowe, wpatrzone w blondynkę oczy robiły się coraz większe. Hughes naprawdę nie cierpiała być zależna od kogokolwiek... Niestety średnio miała wybór, a Wittermore zdawała się być jej ostatnią deską ratunku. Przynajmniej do momentu w którym to drzwi nie otworzyły się po raz kolejny a uwłaczająca Puchonce sytuacja nie zyskała kolejnego świadka... Alice mrugnęła kilka razy przenosząc spojrzenie z dłoni chłopaka na jego twarz i rozpoznając w nim Gryfona, z którym walczyła podczas ostatniego spotkania klubu pojedynków. Zanim zdążyła chociaż by uchylić usta i wyjaśnić tę dziwaczną sytuację, Kaylin posłała jej przepraszające spojrzenie i uciekła...
- Hej, gdzie ty..? Zatrzymaj go chociaż! - Jęknęła, po raz kolejny bezskutecznie usiłując wyszarpnąć ręce z lodowego uścisku. - Derek?!  - Zrezygnowana spojrzała w stronę pustych drzwi.

Zdążył zrobić tylko dwa kroki, zanim minęła go wybiegająca z łazienki uczennica. Dalej nie miał zamiaru angażować się w tę sprawę, nie wyglądało na to, żeby był potrzebny... Ale zanim skończył przetrawiać tę myśl usłyszał zrezygnowane wołanie. Derek? Nie wydawało mu się ani trochę dziwne, że ktoś nie zna jego imienia, ale stwarzało to przyjemną możliwość odejścia bez konsekwencji.
Zatrzymał się na chwilę, wciąż trzymając jedną rękę w kieszeni i nic nie wyrażający wzrok wbił w kamienną posadzkę. Pozwolił sobie na kilkanaście sekund zwłoki, wciąż jeszcze wahając się, czy wejść do środka. Ostatecznie odwrócił się, zanim zdążył wybrać opcję "odejdę i udam, że nic się nie stało". Uchylając po raz kolejny drzwi ciągle był zdania, że cała sprawa nie powinna go obchodzić.
Dopiero w tym momencie poznał, kim jest osoba, która stała przed nim. Alice. Nie był dumny z popisu, jaki dał w klubie pojedynków - wygrana czy przegrana, nieważne, ale był o krok od stracenia nad sobą panowania podczas potyczki z dziewczyną. I może wszystko odbywało się w kontrolowanych warunkach, może nic by się nie stało, ale sama świadomość, że dopuścił do takiej sytuacji była nie do zniesienia. Teraz wydało mu się dziwne, że Puchonka nie pamięta jego imienia.
Zatrzymał się w bezpiecznej odległości. Alice była wyraźnie wystraszona sytuacją, a Carney bardzo nie chciał pogłębić tego stanu. Zacisnął mocniej zęby i zrobił jeszcze krok do przodu, czekając na jakąś reakcję ze strony dziewczyny.

Blada gęba hasała z boku na bok... No dobra.
Głowa - ta sama, która jeszcze kilka sekund temu była uniesiona i obarczona - tak nie przystającym jej przecież - błagalnym spojrzeniem spuściła się w dół a Alice jęknęła po raz kolejny, tym razem nie starając się nawet walczyć z całym tym lodem. Zakopała się - w sumie na własne życzenie. Tylko co dalej? Po raz pierwszy była całkowicie bezradna. Topolowy badyl leżał kilka pięter niżej, ogrzewany w dodatku przez puchową poduszkę. Z resztą - nawet gdyby miała go przy sobie, nie zdołała by po niego sięgnąć. Sprawczyni całego zdarzenia (no, może jego połowy) przebiegła już pewnie wiele pięter, (albo kontynentów) a człowiek którego miała zatrzymać...
- DEREK! - Sapnęła na wpół wciąż załamana a na wpół znowu rozhisteryzowana. W końcu po raz kolejny pojawiła się nadzieja... A raczej ludzka sylwetka. I wtopa, bo kiedy tylko przyjrzała się chłopakowi uważniej wiedziała już, że nie jest tym za którego go wzięła. Tylko jak on miał? Derek, Draco, Dav...
- David... - Szepnęła prawie. Tak - to był David. Ten sam David, przy którym puściły jej ostatnio hamulce i mało brakowało do tego, żeby zabiła go szafą...
- Pomożesz mi..? - Przełknęła głośno ślinę.

Jeszcze przez chwilę stał bez ruchu i w milczeniu obserwował Alice, wahając się przed podjęciem jakiegoś działania. Jednak pamiętała jego imię - ale nie wyglądało na to, żeby traktowała go jako zagrożenie. Wręcz przeciwnie.
Wziął głęboki oddech, znów czując się prawie normalnie - przynajmniej na tyle, na ile normalna była sytuacja, w której znalazł przymarzniętą do kranu koleżankę. W męskiej łazience. Kiedy szedł szczać.
- Mhm... Nie ma problemu. - Powiedział, wyciągając różdżkę i podchodząc do umywalki, w myślach pewien tego że tak, jest problem - ale jest dziewczynie coś dłużny, skoro zachował się źle przy ostatnim spotkaniu. Długotrwałe palenie papierosów zaowocowało perfekcyjnym opanowaniem siły zaklęcia wyczarowującego ogień, o czym świadczył choćby fakt, że Gryfon wciąż miał brwi na swoim miejscu. Przyjrzał się chwilę, po czym stuknął różdżką w lód. - Incendio. - Trochę wody pociekło po wierzchu zamarzniętej grudy. Powtórzył zaklęcie. - Incendio!
Nie chciał oparzyć jej rąk. Lód popękał i zawilgotniał, ale potrzebował jeszcze jednego impulsu.
- W zasadzie... Co się stało? - Zapytał tylko po to, żeby nie myśleć o konsekwencjach źle wykonanego zaklęcia, po czym wycelował różdżkę ostatni raz. - Incendio. Kurww... - Woda chlusnęła mu w twarz, zanim zdążył zasłonić się ręką.

Ostatnie spotkanie klubu pojedynków było jednym z tych, na wspomnienie którego zawstydzona chowała twarz w ramionach. Tym razem jednak nie dlatego, że zbłaźniła się na oczach tłumu kolejnymi, nieudanymi czarami a dlatego, że najzwyczajniej w świecie puściły jej nerwy. A jeszcze gorsze w tym wszystkim było to, że... Całkiem jej się podobało. Wolała nawet nie myśleć co by było, gdyby nad wszystkim nie czuwali nauczyciele, czy chociaż by - gdyby mieli do wykorzystania szerszą paletę zaklęć. Mogła mieć jedynie nadzieję, że David nie potraktował całej tej szarży personalnie... Hughes nawet nie podejrzewała ile rzeczy kołatało się po głowie chłopaka, kiedy stali na podeście.
Uśmiechnęła się z wdzięcznością kiedy Gryfon podszedł do niej z wyciągnięta różdżką i skupiła wzrok na oplatającej jej dłonie bryle lodu. Była mocna, dlatego pierwszy czar ledwie naruszył jej powierzchnię. Alice przygryzła lekko wargę, zastanawiając się jak odpowiedzieć na pytanie. W końcu nawet do niej nie do końca docierało to co się tutaj wydarzyło.
- Ten kran... On nagle wystrzelił i... - I co? I pomyślałaś, że będziesz tu stała zanim łazienka zamieni się w basen? Idiotka... - I wtedy przyszła ta Krukonka, Kaylin i... - I stwierdziła, że lodowisko będzie lepszą opcją? Pfff... Historyjka absolutnie się nie kleiła, zanim jednak Puchonka nadała jej jakikolwiek kształt we własnej głowie, lód puścił ostatecznie a strugi zimnej wody po raz kolejny wystrzeliły do przodu zalewając wszystko co napotykały na swojej drodze. Prawą, wciąż zesztywniałą z zimna ręką chwyciła Gryfona za łokieć i szarpnęła w stronę ściany, ograniczając nieco kontakt z wodą i niestety - całą tą fontanną - odgradzając ich od wyjścia. Wsunęła skostniałe dłonie pod pachy i zerknęła na swojego wybawcę.
- Dziękuję... - Sapnęła cicho patrząc na spływające po włosach chłopaka krople i... Rozesmiała się, głośno i idiotycznie, czując jak cała panika ją opuszcza. Mokra i zziębnięta, oparła się o ścianę z najszerszym uśmiechem tego tygodnia. Z trudem łapiąc powietrze zmusiła się wreszcie by wrócić spojrzeniem do Davida. - Wiesz co z tym zrobić? Jeśli nie to trzeba wiać... - Zamek o tej porze był spokojny, istniała jednak spora szansa, że kogoś w końcu zainteresuje nietypowy, wydobywający się z łazienki głośny chlupot. Nie wspominając już o tym, że woda dawno sięgnęła drzwi wyjściowych, najprawdopodobniej zalewając korytarz.

Gdyby naprawdę chciał zrozumieć, co zaszło w tej łazience, tłumaczenie Alice niewiele by pomogło. Gdyby - bo Gryfon i tak nie słuchał, zajęty rzucaniem zaklęć. A szkoda, bo może przejąłby się tym, że kran "wystrzelił" i uniknąłby oberwania zimną falą w twarz.
W obronnym geście wyciągnął rękę z różdżką przed siebie, ale i tak trochę wody zdążyło dostać mu się do ust i nosa, skutkiem czego kaszlał teraz, próbując złapać oddech. Włosy sterczały mu jak zmokłe pióra, sprawiając wrażenie jeszcze ciemniejszych, niż zwykle. Ubranie też mu częściowo zmokło. Kiedy w końcu mógł oddychać normalnie spojrzał na stojącą obok koleżankę, która chwilę wcześniej bardzo szybko zareagowała, odciągając go w bok. No cóż - miała tę przewagę, że pewnie spodziewała się strumienia wody.
Wyglądało na to, że nagły, niespodziewany impuls zdecydowanie poprawił Davidowi samopoczucie - wzrok mu się wyostrzył, plecy miał wyprostowane, a w spojrzeniu pojawiło się coś, co wyraźnie cieszyło się na tak brutalne przerwanie nudy. Kaszlnął jeszcze raz - brzmiało to bardzo podobnie do parsknięcia śmiechem - po czym znów przyjął swój codzienny, nieprzenikniony wyraz twarzy.
- Czy wiem, co z tym zrobić? - Schował wreszcie zmokłą różdżkę do kieszeni. Podszedł krok w stronę kranu, unikając strumienia, bynajmniej nie z zamiarem próby zatamowania wycieku - miał nadzieję, że uda mu się przekierować go tak, żeby łatwiej było przejść. Złapał na oślep za jakiś element, chlapiąc przy tym trochę, pociągnął bez większego przekonania. Kawałek metalu został w jego dłoni. Upuścił go, a ten z brzękiem uderzył o posadzkę. - Zostawić. - Przystał na propozycję ucieczki z miejsca wydarzenia. Na miejscu Alice już dawno byłby z drugiej strony Hogwartu, zapewne nie pamiętając już nawet o usterce.