Sala Zaklęć

Profesor Flitwick przechadzał się po klasie, szykując wszystko na kolejne zajęcia z VII rocznikiem. Trzeba przyznać było, że wyglądało to dość zabawnie, kiedy mały czarodziej krzątał się wśród ławek, machając różdżką i umieszczając przedmioty w różnych miejscach. Dzisiaj bowiem mieli ćwiczyć zaklęcie Carpe Retractum , które polegało na wyczarowaniu świetlnego sznura, podobnego do lasso i przyciągnięciu danego obiektu do siebie.
Najniższy profesor z całego grona pedagogicznego był ciekaw, jak im pójdzie.
Kiedy zakończył czynność udał się na swoje stałe miejsce na pokaźnym stosiku książek.

Przybyła na zajęcia z torbą przewieszoną przez ramię, w której miała wszelkie potrzebne książki. Wchodząc do pomieszczenia, rozejrzała się, by zaraz stwierdzić, że znalazła się tutaj pierwsza - sala była niemal pusta, nie licząc profesora Flitwicka, przemieszczającego się między ławkami i przygotowującego niezbędne przedmioty do lekcji. Zajęła miejsce całkiem po prawej stronie, w ostatniej ławce, po czym ściągnęła swą torbę i położyła ją na ławkę, wyjmując to, co niezbędne. Oprócz tego umieściła przed sobą swą różdżkę, wyczekując rozpoczęcia zajęć.

Alyssa nie śpieszyła się zbytnio z przybyciem. Po drodze, co chwila wyglądała przez kolejne okna, by tylko nie oddalać się za bardzo od widoku ukochanych Błoń Hogwartu. Nie lubiła zbyt długo przebywać w murach zamku. Czuła się wtedy zamknięta, ciągnęło ją ku otwartej przestrzeni i naturze. Trzeba było jednak skupić się na nauce i pojawić w końcu na lekcji. Odwróciła więc się po pewnym czasie od widoku zza okien i weszła do sali zalec, po czym bezszelestnie zajęła jedno z wolnych miejsc. Następnie rozejrzała się dookoła w poszukiwaniu znajomych osób, nie wiedząc, czy gorsza jest samotność spowodowana odcięciem od umiłowanej przyrody, czy brak obecności bliskich sercu osób...

Dorcas pojawiła się w sali chwilkę po pannie Volturi i załapała się akurat na ten moment, w którym książka Ryan zmieniła się w poduszkę i wylądowała pod głową pewnego gryfona.
- Litości. - westchnęła niemal bezgłośnie, a potem szybko przemknęła obok nauczyciela (rzucając mu ciepłym tonem śpieszne "Dzień dobry") i zanurkowała między ławki, by zaraz zając miejsce obok drogiego Łapy. Nie bawiła się w żadne subtelności. Wyrwała mu poduszkę spod głowy i szybko cofnęła zaklęcie. Potem odesłała podręcznik na ławkę April, jednocześnie posyłając jej spojrzenie, które mówiło wszystko. Black. Czasami bywał cholernie nieznośny i to istny cud, że przez ostatnie siedem lat żadna z nich go nie zatłukła. A okazji i powodów nie brakowało... Jej wargi ułożyły się w leciutkim uśmieszku, a potem dziewczyna mrugnęła porozumiewawczo do Ryan. Dziś brała Blacka i jego kaprysy na siebie. Może być śmiesznie.
Dopiero teraz zwróciła uwagę na swojego nie do końca zaplanowanego towarzysza.
- Musisz zacząć chodzić wcześniej spać. - oznajmiła mu z uśmiechem tak słodkim i niewinnym, że trudno byłoby ją teraz posądzić o jakikolwiek zły uczynek. Choć w duchu gryfonka miała cichutką nadzieję, że Syriusz nabił sobie sporego guza uderzając głową o ławkę. Może teraz mu się w tej głowie należycie poukłada.
Bez dalszej zwłoki, Doracs wypakowała niezbędne do lekcji materiały i rozłożyła je na swojej części ławki.

Szybkim krokiem, zbliżonym niemalże do biegu przemierzał szkolne korytarze. Owszem mógł nie włóczyć się z rana po szkole, wówczas to nie musiałby wracać teraz po torbę do dormitorium i oczywiście nie przymierałby głodem. Miał szczerą nadzieję, że znajdzie kogoś, kto zlituje się nad nim i poczęstuje go czymś jadalnym.
Zahamował tuż przed drzwiami do Sali Zaklęć, poprawił i wygładził swój mundurek, poluzował jeszcze bardziej krawat i przejechał dłonią po włosach. Pchnął drzwi i siląc się na swój zawadiacki uśmiech przekroczył próg.
- Dzień dobry panie profesorze – zawołał głośno i skierował swoje kroki w stronę tylnych ławek. Syriusz oczywiście przysypiał, jak miał w zwyczaju na pierwszych rannych godzinach zajęć, a Meadowes starała się go chyba dobudzić. Wyglądało to dość zabawnie, ale nikt chyba poza Potterem nie zwracał na to zbytniej uwagi. Dorcas zajęła mu jednak miejsce, więc teraz musiał szukać jakiejś wygodnej ławki na własną rękę. Black oczywiście zajął ich ulubioną, więc Rogaś musiał pocieszyć się jakąś mniej wygodną. Skierował swoje kroki w stronę ławki Ryan, który była chyba zbyt pochłonięta swoimi rozmyśleniami i nie zauważyła go.
- Wolne? – spytał i nie czekając na odpowiedz usiadł na krzesełku obok niej i zajął się wypakowywaniem potrzebnych książek, pergaminów, piór, atramentu i co najważniejsze różdżki. Usiadł sobie wygodnie i w ciszy, która nie pasowała do niego, po prostu rozglądał się po Sali.

Jego słowa skwitowała cichym, ale radosnym śmiechem.
- No tak, czymże byłoby moje życie bez ingerencji Huncwotów? - zapytała retorycznie, bo wcale nie potrzebowała odpowiedzi. Odpowiedzi do bólu oczywistej. Jej życie bez tej czwórki byłoby zwyczajnie nudne. Bo kto inny z takim wdziękiem dręczyłby ślizgonów? O czyich przygodach opowiadano by wieczorami przy kominku? Nie zapominajmy też o tym, że nigdy nie zobaczyłaby Zakazanego Lasu, gdyby nie oni. Sama zapewne nie poważyłaby się na tą wycieczkę, a tak? Chłopcy pokazali jej kiedyś kilka pięknych miejsc w Lesie. Skąd je znali? Wolała nie pytać, co nie znaczy, że czasem się nad tym nie zastanawiała.
- Ale żadne zasługi na rzecz mojej rozrywki nie upoważniają Cię do transmutowania cudzych podręczników. - dodała karcącym tonem, który łagodził wciąż obecny na jej ustach uśmiech.
Nie oponowała, gdy postanowił wrócić do przerwanej drzemki, teraz już na własnych ramionach. Tak było lepiej. Ona w tym czasie z zainteresowaniem obserwowała salę. Pomachała wchodzącemu do klasy Potterowi, uświadamiając sobie jednocześnie, że chyba go podsiadła. Była nawet gotowa uciec z jego ławki i odstąpić mu obecność śpiącego Syriusza, ale nim zdołała zareagować ten siedział już obok April. Wzruszyła nieznacznie ramionami i wbiła wyczekujące spojrzenie w nauczyciela.

Jeszcze trochę, a by się spóźniłaby się na zaklęcia - a na to nie mogła sobie pozwolić. Szybko, pokonując kolejne piętra - dzięki ruchowym schodom znalazła się na VII piętrze. Weszła do sali, powiedziała ciche "Dzień dobry" w stronę profesora i ruszyła w stronę ławki Alyssy.
Uśmiechnęła się do niej niepewnie.
- Czy tutaj jest wolne?

Trochę osób zdążyło już przybyć do sali zaklęć, a że C. również te zajęcia kontynuowała wypadałoby żeby również i ona się na nich pojawiła.
Weszła więc bez słowa do klasy, obrzuciła ją beznamiętnym spojrzeniem i zajęła jedną z ostatnich ławek, które na szczęście były jeszcze wolne.

Dziewczyna, na chwilę zagłębiona w myślach, początkowo nie usłyszała słów gryfonki, lecz gdy tylko kątem oka dostrzegła jej rude włosy, szybko powróciła myślami do właściwego stanu.
- Wybacz, rozmyślałam o czymś...- Westchnęła smutno, lecz już po sekundzie, na jej ustach zagościł promienny uśmiech i prawie bezgłośnie odsunęła wolne krzesło, by Lily mogła usiąść.
- Oczywiście. Miło będzie mieć towarzystwo.

Klasa w końcu zapełniła się uczniami VII roku, a zachwycony niski profesor klasnął w dłonie. Teraz bez większych przeszkód będą mogli przejść do lekcji.
- Witajcie moi drodzy! Dziś zajmiemy się zaklęciem Carpe Retractum - zaczął i rozejrzał się po zebranych. - Czy ktoś być może wie, na czym ono polega, hm?
Przyjrzał się im z wyraźnym zainteresowaniem. Był ciekaw, czy ktoś mu odpowie na pytanie.

***
Kolejka:
- April Ryan
- Syriusz Black
- Alyssa Volturi
- Dorcas Meadowes
- James Potter
- Lily Evans
- Caroline Rockers

Kolejkę można "przeskoczyć", jeśli nie będzie danej osoby na forum, jednakże oczywiście bez przesady, żeby nie wprowadzać zbytniego chaosu. Należy pamiętać, że jest to lekcja i w jakiś sposób uczestniczą w niej wszyscy - mniej lub bardziej, ale jednak.

Gdy Black za pomocą zaklęcia przywołał jej książkę do siebie i następnie zamienił ją w poduszkę, lekko wywróciła oczami, przywołując jednak delikatny uśmiech na usta. Kiwnęła głową w podzięce Dorcas, która zwróciła jej ów wielce cenny przedmiot.
Nagle obok niej znalazł się sławny James Potter, pytając ją, czy miejsce obok niej jest wolne.
- Jasne, siadaj.
Niedługo potem rozpoczęła się lekcja. Gdy Flitwick zadał pytanie klasie, niemal od razu skojarzyła dane zaklęcie.
Nie podnosząc ręki, odpowiedziała:
- Jest to zaklęcie tworzące sznur przypominający lasso. Po jego wytworzeniu, możemy przyciągnąć się do danego przedmiotu lub też przyciągnąć ten przedmiot do siebie.

Klasa powoli się zapełniała, co znaczyło pewnie, że lada moment rozpoczną się wreszcie lekcje, a po nich upragniona przerwa. Nie żeby Rogaś nie przepadał za zaklęciami, ale po prostu nauczyciel rzadko wybierał zaklęcia, które w jakiś sposób zainteresowałyby Pottera. Oczywiście były użyteczne, nie zawsze łatwo było je poprawnie wyczarować, ale często były po prostu nudne. W takie dni jak dzisiaj na przykład, kiedy James był dość spokojny, trzeźwo myślący i ogólnie taki bardziej, jak nie on, to możliwe, że zajęcia miną mu na prawdziwej nauce, a nie obijaniu się.
Usłyszał głos Ryan, która zgodziła się , aby dzisiaj razem siedzieli w ławce. James przelotnie spojrzał na drzwi, kiedy akurat do klasy weszła Evans. Przez ułamek sekundy ich spojrzenia, tak przynajmniej wydawało się Rogatemu, skrzyżowały się. Potter szybko zwrócił wzrok w stronę tablicy, kątem oka obserwując w jakiej odległości od niego znajduje się Pani Prefekt Gryffindoru.
Lekcja się zaczęła i już poleciało pierwsze pytanie. James, co zabawne znał na nie odpowiedz i już nawet chciał się zgłosić, ale Ryan go uprzedziła. Nie zgłosiła się, ale odpowiedziała poprawnie, więc pewnie Flitwick uzna jej odpowiedz i da punkty. Chwilę zastanawiał się czy aby można jeszcze cos dodać na ten temat, było coś jeszcze, ale Potter nie był pewny czy dobrze to pamięta. Podniósł rękę do góry, najwyżej odpowie źle.