Karta postaci

Imię i nazwisko: Milda Gianna Borgouis
Data urodzenia: 18.02.1876 rok (102 lata)
Znak zodiaku: Wodnik
Imiona i nazwiska rodziców: Gianna Katherine Borgouis Ceveline - matka Mildy, ma korzenie francuskie, jednak mieszkała, wychowywała się w Dolinie Godryka, przede wszystkim jest absolwentką Hogwartu. Silna kobieta w czasach gdzie kobiety nie miały zdania o czymkolwiek, jednak w rodzinie Borgouis każda magiczna istota miała znaczenie. I była kochającą żoną swojego męża. Czarownica czystej krwi. Zmarła przy porodzie Mildy.
Julian Henry Borgouis - ojciec Mildy, który wychował ją na prawdziwą francuską czarownicę czystej krwi. Był głową rodziny, jednak po śmierci zajął jego miejsce wnuk jego brata. Był honorowym czarodziejem, z twardym charakterem, szanowanym we francuskim społeczeństwie. Zmarł ze starości.
Olga Honorata Ceveline - ciotka Mildy i młodsza siostra Gianny. Pomogła wychować Mildę oraz obiecała Julianowi, że zamieszka z nią po ukończeniu studiów. Była czystej krwi czarownicą i nie mogła mieć dzieci, dlatego traktowała Mildę jak córkę. Zmarła w 1939 roku.
Krew: Czystej krwi, wampir.
Miejsce zamieszkania: Dolina Godryka, rezydencja Cevelinów.
Wykształcenie:
─ Akademia Magii Beauxbatons
─ Ukończenie studiów z wykształceniem wyższym
─ Staż odbyty w Ministerstwie Magii w Departamencie Międzynarodowej Współpracy Czarodziejów u Bartemiusza Croucha Sr.
Miejsce pracy/wyuczony zawód: Departament Międzynarodowej Współpracy Czarodziejów.

Cechy wyglądu

Wzrost: 1,69 m.
Waga: 57,4 kg.
Kolor włosów: Złocisty blond.
Kolor oczu: Niebieski.
Budowa ciała i postura: Szczupła, z pełnymi piersiami, długimi nogami i drobnymi dłońmi jak u prawdziwej damy.
Znaki szczególne: Blada, można rzec pergaminowa albo srebrzysta skóra, emanuje nieprzyjemnym chłodem, który jest uznawany przez ludzi jako odpychający.
Preferowany ubiór: Elegancja. Milda jest zwolenniczką elegancji połączonej ze stylem retro oraz typowym dla lat 70'. Szeroki kołnierzyk, w szczególności koronka, gorsety, na który nosi bielistą koszulę z jedwabiu z perłowymi zapinkami, aby zaznaczyć swój stan majątkowy. Nosi satynowe spodnie, niekiedy nawet spódnice do kostek w pasiastym wzorze coby nie wyróżniała się z tłumu. Obcasy głównie na niskim grubym obcasie, bordowe, czasem brunatne i brązowe, takie miękkie w dotyku. Na dodatek lubi nosić zegarki.

Umagicznienie

Specyfikacja różdżki: Cis, włos z głowy wili, 9 cali, wystarczająco giętka, zważywszy, że Milda potrafi swoją siłą ścisnąć różdżkę w taki sposób, by każda inna połamałaby się na pół. Jest idealna do rzucania zaklęć i jej wygląd jest utożsamiany z elegancją Mildy.
Bogin: Któregoś dnia Milda poszła do piwnic rezydencji i choć nie była strachliwym dzieckiem, gdy ujrzała włochatego pająka wielkości dłoni, budziła się dość często zlana potem w nocy. Na którejś z lekcji obrony przed czarną magią bogin przeistoczył się w tego pająka. Odczuwa odrazę na widok pająków, czuje nieprzyjemne dreszcze i pot spływający z niej kaskadą.
Amortencja: Deszcz, tytoń, woń świeżej krwi.
Widok z Ain Eingarp: Piękny, oddany mężczyzna, do którego jest wtulona na tle białych róż.
Zwierzę totemiczne: Zając.

Przeszłość i przyszłość

Podsumowanie posiadanej wiedzy i umiejętności: Kiedy Milda wkraczała w wiek gdzie zaczęła się chęć chłonięcia wiedzy był to upust wszelakim emocjom podczas zbieranej wiedzy w trakcie każdego roku nauki. Odkąd pamięta, obserwowała swoją magiczną rodzinę jak czarowała wszystko co popadnie - od prostych przedmiotów po ludzi - i postanowiła być taka sama. Chociaż była nader przeciętna, nie była traktowana gorzej, ni to wyniośle. Była córką swojego ojca, głowy rodziny Borgouis. Żyła w czasach, gdy małe dziewczynki musiały wyjść za mąż. Jednak charakter Mildy nie wskazywał na szybkie zamążpójście. Milda była ambitna, chciała się uczyć i miała szczęście, że była majętna. Dzięki temu mogła pozwolić sobie na rozwój. Wiedziała, że skończy w Akademii we Francji mimo tak dobrej znajomości języka angielskiego w mowie i piśmie, ojciec nie chciał by córka szła do Hogwartu. Wówczas po rozpoczęciu nauki, Milda znalazła parę bliskich przyjaciół, z którymi chodziła na zajęcia. Rzetelnie uczyła się do owutemów, zdała SUM-y na wysokim poziomie, ponieważ bardzo chciała się dostać na studia i wyjechać z Francji. Oczywiście nikt nie jest idealny, Milda w szczególności, miała problemy z eliksirami, z zielarstwem, który był czarną magią pod niemal każdym względem. W przeciwieństwie do zielarstwa, eliksiry zdała z zadowalającą oceną, zdatną, by dostać się na uczelnię, w dodatku na kierunek niezwiązany z alchemią. Milda również potrafi grać na instrumentach smyczkowych, choć często je czarowała z lenistwa. Nie chciała uczyć się rzeczy, które rzekomo nie przydadzą jej się w życiu czarownicy, ponieważ uważała, że wszystko co nie ma związku z magią jest bezużyteczne. Tak też było w tym przypadku. Na czwartym roku w Akademii miała okazję być prefektem. Ślęczała nad zaklęciami na obronę przed czarną magią bardzo wytrwale, czasem brała starszych kuzynów na pojedynki w trakcie wakacji, gdzie z początku ledwo jej szło, lecz po czasie była niemal niezwyciężona. Na domiar tego, lubiła utrzeć tacie nosa w trakcie pracy, często czarowała narzędzia, by niszczyli gabinet, a mimo to ojciec bezgranicznie kochał Mildę. Dziewczyna nie mogła narzekać na swoje życie w podłych czasach. Interesowała się czarną magią, jednak dopiero zaczęła ją zgłębiać w trakcie studiów, podczas przebywania w Dolinie Godryka w rezydencji Cevelinów. Strzegła swe notatki jak oka w głowie, chowała je w szafie zaklęciem zmniejszającym przed ciotką, która miała uczulenie na jakąkolwiek złą magię. Nigdy jednak ich nie znalazła, z powodu sumienności dziewczyny w trakcie pobytu w jej domu. W trakcie studiów zdążyła poznać kogoś, kto bardzo ją intrygował i pomimo pracowitości, szukała czasu dla mężczyzny, który po czasie okazał się być wampirem. W wieku 23 lat została przemieniona. Milda nie specjalnie uważała, że jest to coś uciążliwego, do momentu póki pragnienie nie nasiliło się do tego stopnia, że zabiła człowieka. Po roku czasu opowiedziała ciotce o swoim przekleństwie i gdyby nie wyrozumiałość kobiety, Milda skończyłaby na bruku. Pomagała dziewczynie żywić się na tyle by nie straciła kontroli, jednak po śmierci stało się to problematyczne. Nie uprawiała magii rytualnej, nie interesowały ją klątwy, ani stworzenia magiczne. Nie miała chęci ani czasu na zgłębianie dodatkowej wiedzy niż tej, którą nabyła w trakcie siedmiu lat w Akademii. Jest bardziej nakierowana w stronę magii bardziej codziennej też nieco potężniejszej niż zwykłe zaklęcia białomagiczne. Proste. Jednak Milda nie jest nieustraszona - od dziecka bała się pająków, raz wchodząc do piwnic rezydencji, zdążyła nabawić się strachu przed włochatym, wielkim pająkiem, który śnił jej się po nocach, aż na którejś lekcji obrony przed czarną magią odkryła, że jej boginem jest właśnie ten pająk. W trakcie zbierania życiowych doświadczeń, nabrała wprawy w czarowaniu patronusa (była w tej kwestii oporna, czasem obolała jak podczas menstruacji).
Koncepcja gracza: Milda to osoba wytrwała, dość żywa. Uważa, że bez magii życie byłoby chaosem, bez którego świat by zniknął. Żyje w świecie stuprocentowo magicznym, chce by magia nadal rozwijała się w szkołach, na całym świecie. W politykę lubi mieszać się dość nieoficjalnie, czasem próbuje, niekiedy odpuszcza. Jest trochę jak kot - jak polubi to zabierze i nie odda. Jest osobą oddaną światu czarodziejów, mugoli kompletnie ignoruje, traktuje ich jak dodatek do równowagi w tym świecie, który należy chronić i dbać. Ma dość dobrą opinię, wrogów miewa dość krótko, czasem w relacje stara się nie włączać z powodu różnych sentymentów niemających kompletnie znaczenia. Potrzebuje miłości i tej dobrej duszy, która uspokoi jej żądzę rewolucji i zmian. Przez te wszystkie lata jako wampirzyca była uznawana za człowieka, tylko dzięki pierścieniu (kamieniu spinel), który nosiła za dnia. Stał się jej częścią, choć bywa irytujący. Odkrył ją jeden z uzdrowicieli w Św. Mungu kiedy została przyłapana na podbijaniu krwi zmarłym czarodziejom. Odkuła się dzięki pomocy i badań nad własnym przypadkiem, jednak wciąż pozostało to tajemnicą, Milda mniej dbała o to, aby ukrywać swój wampiryzm. Aktualnie mieszka w Dolinie Godryka, w rezydencji Cevelinów po zmarłej ciotce Oldze, którą pochowała na cmentarzu w tej samej Dolinie tuż obok rodziców i jej matki. Miewała przyjaciół, owszem, lecz po ukończeniu Akademii w ogóle te kontakty się nie utrzymały. W trakcie studiów, Milda skupiła się na sobie, choć korzystała z życia - bawiła się wśród rówieśników, piła i tańczyła. Priorytetem dla niej był rozwój, więc inni wprost mówili o niej kujon i odludek, jednak z tym można było się kłócić, ponieważ Milda potrafiła się bawić i wbrew oczekiwaniom posiada poczucie humoru. Z wielu powodów Milda czuje samotność i brak empatii w stosunku do innych. Śmierć bliskich, którzy prędko odeszli i patrzenie na ich śmierć było czymś okropnym, nie do zniesienia. Ród podupadł, a Milda zapomniała o bólu, który okazał się być tak dołujący, że nie chciała nawet pamiętać. Czasem żałuje, że w ogóle żyje, ale przecież ma cel do zrealizowania.