Polana Nadziei

Nie udało się, ale stworzenie nie rzuciło się na nie, jak przypuszczała Erin. Zmarszczyła brwi i spojrzała.katem oka na koleżankę. Nie wyglądało to dobrze. Wtedy też dotarły do niej słowa stworzenia. Kolejne zdziwienie, to coś gada. Wiedziała, że niektóre magiczne stworzenia to potrafią, ale był oich niewiele i z pewnością żadne z nich nie wyglądało tak jak to...
- Zgoda... Spokojnie, już opuszczam... Patyk. - Może mówiło raczej średnio poprawnie, ale rozumiało co potrafi różdżka. Z pewnością było przynajmniej częściowo rozumne.
Powoli opuściła rękę i schowała różdżkę, nadal jednak trzymała blisko niej dłoń, by w razie czego sięgnąć po różdżkę.
- Kim jesteś? Potrzebuję pomocy. - Może wie gdzie tu jest jakaś woda, albo co to była za roślina i jak pomóc Charlotte.

Trochę się rozluźniła po jego słowach. Nie do końca rozumiała o co mu chodzi, ale nie wydawał się już agresywny. Właściwie to był tak samo wystraszony jak ona, a chyba nawet bardziej.
- Popatrz, schowałam. Nie zrobię ci krzywdy. - Uśmiechnęła się do niego uspokajająco
- Moja koleżanka dotknęła jakiejś rośliny. Coś jej się dzieje, a ja nie wiem co to za roślina i jak jej pomóc. - Nie trzymała już ręki przy różdżce. Wolała nie prowokować stworzenia.

Bacznie go obserwowała, gotowa zareagować jeśli coś głupiego wypadłoby mu do głowy. Wątpiła w to jednak, nie wydawał się groźny. Pewnie zareagował wcześniej tak że strachu.
Woda. Na to sama wpadła ale czym jest to... To drugie. Uniosła brwi i juz chciała zapytać, gdy stworzenie się odezwało.
- Pomogę Ci. - Skinęła głową. Musiała jakoś pomóc dziewczynie. Nie wiedziała czego może chcieć stworzenie, ale to nie będzie chyba nic takiego.
- Czym jest to o czy mówiłeś? To po wodzie. - Była ciekawa. Nowa wiedzą może jej się przydać.

Mogłaś zauważyć jak nagle się zmienia, jakby odżywa, kiedy tylko powiedziałaś, że mu pomożesz. Podskoczył kilka razy w miejscu i posłał ci coś, co pewnie miało być uśmiechem, ale nie do końca byłaś przekonana, co to może być.
- Trututuru. Takie - i pokazał rękoma jak to wygląda mniej więcej wedle niego. Zrobił kilka ruchów w powietrzu nakreślając całą sprawę. - Dobre. Ciepłe. Pomóc. Ja wiem. Znaleźć. Drogę dać, pójść tam i dać trututuru. Po drodze być trututuru.
Wydawał ci się łagodniejszy niż na początku, mniej dziki, choć może było to mylne wrażenie, ciężko było ci to stwierdzić.
- Ja wziąć - wskazał na Charlotte i nie czekając na odpowiedź podniósł ją, a ty mogłaś zauważyć jak włosy się cofają do tyłu i ukazuje ci się brudny człowiek w poszarpanych łachmanach.
- Iść - charknął i przy wyjściu z polany, blisko strefy wysokich drzew zebrał coś długiego, raczej skromnego o bordowych listkach do kieszeni i schował do kieszeni. Wylądowałyście wraz z czymś, co przypominało człowieka w okolicach rzeki, niemniej widząc kręcącego się tam chłopaka, stworzenie było mocno niepewne, zaczęło się trząść i trzymać w pewnym oddaleniu.
- Atak? - Spytało się ciebie, Erin, czujne i gotowe by was obronić.

[z/t dla Erin i Charlotte]