Egzamin z Eliksirów

To było łatwe. Miała przyjść na kolejne egzaminy, więc podniosła się, wykonała wszystkie niezbędne podstawowe czynności łącznie z rozczesaniem swoich włosów i wykonania z nich czegoś, co przypominało wianek. Ponoć istniała jakaś fachowa nazwa tego "zjawiska", ale zupełnie wyleciała jej z głowy. Wyprostowała się, wykonując również kilka ćwiczeń rozciągających. Siedzenie na niewygodnym krześle nie sprzyjało mięśniom, nie było co się oszukiwać, a C. nie chciała by zdrętwiały jej wszystkie kończyny. Wzięła ze sobą torbę i opuściła dormitorium, ruszając od razu do Wielkiej Sali. Wylosowała odpowiedni numer, zajęła miejsce i rozpoczęła pisanie swojego egzaminu, nie patrząc na nikogo.

Eliksiry kochała bardzo mocno, równie namiętnie co Zaklęcia, a może nawet bardziej. Nic nie mogła na to poradzić, był to dla niej przedmiot, gdzie mogła się zrelaksować i zwyczajnie poddać mocy wywarów, które przyrządzała. Czuła się przygotowana, wiedząc, że nie może sobie pozwolić na żadną chwilę zawahania, nawet jeśli to tylko teoretyczny. Szkoda tylko, że zaspała i wylądowała w Wielkiej Sali na styk z czasem rozpoczęcia egzaminu. Oczywiście wcześniej wylosowała sobie miejsce i jej stanowiskiem do pracy pisemnej okazała się ławka z drugiego rządu, którą oczywiście zajęła i skupiła się na swoim pergaminie jak tylko takowy otrzymała.

Profesor Flitwick, profesor Grisham, pan Treloar, pan Geyer, pani Demple i pani Lister nie narzekali, gdyż wszyscy zdawali się dzielnie pracować. Od czasu do czasu jedynie profesor Flitwick przypominał o czasie, bo przecież istotne było, żeby jednak uczniowie wiedzieli, ile jeszcze mogą pisać i na czym najlepiej się skupić. Kilka razy któryś z egzaminatorów się podnosił by przejść się między ławkami czy też pomóc któremuś uczniowi, który nagle poczuł potrzebę pójścia do toalety. W końcu egzamin z Eliksirów dobiegł końca, starsi czarodzieje ogłosili koniec i za pomocą różdżki przywołali do siebie pergaminy, dziękując i żegnając uczniów.

[z/t dla wszystkich]