Komnata Wiedzy

Nie powinna z taką ufnością pchać tych drzwi, ale jakaś siła zdawała się nią kierować i zwyczajnie nie mogła postąpić inaczej, niż to sprawdzić. Kiedy jej oczy zarejestrowały niesamowitą ilość wszelkiego rodzaju pudełeczek, pergaminów, książek i tego typu rzeczy, zamrugała szybciej oczami, jakby nie wierzyła w to, co właśnie widzi. Przypominała w tym wszystkim starą siebie; spragnioną tajemnic i przygód, podchodzącą do magicznych tworów z wręcz dziecięcym entuzjazmem. Sporo się, co prawda zmieniło od tamtych czasów, ale pewne przyzwyczajenia pozostały nadal. Zrobiła kilka kroków do przodu i zaczęła się rozglądać wokół, zastanawiając się nad tym, co wybrać, po co dokładnie sięgnąć. Kucnęła przy stosie zawiniętych rulonów pergaminu i ręką zaczęła w nich mieszać, próbując znaleźć jeden konkretny.
Co też takiego trafi w jej posiadanie..?

Pergaminy, pergaminy... Wszystkie wydawały się kruche i gotowe do rozlecenia w pył w twoich dłoniach pokrytych niewidzialną warstwą krwi kogoś ukochanego - jednak nic się z nimi nie działo - trwały tak samo twarde, jak i ty zdawałaś się twarda, każdy z nich mógłby być tym jedynym, który przysłużyłby ci się w przyszłości - jednak ten nie, ten też nie - żaden nie chciał ci jednak zdradzić zawartości... Wiedziałaś, że każdy z nich jest wyjątkowy - więc teraz który do ciebie przemówi najmocniej..?
Aż w końcu złapałaś jeden w swoje blade dłonie i zobaczyłaś, jak pojawiają się na nich słowa, które ktoś dawno, dawno temu na nich zaklął i od tamtego momentu leżały tutaj, zapomniane przez świat...

"Znajdziesz mnie w miejscu, w którym krople wody mieszają się z jękami, gdzie wokół pustka i zapomnienie, a kurz przykrywa wokół przedmioty wszelakie - pójdziesz prosto, tuż przed siebie, jękami Martwej prowadzona i nim wejdziesz do wrót jej królestwa, wymówisz "Dissendium" przed tą, która zamarła w skale i tylko jedno oko posiada."

W końcu znalazła coś, co było warte większej uwagi. Ten pergamin wybrał właśnie ją...a może to właśnie ona go wybrała? Nieważne. Ważne, że jej chmurne tęczówki gorączkowo wpatrywały się w jego zawartość, zastanawiając się, gdzie ma dalej ruszyć i dokąd ją to zaprowadzi. Była teraz całkowicie pewna, że nic jej nie grozi, że to jest szansa z której musi koniecznie skorzystać. Jęki...Martwa...Woda...Jedno oko...to zdecydowanie było III piętro! Podniosła się więc do pozycji pionowej, schowała pergamin do kieszeni i chwilę później opuściła Pokój Nagród.
[z/t]

Drzwi zielone jak trawa. Przekroczyła je nieco pewniej niż te, które wybrała ostatnim razem. W końcu wtedy nic się nie stało: nic nie wyskoczyło na nią znienacka i nie próbowało zrobić krzywdy. Znaczyło więc to, że znalazła się tutaj nie bez powodu i miała prawo tutaj być. Krótko, bo krótko, ale zawsze.
Kolorowe tęczówki przemknęły po przedmiotach, które znajdowały się w komnacie. Głównie zwoje i księgi, które zapewne niosły wiedzę czy tajemnice. Zidentyfikowawszy jako tako zawartość komnaty, postąpiła do przodu, szukając czegoś, na czym na dłużej spocząłby jej wzrok. W końcu podeszła do jakiegoś regału i sięgnęła po jedną z ksiąg.

Było tu mnóstwo, naprawdę mnóstwo różnych książek i pergaminów, ale nie tylko, bo gdzieś tam czaiły się również przedmioty, które również kusiły swoim wyglądem. Rzeczywiście nie musiała niczego się obawiać, ot co, całkiem przyjemne miejsce, jedynie co mogło ją zaatakować to kurz. Ruszyła do przodu i w końcu wybrała konkretny regał a z niego pewną księgę... czy to na pewno była księga? Ależ tak. I to nie byle jaka, a Księga Zielnictwa (Zielarstwa). I teraz należała właśnie do Puchonki, która po chwili opuściła Pokój Nagród.

[z/t dla Ismael]