Dormitorium chłopców z VII roku

Na całe szczęście dla Horacego, zostało do przeszukiwania ostatnie dormitorium. Dormitorium, należące do chłopców z VII roku. I to właśnie stąd był jeden chłopak, który poniósł okrutną śmierć na błoniach. Przeszukiwanie reszty pokoi Ślizgonów szło całkiem sprawnie, jeśli nie licząc pewnych wyjątków, które nieco go zaniepokoiły, a właściwie jeden - Bartemiusz Crouch Junior, u którego znalazł zakazaną książkę. Profesor Slughorn miał jednak wielką nadzieję, że to po prostu nieporozumienie. Stanął więc przed drzwiami, które prowadziły do komnaty grupki młodzieńców, zastukał i po usłyszeniu odpowiedzi wszedł do środka. Jego wzrok na krótką chwilę zatrzymał się najpierw na pustym łóżku Shane'a Collinsa, a chwilę później na tym, które należało do niedawna do Jonathana Avery'ego, który postanowił przenieść się do Durmstrangu. No cóż, w końcu był dorosły i sam wiedział, czego chce, choć Horacy nie ukrywał, że to wielka szkoda; gdzieś w głębi serca nadal liczył na to, że Ślizgon jednak wróci. W tamtej szkole bowiem też nie działo się najlepiej - przynajmniej, jak donosił Prorok Codzienny. W końcu spojrzał na tych, którzy siedzieli zebrani w dormitorium i posłał im nikły uśmiech.
- Witajcie, moi drodzy. Mam nadzieję, że nie trzymacie niczego niedozwolonego - powiedział na powitanie, poprawiając swoją marynarkę i zmierzając w stronę pierwszego łóżka, które należało do Evana Rosiera.

Tak, wiedziałem, że dzisiaj szykowały się przeszukiwania w dormitoriach. Też byłem zaskoczony, że chociaż w tej kwestii byłem doinformowany, no ale nie oszukujmy się - nie dało się tego przegapić. Po ostatnich wydarzeniach wszystkim, no a przynajmniej większości, odbijało na punkcie bezpieczeństwa.
Tak, tak, nie powinienem bagatelizować tej sprawy. W końcu, w całym tym zamieszaniu poniósł śmierć jeden z moich współlokatorów. A ja nawet nie pojawiłem się na pogrzebie... Cóż, nie sądzę jednak, żebym musiał się z tego tłumaczyć.
Siedziałem więc na swoim łóżku, czekając na nauczycieli, no bo w końcu obecność tutaj była obowiązkowa. To znaczy, chyba była obowiązkowa. Ale nawet, jeśli nie, to każdy i tak wolał być tutaj przy przeszukiwaniu jego rzeczy.
Właściwie to nie miałem nic do ukrycia, żadnych niedozwolonych czy niebezpiecznych przedmiotów. Gdzieś tam może walała się jakaś paczka papierosów, ale w końcu byłem pełnoletni, więc chyba było mi wolno palić, prawda? Co nie zmienia faktu, że kiedy wszedł Slughorn, poczułem się trochę nieswojo, no bo w końcu to moja prywatna sfera.
- Dzień dobry, panie profesorze - mruknąłem. Może i nie było wyjątkowo uprzejme przywitanie, ale zazwyczaj i tak ograniczałem się tylko do skinienia głową, więc sam fakt, że się odezwałem, to już coś. Z resztą, Slughorn w sumie nie powinien tego odebrać jako przejawu nieuprzejmości, w końcu już dość długi czas byłem w Klubie Ślimaka, wiec doskonale wiedział, że tak po prostu mam.
Obserwowałem kątem oka, jak podchodzi do łóżka Rosiera, spokojnie czekając na swoją kolej.

Nie dało się ukryć, że nasze dormitorium wyglądało coraz bardziej przygnębiająco. Dwóch naszych współlokatorów opuściło to miejsce w taki czy inny sposób, w każdym razie pozostały po nich puste miejsca. Nasze lokum wydawało się nie tylko zionąć pustką, ale irytować – nie było do kogo gęby otworzyć.
Kiedy nadszedł już czas przeszukania dormitorium znajdowałem się akurat poza nim, na szczęście spóźniłem się tylko kilka sekund, bo gdy dotarłem do drzwi stał w nich profesor.
- Dzień dobry – Przywitałem się z nietypowo miłym uśmiechem i ominąłem szerokim łukiem profesora, po czym skierowałem swoje kroki w stronę łóżka. Rozsiadłem się po turecku i z zainteresowaniem zacząłem obserwować jak nauczyciel sprawdza łóżko Rosiera. Następnie przeniosłem wzrok na Gampa… humor tradycyjnie ponury, cóż – mój był naprawdę doskonały, a to się rzadko zdarza.

Był zadowolony z tego, że praktycznie wszyscy młodzieńcy zjawili się w dormitorium. To tylko sprawiało, że humor Horacego utrzymywał się na całkiem dobrym poziomie. Sprawdził więc rzeczy pierwszego młodzieńca, czyli Evana Rosiera i okazało się, że nic niebezpiecznego, ani nielegalnego nie ukrywa. Po chwili więc skierował się do kąta zajmowanego przez Archibalda Gampa. Posłał chłopakowi lekki niczym pióro uśmiech, a gdy ten się podniósł, profesor zajął się tym, czym powinien. Rzucał zaklęcia, przetrzepywał szuflady i łóżko i znalazł...paczkę papierosów! Doprawdy, tylu uczniów paliło w Hogwarcie, że nauczyciel Eliksirów naprawdę się zdziwił, jak usłyszał o znaleziskach z innych domów, a teraz i w Slytherinie wyszedł dementor z worka! Wrzucił więc tę paczkę do swojego worka i z małą dezaprobatą pokręcił głową.
- No, no, panie Gamp. Nie spodziewałem się tego po panu. Niestety zmuszony jestem to zabrać i mam nadzieję, że następnym razem nie znajdę tego u pana - pogroził mu palcem, jednakże nie potrafił ukryć uśmiechu, gdy okazało się, że nic więcej tam nie ma. Przeszedł więc płynnie do łóżka zajmowanego przez Severusa Snape'a - jego mistrza Eliksirów.
- Mam nadzieję, że niczego nie ukrywasz, Severusie - odezwał się głębokim głosem Horacy Slughorn, po czym przeszedł do sprawdzania rzeczy Ślizgona. Tutaj również nie znalazł niczego takiego - może jedynie podręcznik chłopaka do Eliksirów przykuł na dłużej jego uwagę, ale profesor zaledwie rzucił na niego okiem i po chwili go oddał. Puścił Snape'owi oczko i ruszył w stronę ostatniego łóżka, które zajmował Maverick Mulciber. Skinął mu uprzejmie głową i sprawdził łoże, oraz szafki. Na koniec machnął jeszcze różdżką i...również nic. Opiekun Slytherinu odetchnął z ulgą, zapisał coś na pergaminie, po czym pożegnał się ze wszystkimi i opuścił dormitorium VII roku.
[z/t]

Archibald Gamp: +2 PD, - paczka papierosów
Maverick Mulciber: +2 PD
Severus Snape: +2 PD