Kuchnia

The member 'Eileen Gray' has done the following action : Rzuć kością

---

'Lekcja' :

Result :

-Tergeo! - rzciuła zaklęcie na plamę tłuszczu, nie rozumiała dlaczego to zaklęcie nie działa. Co mogły robić nie tak?
-Dlaczego to nie działa? Przecież to proste zaklęcie - zmarszczyła brwi zła. To było nie fair, że takie zaklęcie jej nie wychodziło.
-Tergeo - spróbowała jeszcze raz i nadal nic. Westchnęła ciężko pod nosem, może w końcu jej się to uda!
-Ten tłuszcz jest strasznie uparty, że nie chce zejść - mruknęła niezadowolona.

The member 'Annie Arias' has done the following action : Rzuć kością

---

'Lekcja' :

Result :

Eileen była zdruzgotana. Czy naprawdę nie mogło się udać?! Przecież robiły wszystko zgodnie z instrukcją!
- Tergeo!
Nic. Znowu nic. Gryfonka westchnęła i jeszcze raz przysiadła do czytania. Przestudiowała wszystko dokładnie, czytając słowo w słowo nawet pozornie błahe rzeczy. Cały rozdział. W końcu w skupieniu, aż w końcu zdecydowała się odłożyć książkę. Wycelowała raz jeszcze, wyciszając myśli, po czym powiedziała bardzo spokojnie, choć stanowczo:
- Tergeo.
Udało się. Część tłustej plamy zniknęła, a Eileen odetchnęła z ulgą.
- Wreszcie!

The member 'Eileen Gray' has done the following action : Rzuć kością

---

'Lekcja' :

Result :

-Tergeo - wycelowała i nic. Była zła! Zła na siebie, że jej to zaklęcie nie wychodzi. Zaczęła głębiej oddychać, musiała się wyciszyć. Na początek wzięła trzy głebsze oddechy nosem i powietrze wypuściła ustami. Wycelowała na plamę tłuszczu masz zejść ty głupi tłuszczu!
-Tergeo! - rzuciła i w końcu jej się udało! Ileż on na to czekała by to zaklęcie się jej powiodło a i tłuszcz częściowo lub całkowicie zniknął.
-No w końcu! Udało się - rzekła wesoło.

The member 'Annie Arias' has done the following action : Rzuć kością

---

'Lekcja' :

Result :

Zachecona sukcesem podjęła kolejną próbę i jeszcze jedną... I.... Nic. I drugie nic.
- Ahh, Annie... To chyba nie jest moj szczęśliwy dzień na rzucanie zaklęć...
Westchnęła zrezygnowana, widzac że w tej chwili już nic z tego nie bedzie. No, ale może Puchonce jeszcze sie uda...
- Próbuj, może dasz radę. Ale jak nie wyjdzie, to chyba lepiej trochę odsapnąć. I wtedy dopiero znów na spokojnie do tego podejść.
I zabrała się za ciasteczko, tak dla zregenerowania sił.

The member 'Eileen Gray' has done the following action : Rzuć kością

---

'Lekcja' :

Result :

-Tergeo - rzuciła i znowu nic sie nie stało. No nie zawsze pierwsze kroki podjęcia nowego zaklęcia idą tak dobrze jak by myślała. Wcelowała ponownie w szatę Gryfonki by pozbyć się jej tłuszczu
-Tergeo. Zadziało! Idzie mi coraz lepiej - rzuciła wesoło. Robiła niewielkie postępy, a to już coś znaczy. Znaczy no było jej smutno, że Gryfonce nie idzie tak dobrze jak jej, ale w końcu obie robiły to pierwszy raz więc nic dziwnego, nie szło im jakoś fantastycznie.
-No jak nam teraz nawet nie pójdzie możemy później znowu spróbować, może pójdzie nam lepiej! - próbowała pocieszyć Gryfonkę. W końcu we dwójkę raźniej się uczy zaklęć niż samotnie.

The member 'Annie Arias' has done the following action : Rzuć kością

---

'Lekcja' :

Result :

- Brawo! - Eileen się ucieszyła, że chociaż Annie trochę lepiej poszło. Ale mimo wszystko wyglądało na to, że obie były nie w formie. - Możemy na razie odpocząć i wrócić do ćwiczeń za jakiś czas. Chętnie bym się położyła na troche... Ale jeszcze to ostatnie ciasteczko.
Brownie zniknęło szybciutko, a Eileen poczuła, że nie zmieści w siebie już nic więcej. Ale mimo wszystko, była zadowolona. W końcu odkryła nieznane wcześniej miejsce!
- Tak z godzinkę bym sobie odsapnęła... Nie sypiam dobrze, a jest sobota. Mogłabym chociaż trochę odpocząć... Może spotkamy się tak godzinkę przed kolacją? Poćwiczymy a potem w sam raz będzie możliwość odzyskania sił. Wyślę ci sowę gdzie dokładnie sie spotkać, dobrze?
Eileen chwyciła torbę i ruszyła w kierunku wyjścia.
- Naprawdę fantastycznie było cię poznać - rzuciła jeszcze z uśmiechem przez ramię, po czym zniknęła.
[z/t] x2

Gryfon zazdrościł puchonom i ślizgonom jednej rzeczy. Obydwa te domy miały szalenie blisko do kuchni, co wiązało się z tym, że mogli w środku nocy wykraść się z pokoju wspólnego i dostać się do kuchni, gdzie skrzaty na pewno przygotują coś smacznego do jedzenia. Rudolf w tej chwili był w odrobinę gorszej sytuacji. Nie dość, że spóźnił się na kolację, to już wybiła godzina ciszy nocnej, a to oznaczało, że jeżeli któryś z uczniów zostanie przyłapany na szlajaniu się po zamku, polecą punkty albo szlaban. Blondyn leżał w łóżku i kręcił się z jednego boku na drugi, słysząc co jakiś czas ciche pomruki, które wydawał jego żołądek. Chłopak nigdy nie umiał zasnąć jak był głodny. W domu było to proste, po prostu wzywał skrzata domowego, a teraz przed nim samym malowała się znacznie trudniejsza misja. Mimo wszystko w końcu zebrał w sobie odwagę, i cichutko wygramolił się z łóżka. Nałożył na nogi buty, po czym udał się prosto do wyjścia z dormitorium. Miał sporo szczęścia, bo gruba dama sama zasnęła, co skutkowało tym, że mógł cichutko przemknąć się po ruchomych schodach.
Po drodze nie spotkał żadnego nauczyciela, ani żadnego ducha. Kilka obrazów zainteresowało się tym dlaczego uczeń szlaja się po korytarzu, ale wystarczyło iż blondyn powiedział prawdę, a obrazy ostatecznie mu odpuszczały pouczając jedynie, aby nie zasiedział się w kuchni zbyt długo. Gryfon był już na ostatniej prostej. Zszedł po kręconych schodach, i po krótkim spacerze dotarł pod obraz, który prowadzi do kuchni. Wyciągnął dłoń i delikatnie połaskotał gruszkę, która zaśmiała się, zadrżała i na jej miejscu zaczęła pojawiać się klamka. Takim o to sposobem blondyn wsunął się do kuchni, która była sporych rozmiarów. O dziwo kręciło się w niej tylko kilka skrzatów domowych. Widocznie w nocy mają czas na odpoczynek. Chłopak usiadł przy niewielkim drewnianym stole, a kiedy tych kilka skrzatów zauważyło jego obecność, zbiegły się w jedną grupkę, pytając się jeden za drugim czego ten sobie życzy. Blondyn był przyzwyczajony do tego typu zachowania. U niego w domu za wszystko również odpowiadał skrzat, który pewnie był lepiej traktowany niż niektóre skrzaty czystokrwistych czarodziejów.
-Zostało trochę pieczeni z obiadu?- Zapytał się cicho, a skrzaty po radosnym przytaknięciu i niskim skłonieniu się rozbiegły się po kuchni, przygotowując chłopakowi posiłek.

Annie co prawda miała spać, ale uczyła się do późnych godzin wieczornych przez co zapomniała kompletnie o kolacji. Kiedy wstała i wyprostowywała się w swoim dormitorium poczuła jak w żołądek głośno o sobie przypomina. A to był dobry znak mówiący o tym by zejść do kuchni i coś zjeść. Co prawda godzina była późna, dlatego też miała nadzieję, że nie będzie miała problemów. Zeszła do kuchni po cichu. Tylko z trzy obrazy stwierdziły, że lepiej wracać do pokoju, ale słysząc jej wołanie żołądka o jedzenie stwierdziły, że im szybciej wrócę do siebie tym lepiej.
Kiedy podeszła do drzwi dostrzegła, że są one otwarte, co wskazywało na to, że ktoś był w środku. A co to... zajrzała do kuchni przez szparę by po chwili wejść do pomieszczenia. Zamknęła za sobą drzwi. Dostrzegła kolegę, którego kojarzyła jednak nie miała czasu z nim porozmawiać. Jak zapewne z większą częścią uczniów.
-H-hej - rzekła nieśmiało do chłopaka. Po czym obeszła stół dookoła i usiadła na przeciw niego. Kiedy podszedł do niej jeden skrzat poczuła aromatyczny zapach mięsa zapewne to samo co było na kolację.
-Coś tu smakowicie pachnie, co to? - spytała niemal od razu czując burczenie w żołądku.
-Pieczeń jaśnie czarodzieju - odrzekł skrzat.
-O,o to ja poproszę - rzekła z uśmiechem na ustach. Co jak co, ale takich pyszności nie może sobie odmówić. A co do chłopaka... trochę go zignorowała, ale co miała poradzić! Głód był ważniejszy.

Chłopak podskoczył gwałtownie kiedy tylko usłyszał, że ktoś jeszcze wchodzi przez drzwi. W przeciągu sekundy poczuł jak oblewa go zimny pot, był przekonany, że jakiś nauczyciel go zauważył i poszedł za nim, a teraz będzie musiał ponieść konsekwencje łamania regulaminu. Przymknął już oczy, aby przygotować się na tej zimny głos, ale nic takiego się nie stało. Zamiast tego o dziwo usłyszał cichy i przyjemnych dla ucha dziewczęcy głosik. Uchylił powieki, po czym odwrócił się w stronę wejścia do kuchni, aby odkryć, że przyłapała go Annie. Nigdy w życiu nie odetchnął tak głośno jak zrobił to właśnie w tej chwili.
-Już się bałem, że gryfoni mnie znienawidzą przez to, że wszędzie się spóźniam- Odpowiedział z wyraźną ulgą. Gdyby nie spóźnił się na kolacje nie musiałby tak ryzykować, nie musiałby planować całej tajnej akcji, która miała doprowadzić go prosto do kuchni. Błękitne tęczówki wodziły za dziewczyną, która nie czekając długo dosiadła się do niego i również postanowiła zjeść resztkę pieczeni.
-Dobrze wiedzieć, że nie tylko ja miewam tendencje do podjadania w nocy- Oraz, że w razie czego nie będzie jedyną osobą, która straci punkty, lub dostanie szlaban, przez wiecznie pusty brzuch. Dwójka uczniów nie czekała długo, bo po chwilce przed nimi skrzaty postawiły dwa talerze z wielkimi kawałkami pieczeni, tłuczonymi ziemniakami, a to wszystko było polane ciemnobrązowym sosem. Rudolf, aż zamlaskał cicho po czym skierował znowu wzrok na skrzata.
-Przyniesiesz nam szklankę soku dyniowego?- Do posiłku dobrze było się czegoś napić.
-Więc jak ci mijają dni?- Zadał od takie proste pytanie, a w między czasie chwycił za sztuce, aby rozpocząć posiłek.