[uczennica] Carrie Macmillan

Imię i nazwisko: Carrie Nora Macmillan
Data urodzenia: 12 kwietnia 1962
Czystość krwi: czysta
Dom w Hogwarcie: Ravenclaw.
Różdżka: Głóg, pióro gryfa, 11 cali
Widok z Ain Eingarp: Carrie podeszła do gładkiej tafli lustra i poważnie zastanowiła się nad tym, czy to, co widzi, może stać się prawdą. Od zawsze o tym marzyła... ale to było wręcz niemożliwe... Oto ona, nieco starsza, szeroko uśmiechnięta triumfuje po wygranym meczu quidditcha, dzierżąc kafel w ręku. Kochała latać na miotle, ale nie była na tyle pewna siebie, by dołączyć do drużyny domu. Może niedługo to się zmieni...? Szybko podbiegła do drzwi i opuściła pokój ze zwierciadłem. Musiała zdążyć przed ciszą nocną.
Podsumowanie dotychczasowej nauki w Hogwarcie: Panna Macmillan zawsze była uczennicą bardzo dobrą, wywiązującą się ze swych obowiązków. Pierwszy rok minął na Zadowalających i Powyżej Oczekiwań. Podobnie z rokiem drugim i trzecim, choć na roku trzecim pojawiły się dwa Wybitne - z transmutacji i starożytnych run. Na czwartym roku spadła na same Zadowalające i Nędzne, choć zachowała dwie najwyższe oceny z poprzedniego roku. W tym roku postanowiła poważną poprawę na jakże ważnych SUM-ach.

Przykładowy Post: Carrie jak co dnia wstała z łóżka wcześniej niż pozostałe dziewczyny, rozsunęła wszystkie kotary i podeszła do szafy, wyciągając z nich jedną ze swych schludnych szat. Szybko przebrała się, wdziała lekkie półbuty i hajda do lustra, by rozczesać długie białoblond włosy, związać je w idealny warkocz i maznąć usta bezbarwnym błyszczykiem wymienionym z koleżanką za pracę domową równą ocenie PO. Znowu wydało jej się, że jest niższa niż poprzedniego dnia. "Wszystko wina tego, że jestem w ogóle za niska", pomyślała lekko zmartwiona dziewczyna. Ogólnie stwierdziła, że ma w sobie ten urok. Uśmiechnęła się szeroko. Pomyślała, że to dzięki jej uwodzicielskim zielonoszarym oczom. Poprawiła kołnierzyk szaty, myśląc radośnie, że ta Berta ze Slytherinu zazdrości jej figury. Za plecami usłyszała miauk Aithne. Odwróciła się, by pogłaskać rudą kotkę i wyciągnąć dla niej magiczny smakołyk. Szybko zerknęła na plan lekcji, spakowała do torby podręczniki, pergaminy i inne przybory, po czym udała się do Wielkiej Sali. Upewniła się jeszcze, że wzięła różdżkę i zostawiła porządek w dormitorium. Porządek i czystość to podstawa.
W Wielkiej Sali zastała już koleżankę z siódmego roku, która wyraziła chęć pomocy dla Carrie w pracy domowej z eliksirów. Dziewczyna nie mając się jak odwdzięczyć za pomoc obiecała, że napisze dla niej jakiś referat, choć po chwili pomyślała, że mogłoby to być bardziej skomplikowane - w końcu Macmillan była z piątego roku, a tamta dziewczyna z siódmego. Ale nie mogła już się odwołać. Zawsze, kiedy coś przyrzekała, spełniała to jak najszybciej mogła. Po śniadaniu śmignęła do brata Wiktora, bo ten o coś ją prosił. Carrie obiecała, że postara się to zrobić, po czym udała się na transmutację.
Profesor McGonagall wyjątkowo męczyła dziś uczniów piątego roku. Klasa rozumiała, że czekają ich SUM-y, ale na Boga, to chyba było już za wiele! Mimo tego cierpliwa Carrie skrupulatnie notowała wszystkie słowa opiekunki Gryffindoru, uważając, by niczego nie opuścić, by ani jedno słówko nie było pominięte. Pracowita jak pszczółka dziewczyna zgłaszała się do każdego pytania profesor, za co w sumie była nagrodzona 15 punktami dla jej domu.
Na przerwie niemal wszyscy oblegali ją, prosząc o pomoc w zadaniu domowym i powtórce materiału, na co narażali się na nagłe przerwanie bycia taką miłą i cierpliwą przez Carrie. Dziewczyna oświadczyła chłodno, iż wszystkim nie może pomóc i że mogli się uczyć wcześniej. Ona też ma swoje obowiązki. Szybkim krokiem udała się do biblioteki, by znaleźć jakiś ważny wolumin.