Dziennik Carrie.

Ludzie są niesamowicie wkurzający, nawet jeśli na pierwszy rzut oka zdaja się być mili. Jednego takiego próbowałam pocieszyć, bo zdawał się być smutny. A gdzie tam! Pokłóciliśmy się. Niesamowicie aspołeczny człowiek.
Na ten moment zdają się mnie rozumieć tylko brat i Aithne, która sobie gdzieś poszła...
A niech się obrażają. Niech się ze mną kłócą. Wcale nie muszę być taka miła.


Rysunek przedstawia dwa wilki walczące ze sobą.

Trochę mi żal tych wszystkich samotnych ludzi... Są pomiatani, wyśmiewani, chodzą samotnie po korytarzach i nie mają się całkowicie do kogo odezwać. Dopiero dziś tak naprawdę zastanowiłam się nad egzystencją takiej osoby. Dopiero dziś zauważyłam, że jedną z takich osób jest zarówno tamten Puchon, jak i moja koleżanka z domu, Sharllote. Na Merlina, ona jest taka zagubiona...


Rysunek przedstawia płaczącą dziewczynę obejmującą białego kota.

Okej, podjęłam się pomóc Sharllote. Ale nie wiedziałam, że to będzie takie trudne. Trudno rehabilitować osobę chorą, która nie umie się rehabilitować. (Rehabilitacja to rozmowa z obcymi, osoba chora to osoba nieśmiała i z trudną przeszłością.) Ale oczywiście chętnie jej pomogę. Inaczej nie nazywam się Macmillan. A nasz ród jest nadzwyczaj przyjacielski i pomocny.


Rysunek przedstawia dziewczynę odpychającą ojca. Oprócz tradycyjnego CARROT widzimy dopisek "tytuł to 《I Hate Myself For Loving You》. Autorka."

do tytułu rysunku natchnęła mnie piosenka "I Hate Myself For Loving You" jakże przeze mnie wielbionej Joan Jett. Chwała kobiecie! ♥