Śnieżna poczta Śnieżnej Wiedźmy

Drogi Rycerzu,
Niestety wywiedziałam się, iż zamek ten zwany szkołą wraz z jego Najwyższym Władcą (tj. dyrektorem) zezwoli na wyjście do tego pięknego, lśniącego w nocy u stóp Hogwartu niby świetliki miasteczka dopiero w przyszłym tygodniu... Tym nie mniej wcale mnie to nie zasmuca, gdyż Hogsmeade nie zając - nie ucieknie... Przynajmniej mam nadzieję!
Lecz może jednak nadal masz ochotę się spotkać? Wiem, że nie przepadasz za śniegiem... lecz może chociaż troszkę bardziej go polubisz, jak pójdziemy na spacer? Masz ochotę?
Możesz przesłać wiadomość zwrotną przez Moarte. To wierne zwierze. Jak dotąd mój najbliższy przyjaciel.

Drogi Regulusie,
Uporządkowałam sprawy, które do uporządkowania miałam, choć jeszcze wiele ich przede mną. Czy nie miałbyś ochoty na spotkanie? Znajdziesz mnie dzisiejszego wieczoru w starej klasie OPCM na VI piętrze.

List jest napisany na lekko pogiętej kartce, lekko postrzępionej na brzegach. Osoba która to pisała wyraźnie gdzieś się śpieszyła bowiem niektóre litery są wyjątkowo koślawe


Kiedy czytasz ten list najpewniej jestem już gdzieś daleko, ale proszę cię potraktuj to jako moją ostatnią spowiedź. Wybacz mi, że nie znalazłem w sobie tyle odwagi aby wyjawić ci to wszystko bezpośrednio, ale nie jestem w stanie patrzeć w twoje piękne oczy, bowiem za każdym razem kiedy je widzę moja dusza płonie jednym wielkim wstydem. Do pewnego momentu byłem święcie przekonany, że mam jeszcze szansę, że jeszcze mogę coś zmienić. Niestety życie po raz kolejny udowodniło mi, że takiej szansy niestety już nie mam i nie będę mieć.
Dzięki tobie przez chwilę w moim życiu ponownie zapłonęło światło. Sprawiłaś, że ponownie zapragnąłem iść do przodu, spróbować jeszcze raz wyśnić sobie jakiś cudowny sen, z tobą w roli głównej. Nauczyłaś mnie na nowo kochać, a ja jak ten ostatni kretyn nie potrafiłem tego docenić. Zrobiłaś dla mnie tyle dobrego, chociaż tak naprawdę wcale nie musiałaś. Nie zdajesz sobie sprawy z tego jak bardzo jestem ci za to wdzięczny. Uczyniłaś mnie ponownie najszczęśliwszym człowiekiem. Pamiętasz kiedy prosiłaś mnie o to bym złożył przysięgę wieczystą? wtedy byłem jeszcze dzieckiem... przestraszyłem się... teraz doskonale wiem, że zrobiłbym dla ciebie dosłownie wszystko, bo stałaś się dla mnie moim narkotykiem. I z tego samego powodu muszę odejść. Nie potrafię ci w oczy powiedzieć jak bardzo ciebie pokochałem, że dla ciebie jestem w stanie nawet zginąć. I z tego powodu nie jestem ciebie wart. Nie będę ci mówił, że potrzebujesz kogoś kto doceni tą twoją światłość, bo tyle razy już to powtarzałem, że sam przestałem w to wierzyć.
Nie zdajesz sobie nawet sprawy z tego jak ciężko jest mi napisać ten list. Nie wiem bowiem co mam w nim umieścić, jest tyle rzeczy które chciałbym ci powiedzieć, ale nie wiem jak za to się zabrać. Więc powiem krótko... Neve... pamiętaj, że kocham cię... ponad wszystko, nie ważne co się wydarzy zawsze będę o tobie pamiętać. Może kiedyś się spotkamy, ale teraz odchodzę. Żegnaj...

Kyohei.

Ps: Oddaję ci mój wisiorek z obrączką mojej matki. Nie chcę byś o mnie zapomniała

I faktycznie...w starannie zaklejonej kopercie znajdowała się obrączka ślubna na długim srebrnym łańcuszku który to zawsze zwisał z szyi puchona.