Karta postaci

Imię i nazwisko: Moira Theresa Dearborn
Data urodzenia: 31 sierpnia 1958 r.
Znak zodiaku: Panna
Imiona i nazwiska rodziców: Theresa Dearborn (née Crouch) - czarownica czystej krwi, którą po ślubie z mugolem rodzina wydziedziczyła (choć już wcześniej mieli ku temu powody). Callan Dearborn - mugol, rodowity Walijczyk. O pochodzeniu żony dowiedział się dopiero, gdy pierwsze z ich dzieci zaczęło przejawiać zdolności magiczne.
Krew: Półkrwi.
Miejsce zamieszkania: Ulica Pokątna, Londyn. Do czasu ukończenia stażu mieszkała z rodzicami w Cardiff.
Wykształcenie: Szkoła Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie (1969 - 1976). Absolwentka Ravenclaw, prefekt.
Staż w Departamencie Magicznych Wypadków i Katastrof (1977).
Miejsce pracy/wyuczony zawód:  Amnezjatorka w Departamencie Magicznych Wypadków i Katastrof.

Cechy wyglądu

Wzrost: 167 cm
Waga: 64 kg
Kolor włosów: blond
Kolor oczu: szaro-niebieskie
Budowa ciała i postura: Nie wyróżnia się wzrostem, swoje koleżanki przewyższa zwykle o kilka centymetrów. Ma zgrabną sylwetkę, ale nie można jej nazwać chudą - krągłości na biodrach jej nie brakuje, a i na brzuchu jakiś czas temu pojawiła się fałdka albo i dwie (ach lecą te lata!). Dużo się rusza (czasem na spacerach, czasem biegając po miejscu wypadku za uciekającymi mugolami), ale do sportowca jej daleko. Chodzi szybko i energicznie, często musi wyprzedzać ludzi na korytarzach Ministerstwa. Głowę zawsze nosi wysoko, ale unika kontaktu wzrokowego.  
Znaki szczególne: Łatwy do wychwycenia walijski akcent; nagminnie wyłamuje palce; często ma podkrążone oczy; zawsze pachnie bzem i jaśminem; od słońca robią jej się piegi.   
Preferowany ubiór: W pracy preferuje ubrania zapewniające jak największy zakres ruchu i komfort termiczny (nie za zimno, nie za gorąco). W czasie wolnym również ceni sobie komfort, ale częściej sięga po zwiewne sukienki i spódnice. Lubi kobiece kroje, które podkreślają jej sylwetkę. Większość jej garderoby to jasne, neutralne kolory - beże, szarości i biele - oraz naturalne materiały. Ma słabość do kwiecistych wzorów i plecionych swetrów.

Umagicznienie

Specyfikacja różdżki: Drewno cedrowe. Sztywna, 11 i pół cala. Rdzeń z pióra pegaza.
Bogin: Niegdyś była to trumna (nie oznaczająca wcale lęku przed śmiercią, ale jej klaustrofobię), ostatnimi czasy z uwagi na sytuację polityczną z pewnością byłyby to brutalnie okaleczone ciała jej najbliższych.
Amortencja: Specyficzny zapach rozgrzanej ziemi zaraz po deszczu, pergamin i tytoń.
Widok z Ain Eingarp: Ona sama - siedząca za biurkiem, które wręcz ugina się pod ciężarem książek, z których część napisała samodzielnie. W tle byłoby okno z widokiem na klify i słoneczna pogoda. Możliwe, że mężczyzna, którego kocha odgarniałby jej rozczochrane włosy z czoła żeby złożyć tam pieszczotliwy pocałunek. Miałaby wszystko - karierę naukową, dom, miłość i bezpieczeństwo. Ach, marzenia.  
Zwierzę totemiczne: Sowa.

Przeszłość i przyszłość

Podsumowanie posiadanej wiedzy i umiejętności: Moira zasłynęła w szkole jako wybitna uczennica. Oprócz silnego talentu magicznego, miała też w sobie nieskończony głód wiedzy. Zawsze chciała wiedzieć więcej i to najlepiej natychmiast. Szczególnie mocno upodobała sobie zaklęcia, w których zawsze brylowała. Miała nawet pewne osiągnięcia w klubie pojedynków! Lubiła też transmutację, w której pojęciu pomagał jej analityczny sposób myślenia. Lubi łamigłówki i czasem mogłoby się wydawać, że zarówno życie jak i otaczający ją ludzie są dla niej niczym więcej jak kolejnymi zagadkami, które należy rozłożyć na części pierwsze. Nieco gorzej radziła sobie tam, gdzie należało obchodzić się z żywymi stworzeniami, a więc z opieką nad magicznymi stworzeniami i częścią zajęć z obrony przed czarną magią. Stworzenia to coś nad czym nie miała kontroli, a więc automatycznie napawało ją większym lękiem. Zielarstwo ją nudziło, podobnie jak eliksiry, ale zdobyła z nich zadowalające wyniki. Mugoloznawstwo było dla niej o tyle prostsze, że od dziecka żyła pomiędzy dwoma światami, więc sporo rzeczy wiedziała już na starcie.
Nigdy nie podjęła się wróżbiarstwa (jak zawsze powtarza: najlepszy sposób na przewidzenie przyszłości to stworzenie jej) ani starożytnych runów. Równie daleko trzymała się od domowej drużyny Quidditcha - sporty zespołowe nigdy nie były i nie będą jej mocną stroną.
Po ukończeniu szkoły chciała podjąć dalszą naukę w kierunku zaklęć (a konkretnie - marzyła o tworzeniu nowych), najlepiej za granicą, ale finanse rodziny na to nie pozwalały. Skierowała więc swoje kroki do Ministerstwa, gdzie po ukończonym stażu wcielono ją do grupy Amnezjatorów. Lubi swoją pracę, bo nie musi siedzieć za biurkiem, ale nie jest to spełnienie jej najskrytszych marzeń. W wolnych chwilach lubi czytać literaturę specjalistyczną i marzy, że jeszcze kiedyś dołączy do grona Mistrzów Zaklęć.
Ma silną klaustrofobię.

Koncepcja gracza: Moira jest głosem rozsądku zarówno wśród swoich przyjaciół jak i w Zakonie Feniksa. Na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać, że zostaje w tyle, bo nie rzuca się jak szalona w kłopoty, ale prawda jest taka, że ona zawsze jest o krok przed wszystkimi. Niczego nie robi bez zastanowienia, zawsze ma trzy zapasowe plany i dwa kolejne w przygotowaniu. Kiedy wszyscy chcą skakać w ogień, ona już go gasi. Postronny obserwator uzna ją za zarozumiałą i chłodną, bo trzyma obcych na dystans i zdobycie jej zaufania graniczy z cudem. Jest rasowym control freakiem. Wszystko próbuje widzieć przez pryzmat logiki. Każda sytuacja, uczucie i myśl są rozpatrywane jako ciąg przyczynowo skutkowy. Dlaczego się tak czuje? Dlatego tak się stało? Co należy zrobić? Jej życie to ciąg niekończących się pytań. Jeśli przychodzisz do niej po radę sercową spodziewaj się wstępu do psychoanalizy, a nie czułego głaskania po włosach.
Jej matka była dzieckiem kwiatów, wolnomyślicielką i pacyfistką, która porzuciła swoją rodzinę i świat magii po tym jak próbowali ją wrobić aranżowane małżeństwo. Moira nie ma w sobie nic z jej spontaniczności i emocjonalności. Nauczyła się jednak od niej niechęci do czystokrwistych (a dokładniej tych, którzy głoszą ideę wyższości czystej krwi) i wyrobiła sobie silny kompas moralny. Niechętnie zmienia zdanie w sprawach ideologicznych, świat jest dla niej w tej kwestii czarno-biały. Jesteś z nami albo przeciwko nam. Do Zakonu dołączyła głownie za namową swoich przyjaciół, ale teraz jest jedną z jego najbardziej zaangażowanych członkiń. Skoro już o jej przyjaciołach mowa - ma ich niewielu, bo z natury jest introwertyczna i ma pewne problemy z wyrażaniem samej siebie, więc niewielu ją rozumie. Tych, których obdarza zaufaniem nie opuszcza nigdy, choć często bywa szorstka w słowach. Jeśli coś jest nie tak, nie będzie owijała w bawełnę i przywali prawdą prosto w oczy.
Jej relacje z rodziną można określić jako poprawne. Z rodzicami nie ma zbyt wiele kontaktu od czasu wyprowadzki. Ze starszym bratem nie umie się porozumieć, a młodszą siostrę nieustannie traktuje jak dziecko. Kocha ich całym sercem, ale oczywiście nie umie tego wyrazić tak, by mogli to zrozumieć. Słowa nie są jej mocną stroną, gdy przychodzi do emocji. Lepiej radzi sobie z czynami.    
Czego chcę dla Moiry na fabule? Nieoczywistych wyborów światopoglądowych i dużo szarości w jej czarno-białym świecie. Wybuchów, może jakiegoś romansu i zapewne... śmierci. Najlepiej bohaterskiej.