Gabinet profesor McGonagall

W przeciwieństwie do Mercedes, Minerwa zdawała się mieć kolejny, zwyczajny dzień jakich minęło jej w życiu wiele. Zwłaszcza odkąd zaczęła uczyć w Hogwarcie wpadła w pewnego rodzaju rutynę. Prowadzenie zajęć, korepetycje, szlabany, dyżury. od czasu do czasu mecze Quidditcha i zajęcia jakie zlecał jej dyrektor. Ciągle jednak musiała odpowiadać na te same pytania, pomagać w tych samych sprawach i karać za prawie identyczne przewinienia. Niemniej jednak, lubiła to. To tu znalazła swoją przystań i tu zamierzała zostać do późnych lat, póki będzie mogła jeszcze uczyć.
Tego dnia była trochę zmęczona. Była co prawda sobota, dzień wolny od zajęć i nie musiała uczyć po raz setny przemiany szczura w kielich. Ale poprzedniego wieczora złapała dwójkę uczniów w pokoju nieopodal długo po godzinie nocnej i czuła się zobowiązania do wygłoszenia im długiej pogadanki. Siedziała więc w swoim gabinecie, przepisywała bezwiednie raport z wczorajszego dyżuru i pogrążyła się w myślach.
Nagle usłyszała pukanie do drzwi gabinetu, które sprawiło, że aż podskoczyła w miejscu. Była święcie przekonana, że to pan Chamber zjawił się na odbycie swojego szlabanu, co z resztą bardzo dokładnie zaplanowała. Nauczy młodzieńca ogłady, a przynajmniej ma taką nadzieję. Nie chciała, by Gryfoni tracili punkty szybciej niż wszystkie inne domy razem wzięte. Podniosła się więc z krzesła i ruszyła w stronę drzwi, które tym razem wyjątkowo były zamknięte. Dopiero po drodze usłyszała dziewczęcy głos, który dobrze znała.
Mercedes.
Westchnęła na samą myśl, że dziewczyna coś od niej chciała. To nie tak, że McGonagall jej nie lubiła. Gryfonka bywała jednak kłopotliwa i lubiła wymyślać naprawdę dziwne rzeczy. No i traciła punkty zupełnie tak, jakby wylewała wodę z dzbanka. Ciekawe, co znowu wykombinowała.
- Już idę, już idę. - Odpowiedziała na zniecierpliwione wołanie Mercedes i otworzyła drzwi zapraszając ją do środka. Spojrzała na dziewczynę unosząc jedną z brwi do góry i przygotowała się na nawałnicę słów.
- W czym mogę pomóc, panno Bélanger? - Zapytała zamykając za nią drzwi i idąc w kierunku biurka.

McGonagall znała Mercedes bardzo dobrze. W końcu dziewczyna była czołowym rozrabiaką Gryffindoru i często zjawiała się na pogadankach w gabinecie opiekunki. Minerwa nie mogła jednak powiedzieć, że nie lubi dziewczyny. Co to, to nie. Nie była najbystrzejsza i sprawiała masę kłopotów, ale miała w sobie pewien urok, którego przecież nie można było jej odmówić.
- Profesor McGonagall, panno Bélanger. - Powiedziała tylko i przekręciła oczami zastanawiając się, co dzisiaj zmalowała rudowłosa dziewczyna, że trafiła właśnie do niej. Nie pamiętała, by dostała informację o kolejnym wybryku, chociaż z tego, co się orientowała Mercedes ostatnio sobie szczególnie pofolgowała. Zwłaszcza w parze z Irytkiem.
- Kaczka? - Kobieta zdołała wydusić z siebie tylko tyle. Popatrzyła na dziewczynę z dezaprobatą i zastanawiała się, gdzież to dziecię podziało mózg. Słuchała dalej opowieści z zamiarem klapnięcia na profesorskim krześle, gdy została uprzedzona przez uczennicę.
- Po pierwsze, regulamin szkoły jasno określa, jakie zwierzęta można posiadać. Po drugie... - Tu spojrzała na krzesło. - Chyba pomyliły się pani siedzenia, panno Bélanger. - Dodała i od razu została zalana falą argumentacji rudowłosej. W połowie McGonagall zorientowała się, że już dawno straciła wątek.
- Myślę, że może pani napisać podanie do dyrektora w tej sprawie. Ale zanim zostanie rozpatrzone może minąć nawet miesiąc, czy dwa. Do tego czasu nie będzie co zrobić z kaczką. - Czasami Minerwa zastanawiała się, co siedziało w głowie tej dziewczyny i czemu za każdym razem przychodziła z coraz to głupszym pomysłem. No nic, chciała powrócić do odganiania dziewczyny od jej problemu, gdy ta całkowicie zmieniła temat. Oho, zagrywka na pana Chambera?
- Nie mogę wyrazić zgody na kaczkę. - Zakończyła temat ignorując dziwną wstawkę o samobójcach. Przez chwilę się zastanawiała, czy to miał być jakiś rodzaj gry emocjonalne. Mercedes dalej trajkotała i dopiero kilka sekund później do mcGonagall dotarło, że coś jej się w tym nie zgadza.
- Płatek letniego śniegu? Coś podobnego! Co też pani sobie wyobraża! Zachowuje się pani jakby była pod wpływem niedozwolonych substancji! - Zapytała nie wiedząc już, jak poradzić sobie z tym stworzeniem.

Profesor McGonagall wpatrywała się przez dłuższą chwilę w swoją uczennicę, nie do końca wiedząc, co powiedzieć. Za każdym razem, gdy w jej gabinecie pojawiała się Mercedes następowała chwila ciszy przerywana jedynie słowotokiem rudowłosej Gryfonki. Podobnie było i tym razem, dlatego Minerwa stała w milczeniu czekając, aż będzie się wreszcie mogła przebić przez monolog dziewczyny.
- Przede wszystkim, nie pamiętam kiedy przeszłyśmy na ty, panno Belanger. Odrobina szacunku i należyty sposób zwracania się do nauczycieli jest podstawą dobrego wychowania i na pewno ułatwiłoby rozwiązywanie niektórych spraw. Proszę potraktować to jako ostatnie ostrzeżenie, jeszcze jeden nieodpowiedni zwrot i będę zmuszona odjąć Gryfonom punkty. - Powiedziała głosem całkowicie spokojnym. Czasem zastanawiała się, skąd w tych wszystkich młodych jest tyle bezczelności. Za jej czasów dzieci bardziej szanowały starszych, choć nie można zaprzeczyć - wyjątki pokroju Mercedes również się zdarzały.
- Dyrektor jest bardzo zajęty, nic dziwnego, że to trwa tyle czasu. Nadal jednak nie sądzę, by kaczka w szkole była do zaakceptowania. - Zaczęła wywód, który miała zamiar kontynuować jeszcze przez dłuższą chwilę, gdy zobaczyła wścibski wzrok Gryfonki skierowany na jej dokumenty. Nie miałaby nic przeciwko temu, zwłaszcza, że akurat dzisiaj nie wypełniała niczego, co powinno zostać tajemnicą. Mimo wszystko uznała, że dziewczyna posuwa się odrobinę za daleko i już miała ją upomnieć. Gdyby nie fakt, że ta - tradycyjnie już - ponownie weszła jej w słowo.
- Spokojnie, jeżeli dyrektor wyraził zgodę na pokaz fajerwerków, na pewno podpiszę to podanie. Musisz się jednak uzbroić w cierpliwość. To bardzo przydatna cecha, tak swoją drogą. - Dodała zaglądając w papiery i biorąc do ręki ten jeden konkretny. Przejrzała go na szybko jednocześnie słuchając kolejnych słów dziewczyny i podpisując świstek. Chwilę później jednak zamarła. Czy ona naprawdę była na tyle głupia, by przyznać się jej nie tylko do randki z Irytkiem (na Merlina, co ten stwór sobie wyobrażał!) to jeszcze do łamania regulaminu szkoły. Jednym ruchem ponownie stanęła przy Mercedes i założyła sobie ręce na piersi.
- Panno Belanger! Śmie mi pani prosto w twarz, bez jakiejkolwiek skruchy powiedzieć, że za nic miała pani zakaz nałożony przez dyrektora szkoły? - Powiedziała piorunując ją wzrokiem. - Za złamanie regulaminu szkoły i zakazu jestem zmuszona odjąć Gryffindorowi całe trzydzieści (!) punktów. Mam nadzieję, że to się więcej nie powtórzy. - Zakończyła swój wywód w myślach kalkulując, jak daleko za innymi domami znaleźli się teraz Gryfoni. Serce ją od tego bolało, ale musiała być sprawiedliwa. Gdyby uczeń z każdego innego domu postąpił w ten sposób, zareagowałaby tak samo.
- I dalej. Przede wszystkim, proszę nie nazywać profesora Bułhakowa "profesorem Bułą", tu wracamy do wcześniejszej uwagi na temat szacunku. I nie sądzę, by stosownym było interesowanie się tym, czy ma on dziewczynę czy nie. - Och, gdyby Minerwa wiedziała, że Mercedes nie była jedyną, która ostatnimi dniami się nad tym zastanawiała. Zapewne dostałaby zawału serca, gdyby tylko znała myśli pewnej Krukoneczki.
- Poza tym, mam nadzieję, że nie ma pani zamiaru stosować tych swoich niebezpiecznych sztuczek na miotle podczas zakończenia roku, bo inaczej będę musiała cofnąć zgodę dyrektora. A tego chyba pani nie chce, prawda? - Dodała kręcąc głową z niedowierzaniem, ale jednocześnie podała jej podpisane podanie ze zgodą na pokaz fajerwerków, który tak bardzo się Gryfonce marzył.
- Jaka ka-... Ach, kaczka. - Minerwa spojrzała na dziewczę zdając sobie sprawę z tego, że nie odpuści tak łatwo. - Zobaczę, co da się zrobić. Ale nie nastawiałabym się na to jakoś specjalnie. W najbliższym czasie porozmawiam z dyrektorem o tej pani kaczce. - Dodała chcąc mieć ją jak najszybciej z głowy. Kaczka. To sobie wymyśliła!

Przepraszające spojrzenie Mercedes było jej bardzo dobrze znane. Dziewczę już od pierwszego roku pakowało się w kłopoty i Minerwa wiedziała, że w większości robiła to bezwiednie. Gdy udało jej się już lepiej poznać Gryfonkę ani razu nie wątpiła w jej dobre intencje, dziewczyna nie była zła. Trafiała jednak w nieodpowiednie miejsca o nieodpowiedniej porze i często, cóż, po prostu nie myślała. Zawsze, gdy miała odjąć jej punkty, coś w środku ją kuło z żalu, jednak znała swoje obowiązki. Była wicedyrektorką Hogwartu i nie mogła pozwolić na to, by sympatia do któregokolwiek z uczniów wpłynęła na osąd sytuacji.
- Nie sądzę, by w tym przypadku pani największym problemem były słowa. Choć nie przeczę, czasem powinna pani ugryźć się w język i pomyśleć przed wypowiedzeniem czegoś nierozsądnego. To pewnie by pomogło na większość problemów. - Mówiła głosem spokojnym, nawet na chwilę nie unosząc się gniewem. Mimo wszystko, lubiła Mercedes, jak innych podobnych jej uczniów. Odrobinę nieporadni, mówiący za dużo... Pewnie jeszcze nie jednego takiego przyjmie pod swoje skrzydła w karierze nauczycielskiej, którą objęła. Na słowa dziewczyny o niezpominajce nawet się uśmiechnęła, powstrzymując od śmiechu. Gdyby dziewczę było młodsze, z pewnością pogłaskałaby ją po głowie, by uspokoić i zmniejszyć trochę słowotok, jaki jej się znowu wylał z ust. Ach, ileż to dziewczę potrafiło paplać!
- Nie każdy jest dobry we wszystkim. Musisz znaleźć swoją dziedzinę i w niej się szkolić. Jeżeli odpowiednio się postarasz, na pewno osiągniesz w czymś sukces. Zaklęcia mogą ci nie wychodzić, ale na pewno radzisz sobie lepiej na innych zajęciach. - Chciała pocieszyć uczennicę. Nie lubiła, gdy Gryfoni tracili pewność siebie i czuli się w taki sposób, jaki opisała Mercedes. Sama może nigdy nie była w niczym kiepska, miała jednak na koncie kilka niepowodzeń, bardziej życiowych, które pozwoliły jej rozumieć każdego nieszczęśliwego człowieka.
- Liczę, że w przyszłości będzie pani bardziej zważała na swoje czyny, panno Belanger. Mnie też nie uśmiecha się odejmowanie punktów Gryfonom przez cały czas. - Dodała z lekkim uśmiechem na ustach. Miała nadzieję, że dziewczyna chociaż trochę zacznie się powstrzymywać. Nie liczyła na cud, ale przydałoby jej się trochę ogłady!
- Każdy zasługuje na miłość, to fakt. - Zgodziła się z uczennicą. Przed oczami pojawił jej się jeden, konkretny mężczyzna z dawnych czasów. Czasów jej młodości, tak odległych, że powinna już o tym wszystkim zapomnieć. Ból jednak pozostał do teraz i tylko dzięki pomocy Albusa miała zajęcia, które nie pozwalały jej się nad sobą użalać przez całe życie.
- Nie ma się jeszcze z czego cieszyć. Najpierw porozmawiam z dyrektorem i dopiero potem zobaczymy, jak rozwinie się sytuacja. - Powiedziała już całkiem spokojnym tonem. Czy ona naprawdę chciała zawracać Albusowi głowę kaczką? - Coś jeszcze, czy mogę uznać to spotkanie za skończone? - Zapytała nie wiedząc, czy Gryfonka ma jeszcze jakąś sprawę, czy mogła wracać do swoich obowiązków.

Minerwa jeszcze przez chwilę wpatrywała się w Mercedes. Cóż, od lat wiedziała, że z tym dziewczęciem po prostu nie da się nudzić! Na szczęście jednak rozmowa potoczyła się całkiem gładko i już po jakimś czasie Gryfonka zbierała się do wyjścia. McGnonagall pominęła uwagę dziewczyny o nudzie i tylko uśmiechnęła się do niej ciepło.
- W porządku. Jeżeli będzie miała pani jakiś problem panno Belanger, zapraszam w każdej chwili. - Powiedziała utwierdzając ją w przekonaniu, że zawsze jest gotowa do pomocy. Taka już była. Uczyła z zamiłowania do tego, a nie tylko dlatego, że coś w jej życiu nie wyszło. Choć prawda była taka, że właśnie nie wyszło. Wylądowała w Hogwarcie, gdzie udało jej się poskładać swoje życie i z wdzięczności do Albusa postanowiła zostać i póki będzie miała siły, będzie uczyć. Nie przeszkadzało jej to jednak, gdyż polubiła to zajęcie od razu. Już od młodych lat dobra była w korepetycjach i tłumaczeniu niezrozumiałych formułek uczonych na zajęciach.
- Do widzenia. - Powiedziała i gdy drzwi zamknęły się za rudowłosą piętnastolatką, Minerwa ponownie podeszła do biurka, by wypełnić kolejny stos papierów czekających tylko na jej podpis.
Nie dane jej jednak było postawić ani jednej literki, gdy po sali rozległo się pukanie do drzwi. Westchnęła cicho i zaprosiła do środka kolejną osobę, która coś od niej chciała. Takie było życie wicedyrektorki, opiekunki domu i po prostu - nauczycielki. Choć musiała przyznać, że już dawno takich tłoków w gabinecie nie miała!
- Dzień dobry panie Chamber. - Powiedziała ciepłym głosem i uśmiechnęła się do Gryfona, choć jego wizyta z pewnością nie była radosna. Wiedziała, co u niej robił. Nadszedł czas na jego szlaban, który miała nadzorować. I choć była zawsze do wszystkiego przygotowana, tym razem nie miała konkretnych planów na to, w jaki sposób miał spędzić czas w jej gabinecie. No nic, wymyśli coś na poczekaniu. Tak wiele rzeczy przychodziło jej do głowy!
- Proszę usiąść. Zaraz dam panu zadanie. - Powiedziała składając wreszcie podpis na tej kartce, która czekała na to od momentu, w którym do gabinetu weszła Belanger.


Podsumowanie sesji z Mercedes:
Gryffindor: -30 punktów

Utrata punktów dla Gryffindoru zdecydowanie bardziej bolała Minerwę niż większość uczniów, którzy swoimi wygłupami co chwila pakowali się w kolejne tarapaty. Czasami zastanawiała się, czemu los pokarał ją takim a nie innym domem, jednak zawsze kończyła te wywód tą samą myślą. Bo mimo wszystko, to właśnie Gryfni byli bliscy jej sercu i niezależnie od ich wybryków, była w stanie wybaczyć im naprawdę wiele. Choć rygor i dyscyplinę musiała utrzymać, taka już była.
Kiedy Christian usiadł na swoim miejscu zakreśliła kilka podpisów i skierowała swój wzrok wprost na niego. Przez niespodziewaną wizytę panny Belanger nie miała czasu dokładnie przemyśleć tego szlabanu. Jadnak jedno było pewne - praca w tym zamku zawsze się znajdzie, więc Chris nie musiał obawiać się nudy. No, może niekoniecznie nudy, ale braku zadania. Nim jednak jakieś mu powierzyła, zadał pytanie, które nieco zbiło ją z rytmu. Rozumiała jego ciekawość, jednak nie spodziewała się tego teraz, tutaj, w takiej formie. Westchnęła i odłożyła pióro.
- To były bardzo smutne wydarzenia panie Chamber. - Zaczęła nie mając w zwyczaju wciskania uczniom kitów. Co miała powiedzieć? Że to był wypadek? Teraz, kiedy śledztwo jeszcze trwało nic tak naprawdę nie było wiadome.
- Hogwart to w tej chwili najbezpieczniejsze miejsce panie Chamber. A my, nauczyciele, zrobimy wszystko, by nic wam się nie stało. Nie ma się pan czego obawiać. - Próbowała go w pewien sposób uspokoić. Mówiła prawdę, Hogwart naprawdę był najbezpieczniejszą przystanią, choć tak naprawdę nawet Minerwa nie zdawała sobie sprawy z tego, jak wiele zła zakorzeniło się w murach zamku. Jak wiele czarnych, podłych charakterów kryło swoje prawdziwe twarze pod maskami miłych i przystępnych ludzi. McGonagall naprawdę wierzyła w to, że Hogwart obroni się przed wszystkim, co przyjdzie z zewnątrz. Nie wzięła jednak pod uwagę tego, że zło może zaatakować od środka. I właśnie dlatego teraz tak bardzo nie wiedziała, co mówić w takich sytuacjach. Wydarzenia na Błoniach wciąż chodziły jej po głowie, nie mogła tego zapomnieć. Albus miał na głowie wiele spraw, więc rozmowy z uczniami takie jak ta zostawały na jej głowie.
- No, ale przyszedł pan tu dzisiaj z innego powodu, prawda? Może mi pan wytłumaczyć, cóż to było za spotkanie po nocy z koleżanką? - Zapytała lustrując go tym typowym dla siebie, surowym lecz z nutą ciepła wzrokiem.