Gospoda Pod Świńskim Łbem

Drzwi gospody otworzyły się z nieprzyjemnym skrzypnięciem, wpuszczając do środka pomieszczenia mroźne listopadowe powietrze i osobnika w czarnej pelerynie, którego pojawienie się wywołało wśród zgromadzonych gości widoczne ożywienie. Avery zmełł w ustach przekleństwo, obrzucając salę chmurnym spojrzeniem; jasne było, że nie przewidział możliwości, iż może zostać rozpoznany. Na Merlina, rodzinne koligacje ponownie miały narazić go na szepty za plecami i ukradkiem rzucane spojrzenia. Gdy jedna głośna afera wycichła z biegiem czasu, zaraz pojawiła się kolejna, nie mniej sensacyjna. Opuszczając zamek miał nadzieję chociaż na chwilę odciąć się od tego wszystkiego, jednak jak widać nadzieje te były absurdalne i płonne. Swobodnym krokiem przemierzył odległość dzielącą go od barowego kontuaru, o który oparł się łokciami zupełnie nie przejmując się jego niepierwszą świeżością. Bez problemu zamówił dużą szklankę Ognistej, po czym obrócił się w stronę swojego stałego miejsca. Oczywiście, jakże mogło by być wolne? Skrzywił kształtne wargi w brzydkim grymasie, po czym ruszył do upatrzonego stolika, przy którym - jak szczęśliwie! - siedziała Alex. Nie pytając o pozwolenie, odsunął krzesło i usadowił się na nim wygodnie, pociągając długi łyk alkoholu.
- No proszę, proszę. Panna White, kto by się spodziewał zastać pannę w takim miejscu - zacmokał cicho, spoglądając na dziewczynę z nieprzyjemnym błyskiem w oku. Miał szczerą nadzieję, że Krukonka postanowi jak najszybciej opuścić jego towarzystwo, dzięki czemu miałby cały stolik wyłącznie dla siebie. Mógłby siedzieć w samotności, wlewając w siebie kolejne porcje alkoholu, po których coraz łatwiej byłoby mu ignorować szepty na temat ostatnich wydarzeń. Piękny pomysł na wieczór, Avery!

Musnął spojrzeniem notes dziewczyny, nie poświęcając mu jednak większej uwagi. Myśli, które przelewała na kartki papieru były dla niego równie interesujące co zeszłoroczny śnieg. Rozsiadł się wygodniej na twardym krześle, mrużąc delikatnie oczy i popijając ze swojej szklanki Ognistą. Była niezła, o dziwo. Miejsce, mimo że obskurne pod względem trunków nie ustępowało miejsca innym lokalom w Hogsmeade. A brud? Po odpowiedniej ilości alkoholu nie robił większej różnicy, a i goście Gospody zaliczali się do nieco bardziej interesujących niż choćby klientela Herbaciarni - aczkolwiek o gustach ponoć się nie dyskutuje.
Uśmiechnął się nieznacznie, słysząc słowa dziewczyny. Nie zaskoczyła go w ogóle, spodziewał się odpowiedzi w bardzo podobnym tonie. Nie pomylił się, niestety.
- Urokliwe miejsce - wzruszył ramionami, obracając szklankę pomiędzy długimi palcami i zastanawiając się czy aby na pewno zajęcie tego miejsca było dobrym pomysłem.
No cóż, może towarzystwo nie należało do najlepszych ale przynajmniej prezentowało się nieźle wizualnie. Na Merlina, chociaż jeden plus! Prawdziwy z ciebie optymista, Avery.
Zignorował jej wspominkę na temat peleryny, nie zamierzając odwdzięczać się tym samym. Strzępienie języka, niekoniecznie potrzebna czynność.
- Co Cię tu właściwie sprowadza? Z tego co widzę to nie kulinarne popisy barmana, chyba że po prostu czekasz aż jakiś amant postawi Ci drinka - nachylił się nieznacznie w stronę dziewczyny, uśmiechając się przy tym pod nosem.

Jakże słuszne były domysłu Alex! Gdyby nie to, że dziewczyna zajęła jego stałe miejsce zapewne nawet nie zwróciłby uwagi na jej obecność. Nie należała do grona jego znajomych czy chociażby osób, z którymi utrzymywałaby kontakt z grzeczności. Półkrewka, córka czarodzieja i psiego pochodzenia kobiety, dziewczę niekoniecznie najlepsze dla kogoś pokroju Avery'ego ale również nie odpychające jak mugolaki - od biedy można było pokazać się w jej towarzystwie, jednak nie było to specjalnie pożądane. A tu proszę, siedzą przy jednym stole i rozmawiają w całkiem kulturalny sposób. Do czego to prowadzi przyzwyczajenie i lenistwa, doprawdy.
Nie zwracał większej uwagi na otaczających ich ludzi, znieczulony na ich zainteresowanie w sposób charakterystyczny dla czarodziejskiej elity będącej w centrum ostatnich zdarzeń. Nie był to pierwszy raz gdy spotkał się z ciekawskimi bądź pełnymi niechęci spojrzeniami, szeptami za plecami. Syn i kuzyn morderców, popleczników i zaufanych ludzi Czarnego Pana. Diabelski pomiot. Nosiciel Czarnego Znaku, to pewne! Nie robiło to już na nim większego wrażenia, stało się codziennością - nie zawsze przyjemną, o nie.
- Nie są takie złe - ponownie wzruszył ramionami, zawieszając wzrok na szklance trzymanej w dłoni.
Dopiero słysząc kolejne słowa dziewczyny, oderwał bladoniebieskie spojrzenie od naczynia by skierować je w jej stronę. Uniósł nieznacznie prawą brew, odstawiając powoli Ognistą na stół. Uwaga Krukonki nie wpłynęła na niego jakoś szczególnie, aczkolwiek ponownie ukłuła go gdzieś w środku myśl, iż faktycznie się co do niej nie pomylił. Zdecydowanie była przewidywalna, niestety.
- Azkaban nie jest odpowiednim miejscem dla niektórych osobistości, a ostatnie zdarzenia potwierdzają, że i one mają co do tego podobne zdanie. Zastanawiające, prawda, Alex? - uśmiechnął się delikatnie do dziewczyny, ładnie i przyjaźnie, zupełnie inaczej niż zazwyczaj.
Świat czarodziei po raz kolejny zatrzęsie się w posadach, gdy najpotężniejsi poplecznicy Voldemorta dołączą do niego po krótkim czasie zniewolenia. Gdzieś w głębi ducha współczuł półkrewkom i czarodziejom niepopierającym ideologii Czarnego Pana, dla których ponownie rozpocznie się wzmożony czas strachu. Nie znasz dnia i godziny, czyż nie tak?

Jonathan nie należał do osób mających w zwyczaju spieranie się na tle czystości krwi, tkwił w zbyt głębokim przekonaniu co do przewagi swoich poglądów nad innymi by wdawać się w niepotrzebne jego zdaniem dyskusje. Zdarzały się oczywiście wyjątki; nie od dziś bowiem wiadomo ile emocji w ludziach wywoływały kwestie polityczne. Tym razem również ugryzł się w język, nie chcąc zapędzać się na niebezpieczne tory, a mianowicie skażone brudną krwią pochodzenie Alex.
Uśmiech wciąż igrał na wargach chłopaka, gdy ten opierając się na łokciach pochylał się nieznacznie w stronę dziewczyny, jakby nie chcąc by jego uwadze umknęło chociażby jedno jej słowo. Z niezbyt jasnego powodu wydawał się zadowolony z odpowiedzi Krukonki; doskonale wpasowywała się w schemat.
- Moim zdaniem? A któż by się nim przejmował, moja droga - uśmiechnął się szerzej, po czym jednym haustem opróżnił szklankę z zawartości. Skrzywił się, czując nieprzyjemne pieczenie w gardle, które po chwili rozlało się ciepłem po żołądku.
Łatwo było zauważyć, że zbaczał z tematu, udzielając odpowiedzi nieprecyzyjnych i nic nie wnoszących do rozmowy, będących tylko pustymi słowami. Zakręcił pustą szklanką po blacie stołu, wyciągając przy tym wolną ręką różdżkę z kieszeni. Leniwie machnął wiązową gałązką w powietrzu, odsyłając tym samym od siebie naczynie i cierpliwie czekając aż za sprawą magii barmana powróci ono do niego na nowo napełnione bursztynowym płynem.
- Azkaban, jak sama powinnaś wiedzieć z lekcji historii, powstał dla czarodziejów od czarodziejów, więc idea aby umieszczać tam szlamy i mugoli wydaje się dość durna. Tak samo jak pomysł by osoby nie mogące udowodnić czystości swojej krwi mogły decydować o umieszczeniu w nim członków największych czarodziejskich rodów, u których w żyłach magia płynie od pokoleń - mówił wolno i wyraźnie, jakby chcąc się upewnić, iż każde jego słowo dotrze do rozmówczyni i zostanie przez nią zapamiętane.
Był w stu procentach przekonany, że Alex nie zrozumiała tego co chciał jej przekazać; mógłby dać sobie odciąć prawą dłoń, że ani jedno słowo nie trafiło do jej ślicznej główki. Uśmiechnął się pod nosem, czekając na jej odpowiedź. Będzie pełna oburzenia? Czy może niechęci? Nieważne, to nie było szczególnie istotne. Nie raz zdarzało mu się już przeprowadzać podobnie jałową rozmowę, która nic nie wnosiła do życia ani jednej ani drugiej strony. Upił kolejny łyk, nie spuszczając spojrzenia z dziewczyny, a później jeszcze jeden.

Zdziwiła go, porzucając dopiero co rozpoczęty temat. Z tego co mgliście kojarzył zawsze była wyszczekana, wielka obrończyni uciśnionych czarodziei nie mogących pochwalić się czystą krwią. No proszę, widocznie i do niej dotarło, że to bez sensu. Nie było powodu aby spierać się w owej kwestii, wyglądałoby to mniej więcej jak przeciąganie liny pomiędzy równymi sobie przeciwnikami. Męczące i niepotrzebne, szczególnie gdy można było w spokoju delektować się niezłą Ognistą, prowadząc przy tym konwersację na mnie kontrowersyjne tematy.
Uśmiechnął się mgliście, widząc że dziewczyna postanowiła jednak zamówić coś w Gospodzie. Długo nie potrwało jej obrzydzenie, nie ma co. Dla pocieszenia można było dodać, że alkohol zabija zarazki, więc odpowiednia jego ilość powinna sobie poradzić z mało higienicznymi warunkami, tak więc na zdrowie!
- Proszę - skinął w jej stronę szklanką w parodii wielkodusznego gestu, uśmiechając się przy tym zachęcająco.
Zaintrygował go jej ton głosu, a także cień, który padł na jej twarz. O cóż mogło chodzić? Ponownie nachylił się w stronę swojej towarzyszki, jakby chcąc mieć całkowitą pewność, że żadne z jej słów nie zaginie w pubowym szmerze rozmów. Osuszył szybko kolejną szklankę i posłał ją w stronę baru, od którego szybko wróciła w znacznie lepszym stanie. Nie spuszczając oczu z Alex, upił głęboki łyk, bębniąc przy tym cicho palcami po blacie w oczekiwaniu na pytanie.

Wyraz twarzy Avery'ego nie zmienił się specjalnie wraz z usłyszeniem pytania, nie wprawiło go ono bowiem ani w skonfundowanie ani tym bardziej irytacje. Było całkowicie zwyczajne w czasach, w których przyszło im żyć. Tylko delikatne, ledwo dostrzegalne drgnięcie mięśnia w prawym policzku mogło poświadczyć o wewnętrznym poruszeniu, którego doznał na skutek tak bezpośredniego usłyszenia godności Czarnego Pana. Taka młoda, niedoświadczona i bezczelna, śmiąca operować imieniem największego czarodzieja ich stulecia jak gdyby nic; nie zachowując respektu ni jakiejś cząstki instynktu samozachowawczego. Upił kolejny nieco większy niż normalnie łyk alkoholu, milczeniem pomijając jej... nietakt? Nie, coś więcej.
Dopiero po dłuższej chwili milczenia, odstawił szklankę na stół i odchylił się nieco na krześle, obrzucając dziewczynę badawczym spojrzeniem. Na prawdę chciała poznać jego zdanie na ten temat? Proszę bardzo, raczej nie miał za wiele do ukrycia. Nie doszło jeszcze do tego by kogokolwiek karano za same poglądy, więc czemu miałby próbować je zatajać. Wbrew temu co sądziło wiele osób na jego temat był on prawdziwym synem swego ojca, zapatrzonym w rodziciela, w którym nie dostrzegał praktycznie żadnych większych wad.
- Widzę moja droga, że śliskie tematy są miłe Twojemu sercu, a ciekawość czasami niebezpiecznie ociera się o granice, których nie powinno się przekraczać - pokręcił powoli głową, nie spuszczając chłodnych oczu z osoby swojej rozmówczyni.
Sam nie odczuwał strachu przed nadchodzącymi dniami, pławiąc się w luksusie nietykalności, który gwarantowało mu znane i cenione wśród śmierciożerców nazwisko oraz szlachetnie czysta krew. Nie musiał obawiać się o swoich bliskich, otaczał się bowiem osobami o podobnym statusie co on sam, nie obdarzając większą uwagą pozostałych. Jego jedyną obawą i zmartwieniem była troska o los swojego ojca, boleśnie gryząca świadomość, iż ten spędza kolejne godziny, dni i miesiące w Azkabanie. Teraz jednak i to się rozwiało w nicość, pozostawiając jedynie nieznaczne uczucie niepokoju. Co jeśli znowu coś złego mu się przytrafi? Jeśli tym razem skażą go na pocałunek dementora lub zabiją w czasie misji wykonywanej na zlecenie Czarnego Pana? Mimo tego wszystkiego radość z ponownej wolności rodzica była większa niż jakiekolwiek złe przeczucia, wiara w umiejętności Avery'ego Seniora również pozostawała niezachwiana, uspokajając tym samym niespokojne myśli.
- Sądzę, że doskonale znasz odpowiedź na swoje pytanie. Nie rozumiem po co chcesz usłyszeć to bezpośrednio ode mnie. Nie liczysz chyba na pikantne szczegóły, prawda? Jestem wierny krwi płynącej w moich żyłach - wzruszył ramionami, odgarniając przy tym zabłąkany ciemny lok opadający na blade czoło.
Nie widział potrzeby wdawania się w głębsze tłumaczenia, uznając iż udzielona odpowiedź powinna dać jej jasny obraz sytuacji. Zdecydowana większość jego krewnych pozostawała gorliwymi poplecznikami Sami-Wiecie-Kogo, a wiara w słuszność jego idei została zaszczepiona w umyśle Avery'ego już za jego najmłodszych lat. Cała twoja rodzina nie może się przecież mylić, coś w co wierzyłeś przez większość swego życia nie może okazać się niewłaściwe byłoby to bowiem druzgoczące, poddające w wątpliwość jakąś cząstkę twojego "ja".