Lestrange

Adresat: p. A. Louvel.
Nadawca: Apteka Sluga i Jiggersa.
Treść:

[Omen oprócz listu miał przy sobie niemalże pustą paczkę papierosów przytwierdzoną do obroży. W środku znajdowała się jedna sztuka Smoczego Języka]

Najdroższy panie Louvel,
Dziękuję za te słowa pełne pańskiej radości, które dostarczyły mi niezwykłej otuchy, ona zaś niczym wąż otuliła me serce. Odetchnęłam z nieopisaną ulgą, dowiadując się, że jednak Pańskie zmartwienia przestały już Pana zadręczać. Nie uważam, żeby było to wspaniałe, traktując w taki sposób jakiekolwiek stworzenia, nawet jeśli są bestialskie, niemniej oczywiście rozumiem Pański punkt widzenia. Zapamiętam tę lekcję  i na zawsze zachowam, by móc w chwilach zwątpienia do niej wracać. Jestem Panu tak wdzięczna, że brakuje mi słów by opisać stan w jakim obecnie się znajduję. Musi niemniej Pan wiedzieć, że w tamtym momencie daleko byłam od lekkomyślności, widziałam bowiem słuszność w mym działaniu i cel ten nie był mi bliższy niż wtedy. Dziękuję za Pańskie zrozumienie. Nie zawiódł Pan moich oczekiwań - tak jak sądziłam, jest Pan niesłychanie dobroduszny.  Nie musi Pan jednakże obawiać się o moje zdrowie, bowiem niczym kot potrafię spadać na cztery łapy, a nawet jeśli znajdzie się ktoś, kto będzie chciał mi przeszkodzić, chwytając za ogon to wiem, że mogę ufać, iż zawsze mnie Pan uratuje. Zaręczam, że następnym razem będę bardziej ostrożna by Pana nie martwić. Nie chcę nadużywać Pańskiej dobroci i narazić Pana na niepotrzebne spekulacje osób trzecich. Mam głęboką nadzieję, że potencjalny winny przemyśli swój postępek i okaże skruchę, by przyjąć spokój do swego zagubionego serca. Z takimi życzeniami z pewnością mój powrót do zdrowia to tylko kwestia kilku dni, a to wszystko dzięki Panu.
Koszt naprawy różdżki wyniesie  8 galeonów, 11 sykli i 9 knutów, ale obawiam się, że może się on jeszcze zwiększyć. Następnym razem dołączę oficjalny rachunek.

Pańska również oddana uczennica C.R.

[Na pergaminie nie było niczego za wyjątkiem rysunku galeonów, które łagodnie się poruszały za pomocą rzuconego na nie zaklęcia. W rogu zaś majaczyły inicjały "C.R.". List dostarczył oczywiście kot Caroline, Omen, który przy okazji prychnął na praktykanta Transmutacji]

[Do obróżki Omena była przyczepiona prawie pusta sakiewka w której znajdowało się 5 galeonów oraz 1 knut i pergamin zawiązany za pomocą zielonej wstążki. Gdy tylko Avellin ją rozwiązał, jego oczom ukazał się poruszający, wyciągnięty środkowy palec wokół którego płynęła sobie rybka przy której znajdowała się liczba 3. Po krótkiej chwili te 3 zmieniało się w napis: "Pierwsze wkrótce". Całość została wykonana dość niezdarnie. Inicjałów tym razem nie było]

[Jedna strona pergaminu była cała w pokreślonych słowach, druga zaś zawierała odpowiednią treść a pismo było bardzo staranne. Nie było ani jednego kleksa]

[pierwsza strona pergaminu, ta niewidoczna od razu]

Jakim prawem... Jak śmiesz ty gnoju... Nie będziesz mnie szantażo... Nie zasługujesz na moją uwagę... Dorwę cię...

[druga strona pergaminu]
Szanowny panie Louvel,
Myślałam, że ostatnim razem ustaliliśmy, że nie będzie pan zwracał się do mnie po imieniu. Nie wypada bowiem by uczennica była na "ty" z być może przyszłym nauczycielem. Uczuć tym bardziej nie powinnam wyrażać w pana towarzystwie, jeśli odebrał je pan jako niestosowne to przepraszam. Nie taki był mój cel. Owszem, nie jestem zdolna do rozklejania się, ale to raczej dość niezdrowy wniosek z pana strony, pozwoli pan, że odwołam się do fragmentu, który odda wszystko, co w tym momencie odczuwam, czytając pański list.
Życie jest cieniem ruchomym jedynie
Nędznym aktorem, który przez godzinę
Pyszni i miota się po scenie, aby umilknąć później na zawsze
Jest bajką opowiedzianą przez głupca, pełnego
Furii i wrzasków, które nic nie znaczą.
Czy ma dla pana jakieś znaczenie to, co pan czyta? A moje czyny? Gesty?