[uczeń] Severus 'Smarkerus' Snape

Imię i nazwisko: Severus Tobias Snape
Data urodzenia: 9 styczeń 1960
Czystość krwi: półkrwi
Dom w Hogwarcie: (przydziela Ci go Administracja)
Różdżka: 10 i 3/4 cala, wiąz, kieł widłowęża
Widok z Ain Eingarp: On i Lily, razem. Jej duże, jadowicie zielone oczy i ogniste włosy.
Podsumowanie dotychczasowej nauki w Hogwarcie: Najlepszy z eliksirów - chociaż Slughorn tego nie docenia i uważa, że lepiej od niego z eliksirami radzą sobie lepiej urodzeni. Doskonały z OPCM, z ciągatami do czarnej magii. Na innych przedmiotach nie wyróżnia się na tle innych uczniów. Raczej ambitny, dużo się uczy i zależy mu na szkole.

Przykładowy Post:

Wiódł wzrokiem po dzienniku, dzienniku księcia półkrwi. Notatki z eliksirów, był tego pewien, dziesięciokrotnie przewyższały wiedzę samego profesora Slughorna – który nigdy nie doceniał jego umiejętności. Snape mu nie pasował do Klubu Ślimaka, więc wolał udawać, że nic nie widzi. Nie pasował do niego łój we włosach, nos Severusa, nędzne pochodzenie, ani problemy rodzinne, jakich w dzieciństwie doświadczał tak często. Tyle razy widział, kiedy jego ojciec...
Zamknął oczy, zamknął dziennik, odetchnął. Musiał wziąć się w garść, to chwila jego prawdy. Od tego dnia wszystko miało się zmienić, nigdy więcej miał nie być już samotny. Lily go nie chciała, wolała tego tępego pyszałka. A inni Ślizgoni... Inni Ślizgoni byli inni, niż on. Z dobrych domów, doskonałego urodzenia, rozpieszczeni i przystojni; to dlatego nazwał się księciem półkrwi. Chciał być książęciem, tak jak oni wszyscy. Jak Black, Avery, Rosier...
Serce biło mocno, dłoń zaciśnięta na różdżce posiniała z wysiłku. Chyba jeszcze nigdy dotąd nie bał się tak bardzo.
- Przedłużasz, Snape. Powiesz, o co chodzi? Po co ten szczur? - Głos Avery'ego był znudzony, to on najmniej chętnie zareagował na jego prośbę, by przyszli wraz z nim do łazienki chłopców. Ale przyszli. Przyszli wszyscy, i Black, i Rosier, i Rowle...
Snape prawie nie słyszał jego marudzenia, powoli wrzucił dziennik do torby przewieszonej przez ramię i skierował drapieżne oczy na skulonego gryzonia. Zwabił go na błoniach eliksirem, pierwotnie chciał ukraść sowę, ale w ostatniej chwili wystraszył się konsekwencji. Wycelował różdżkę w zwierzę, a następnie wypowiedział słowa zaklęcia - stanowczo i bez zawahania.
Sectumasempra...

Wszyscy milczeli, on też. Musiała minąć dłuższa chwila, nim odważył się podnieść wzrok na towarzyszy, tych, których względy usiłował zdobyć. Był pewien, że nabiorą do niego szacunku, nauczy ich, nauczy ich wszystkiego, co zdołał wymyślić. Będą spędzali czas razem. Cała szkoła będzie wiedziała, że jest jednym z nich, jednym z książąt Slytherinu. Od teraz...

Już nigdy więcej nie będzie Smarkerusem.





AVATAR DODAM NA DNIACH, muszę znaleźć :cheers: