Arsen Wordsworth [uczeń]

Imię i nazwisko: Arsen Wordsworth
Data urodzenia: 7.11.1960r.
Czystość krwi: 3/4
Dom w Hogwarcie: Ravenclaw.
Różdżka: 10 cali, dąb, pokruszony język jednorożca (różdżka przechodzi z pokolenia, na pokolenie. Ta akurat jest po dziadku, który zginął całkiem niedawno przez pocałunek dementora)

Widok z Ain Eingarp: Chłopak widzi siebie wśród śmierciożerców. Jest jednym z najbliższych osób przy Voldemorcie.
.
Podsumowanie dotychczasowej nauki w Hogwarcie:
Arsen jest już na VII roku Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie. Od początku swojej nauki wiedział, na które przedmioty powinien zwrócić swoją uwagę. Był świadomy faktu, że tylko niektóre z nich pomogą mu stać się potężnym czarodziejem. Starannie wyselekcjonował, czego potrzebuje i chce się uczyć. Transmutacja stała się przedmiotem, który bardzo cenił. Wykazywał względem niego spore zainteresowanie, oraz potrafił zabłysnąć zdobytą wiedzą. Starał się powtarzać materiał jak najczęściej, przez co zaniedbywał pozostałe przedmioty. Niektóre z nich szły mu lepiej, a inne gorzej. Miał wielki dar do ważenia eliksirów, jednak z poczucia, iż nie przyda mu się to przyszłości, często nie pojawiał się na zajęciach. Zaliczał ten przedmiot z wielkim trudem, dzięki pomocy swoich kochanych sióstr. Wszystko prócz tego zalicza przynajmniej na Powyżej Oczekiwań.

Przykładowy Post:

Jedno wiedziałem od momentu przekroczenia progu Hogwartu. Byłem tego pewien od samego początku i postanowiłem dążyć do realizacji moich planów nawet po trupach. Nie mówię tutaj nawet o moich wyobrażeniach czy jakiejś innej abstrakcji. Będę dążył do doskonalenia swoich umiejętności, do zdobywania wiedzy. Potem oczywiście wykorzystam to w walce z przeciwnikami ideologii Czarnego Pana. Moje siostry...One zawsze będą ze mną...
Kapka atramentu z pióra młodego mężczyzny znalazła się na jednej ze stronic zapisanego papieru. Nerwowo ją starł i zamoczył końcówkę w atramencie. Westchnął, rozejrzał się po dormitorium,a jego wzrok przykuł wielki zegar na jednej ze ścian. Sam kazał sobie go sprowadzić z rodzinnej rezydencji i nie chodziło tutaj tylko o estetyczne doznania. W samym jego wnętrzu znajdowała się skrytka, do której klucz jedynie posiadało rodzeństwo Wordswoth. Młody mężczyzna wstał i podszedł do niego następnie wyciągając dziwnie wyglądający złoty wisior z kluczek. Włożył go w ledwo widoczny otwór i przekręcił dwa razy w prawo. Mechanizm od razu puścił ukazując sejf, do którego włożył zapisaną kartę, na całkiem niezłej wielkości stosik. W tym miejscu schowane były wszystkie jego większe i mniejsze tajemnice, dlatego musiał na to miejsce bardzo uważać. Kiedy usłyszał jakieś głosy, szybko zamknął skrytkę odwracając się. Odetchnął z ulgą, gdy zorientował się, że dziwny hałas pochodził z Pokoju Wspólnego. Przybrał maskę obojętności i zmierzwił swoje ciemne włosy, postanowił sprawdzić co tam się działo.
Otworzył ostrożnie drzwi, wyciągnął różdżkę i wypowiedział „lumos”. Poświecił, po ciemnym pomieszczeniu, jednak nikogo ani nic nie zobaczył. Miał już się skierować do łóżka, jednak jego instynkt mówił mu, iż jest coś nie tak. Postanowił skierować swoje kroki dalej. Wyszedł z pomieszczenia do lochów, a następnie na dziedziniec i błonia. Czuł zimne powietrza na swoim ciele. Nie lubił tego uczucia. Skupił się i zapanował nad nim, wracając do poprzedniego stanu. Słyszał dokładnie każde poruszenie się liścia, każdy krok i głos. W oddali znajdowali się ludzie, którzy o czymś dyskutowali, a raczej kłócili się. Ostrożnie podszedł bliżej, gdyż nie wiedział czego ma się spodziewać. Wyciągnął różdżkę i stanął twarzą w twarz z dwiema dziewczynami. Kiedy poznał, że to jego siostry uśmiechnął się delikatnie. Tylko one widziały ten wyraz jego twarzy, zazwyczaj ukazywał zobojętnienie i powagę, jak przystało na przedstawiciela jednego z najstarszych rodów w historii. Jego rodzina wszakże wywodziła się z czasów panowania na tronie angielskim dynastii Tudor, przynajmniej jeśli chodzi o rodzinę ze strony ojca chłopaka. Arsen podszedł kilka kroków bliżej i ujrzał związanego chłopaka. Pokręcił rozbawiony głową, jego rodzina lubowała się w przeróżnych rozrywkach, a dręczenie ludzi sprawiało im ogromną przyjemność. Jednym słowem młodzieniec miał dzisiaj wielkiego pecha stając pannom Wordsworth na drodze. W tym przypadku jednak nieszczęścia nie chodzą parami... W ich przypadku trójkami. Podszedł do ich ofiary, wymówił „Drętwota” i czerpał przyjemność z widoku cierpienia na twarzy chłopaka.

Czystokrwistych czarodziejów mamy za dużo na forum, proszę o zmianę na półkrwi, lub nieczystej.

"Wordsworth widzisz jak jego kopa" -Wordsworth widzi jak jego kopia.
"Jego rodzina wszakże wywodziła się z czasów panowania na tronie angielskim dynastii Tudor."
"Panną Wordsworth na drodze." - Pannom Wordsworth na drodze.
"Czuł zimne powietrze na swoim ciele, nie lubił tego uczucia. Zapanował nad nim, stając się całkowicie opanowany i skupiony." - Czuł zimne powietrza na swoim ciele. Nie lubił tego uczucia. Skupił się i zapanował nad nim, wracając do poprzedniego stanu.

Ogólnie niekoniecznie widzi mi się koncepcja VI-klasisty, który ma takie ambicje. Okey, rozumiem - przedstawiłeś taki zamysł, lecz samo to, że robisz z siebie drugiego Voldemorta? No to już niekoniecznie. Zwłaszcza, że raczej wątpię, żeby Voldemort od samego początku miał ambicje do zabijania, więc też raczej niewiarygodna wersja z tym, że wraz z przekroczeniem progu Hogwartu ma je Arsen. Poza tym Cruciatusa, nie można nauczyć się i rzucać od tak. To jest pewien schemat, tak samo jak z innymi niewybaczalnymi, zwłaszcza, że tego w programie szkolnym NIE MA, jedynie występuje teoria, żeby uczeń wiedział, z czym ma do czynienia.
Takich zaklęć można dopiero się nauczyć na fabule we własnym zakresie.

Sądzę, że ta KP jest zbyt wyidealizowana pod względem siły i mocy chłopaka.
Proszę więc o poprawę Karty Postaci.

Zauważyłam nowe błędy.

"Transmutacja stała się przedmiotem, który bardzo cenił i ukazywał na nim naprawdę wielkie zainteresowanie przedmiotem i dużą wiedzę.” – Transmutacja stała się przedmiotem, który bardzo cenił. Wykazywał względem niego spore zainteresowanie, oraz potrafił zabłysnąć zdobytą wiedzą.

„Niektóre z nich szły mu lepiej, a czasem gorzej.” – Inne znacznie gorzej.
Dlaczego tak? Otóż żeby postać nabrała przysłowiowych "rumieńców".
„Miał wielki dar to ważenia eliksirów” – Miał wielki dar do ważenia eliksirów.
„Wszystko prócz tego zalicza przynajmniej na Powyżej Oczekiwań.” – Pozostałe przedmioty zalicza na Powyżej Oczekiwań.
"Jedno wiedziałem od momentu przekroczenia progu Hogwartu. Byłem tego pewien od samego początku i postanowiłem dążyć do realizacji moich planów nawet po trupach. Nie mówię tutaj nawet o moich wyobrażeniach czy jakiejś innej abstrakcji. Twierdzę o prawdziwych ludziach pozbawionych duszy, pozbawionych człowieczeństwa czy iskierki, którą można nazwać życiem. W tym momencie jestem świadomy swojej mocy i tego, że będę najpotężniejszym czarodziejem moich czasów. Muszę tylko zrealizować swój plan, a pomogą mi w tym moje siostry... "–  Prosiłabym o zmianę. Dlaczego? Fragment w niektórych momentach jest dobry, w niektórych wręcz przesadzony. Najpotężniejszym czarodziejem? Rozumiem ambicję, rozumiem, jednakże warto liczyć się z takimi czarodziejami jak Albus Dumbledore i Lord Voldemort. Dlatego to nie przejdzie. Początek jednak w sumie dość dobry, gorzej z drugą częścią właśnie. Bo czymże jesteś Ty i Twoje siostry, jak dopiero początkującymi? Dopiero poznajecie świat i wybieracie własną drogę.

"Podszedł do ich ofiary, wymówił „Chłoszczyć” i czerpał przyjemność z widoku cierpienia na twarzy chłopaka." - Arsen, serio? Zmień zaklęcie, albo wydźwięk reszty postu, bo na miejscu tego chłopaka, to jedynie bym się zirytowała, albo wybuchnęła śmiechem, gdyby ktoś użył wobec mnie  Chłoszczyć.