[uczennica] Ieva Greengrass

Data urodzenia: 3 luty 1961
Czystość krwi: Czysta. Szkoda tylko, że nie błękitna.
Dom w Hogwarcie: Slytherin
Różdżka: O długości 13,5 cala, wykonana z olchy, posiadająca w sobie skórę strzygi. Za sprawą specjalnego lakieru do różdżek ma kolor ciemnej czerwieni. Rękojeść zdobiona, ze srebrnym wężem owiniętym wokół niej.


Drobna blondynka stanęła przed wielkim zwierciadłem. Długo, bardzo długo biła się z myślami czy przyjść tu i spojrzeć w nie. Ale w końcu postanowiła to zrobić, ciekawa, co z jej wielu pragnień jest tym najskrytszym, najszczerszym i najsilniejszym. W pierwszej chwili dostrzegła tylko siebie, ale chwilę potem obok niej pojawił się chłopak, a w zasadzie to już mężczyzna. Blondyn, bardzo podobny do niej... Mimowolnie poczuła, jak po jej policzkach spływają łzy, bowiem mężczyzna, jej brat, ubrany w zwykły podkoszulek bez rękawów, obydwa przedramiona miał czyste, bez żadnych tatuaży.
-Dlaczego mi to zrobiłeś...? Dlaczego wybrałeś stronę Voldemorta...?- wyszeptała cicho do siebie.
Nie mogąc dłużej znieść tego widoku odwróciła się i uciekła z sali.

Podsumowanie dotychczasowej nauki w Hogwarcie:
W zasadzie Ieva jest dosyć pilną uczennicą... z wybranych sobie przedmiotów. A tak dokładniej to z Eliksirów oraz OPCMu. Są to jedyne przedmioty, z których na koniec miała W. Reszta przedmiotów to już różnie, z jednymi ich aspektami radzi sobie lepiej, z innymi gorzej. Ale w zasadzie nigdy nie zeszła z ocenami poniżej Z.


Przykładowy Post:
Święta, święta... Wydawałoby się, że to jeden z najprzyjemniejszych okresów w życiu ucznia Hogwartu. Może wrócić do domu, spotkać się z rodziną, porozmawiać twarzą w twarz... Dla Ievy niestety tak nie było. Od mniej więcej dwóch lat nie znosiła powrotów do domu. Na święta jeszcze mogła się czasem jakoś wymigać, tłumacząc się nauką, ale w wakacje nie wchodziło to w grę. W te święta najwyraźniej też nie. Dlatego też niezadowolona blondynka o zielonych oczach stała sobie w najdalszym kącie salonu przy kominku, przerastając go ledwo o głowę, co jednoznacznie ukazywało, iż dziewczyna ma około 160 cm wzrostu.
-Dlaczego tak sama stoisz?- nieco ironiczny głos wysokiego blondyna przebił się przez jej zamyślenie.
-No zgadnij.- burknęła, patrząc niechętnie na brata. Ten westchnął.
-Ieva, zrobiłem to dla was... W ten sposób jesteście chronieni...- popatrzył z niewypowiedzianą prośbą na siostrę.
-Przed czym? Przez NIM? Przecież teraz jesteśmy tylko kartą przetargową, żebyś robił to, czego ON zechce!- zdenerwowała się.
-Mylisz się... Wytargowałem to, że zostawi was w spokoju.- objął zdenerwowaną blondynkę.
-Coś Ty najlepszego zrobił...- wyszeptała.- W coś Ty się wpakował... Ile bym dała, żeby cofnąć czas i dać Ci w łeb, zanim tam poszedłeś.- wyburczała, ale jakoś nastrój przy stole nie był już taki tragiczny.
Kochała brata, to nie ulegało wątpliwości i naprawdę sporo byłaby w stanie dla niego zrobić. Co z tego, że nie mogła nic już zrobić...
***
Obserwowała, jak kilku starszych uczniów biło jednego młodszego. Znęcali się zwyczajnie nad nim. Blondynka stała ukryta za rogiem, ale nic nie zrobiła. Nie zareagowała. Bo i po co miała ściągać kłopoty na siebie? Co innego, gdyby dzieciak był jej rodziną, może przyjacielem czy bliższym znajomym... A tak to nawet nie zareagowała. W końcu jednak musiała wyjść zza rogu, aby zdążyć na zajęcia. Całkowicie obojętnie przeszła obok grupki, nawet na nich nie spoglądając, chociaż w środku trzęsła się z obawy, że ona również zostanie taką ofiarą...
***
Ciemnowłosa dziewczyna wślizgnęła się do klubu dla dorosłych. Włosy oczywiście farbowane, a dokumenty... Cóż, wyszeptane cicho zaklęcie otumani każdego mugola. Gorąc, pot, zaduch... I muzyka, piękna, mocna muzyka. Dziewczyna tańczy do rytmu, nie przejmując się dotykiem obcych dłoni na ciele. W końcu i tak przyszła tu tylko potańczyć...
-Piękna jesteś, maleńka...- słyszy czyjś głos tuż przy uchu. Od razu się rumieni, niezdolna powstrzymać delikatnej nieśmiałości. Ale po chwili daje się porwać muzyce i zręcznemu tancerzowi.
Wraca do domu nad ranem, niezauważona przez nikogo. Tylko domowa skrzatka kręci głową, ale nie komentuje zachowania pijanej panienki. Dziewczyna szybko usuwa farbę z włosów, rozpamiętując tamten pocałunek... Wie, że nigdy więcej nie spotka tamtego mężczyzny, przecież to był mugol... Ale nie zmienia to faktu, że było to naprawdę przyjemne.
***
W opustoszałej klasie drobna blondynka siedzi nad tomiszczem skradzionym z działu ksiąg zakazanych. Szuka zaklęć, różnych, a wszystko w jednym celu... By pokonać tę jedną jedyną osobę, przez którą jej rodzina jest w takim niebezpieczeństwie. Osobę, która zrobiła z jej brata niewolnika, a jej rodzinę w zakładników, karty przetargowe mające zmusić go do posłuszeństwa. Uśmiecha się paskudnie, mrużąc delikatnie oczy.
-Kiedyś Cię zabije, panie Lordzie... I wszyscy będziemy wolni.- mruczy do siebie.