Pan

Wygnieciony na rogach, postrzępiony i zwinięty w rulon pergamin został doręczony przez podejrzanie wyglądającą srokę. Która, kiedy już dostarczyła adresatowi przesyłkę, wleciała do jego kufra i zaczęła przebierać bez żenady w jego prywatnych rzeczach.

Jonie,

jak mogłeś się domyślić? Oczywiście, że słyszałem. Moja złociutka bratanica już nadesłała mi tę jakże radosną nowinę. Nie będę owijał w bawełnę i wyrażę w tym miejscu swoje zdanie; nie ma sensu. Jeśli tylko masz taką możliwość, by wybyć z tego gównianego zamku, to radzę Ci już pakować manatki i te Twoje schludne białe koszule i jedź do Durmstrangu, albo na drugi koniec świata. Belfrowie wpajają wam pewnie zasadę, jakby to Hogwart był jedynym miejscem, gdzie można zgłębiać sztukę magiczną. Bzdura. Na takich jak Ty pewnie czekają z otwartymi ramionami i to nie tylko w Durmstrangu. Czy ja wiem, czy same egzaminy są takie ważne? Owutemy to bzdura. Jak na razie do niczego mi się nie przydały, ale rób jak uważasz, ambitny młody człowieku. Meadowes? Tak, pamiętam ją. (Tutaj krój pisma odrobinę uległ zmianie). Miałem okazję ją spotkać na mieście. Cóż Ci mogę powiedzieć o Collinsach. Nie trzymałem z nimi. Nigdy też nie podzielałem tej manii zdobywania wiedzy niekoniecznie akceptowanej przez grono pedagogiczne Hogwartu. Jak to się mówi, kto mieczem wojuje, od miecza ginie. Nie spodziewałem się jednak, że przez to niewyżycie emocjonalne doprowadzą do takiego rozpierdolu. Mówię Ci, stary, cieszę się, że mam już ten cały szajs za sobą. Albo po jednej żonie na każdym kontynencie, też jakaś opcja.
Zaraz tam krętaczu. Nie popadajmy w przesadne skrajności. Żyję, kradnę, obie ręce mam na miejscu, głowę raczej też. Udało mi się znaleźć szerokie plecy, macki Ministerstwa tak łatwo mnie nie dosięgną. Mieszkam na swoim, a zarobione hajsy przepierdalam na ognistą. Prawda, że świetny plan na życie? Ta, też tak uważam.

PS. Aż się roześmiałem, czytając Twój dopisek. Lepiej jednak uważaj. Grażyna jest jak moje trzecie oko, albo lepiej, trzecia ręka. Sprawdź czy wszystkie rzeczy masz na swoim miejscu, bo mogło coś zginąć.

Monsieur Avery,

od samego początku Twojego listu zastanawiałam się skąd nagle w Tobie tyle serdeczności i zachwytu, ale sprawa kiepskiego losu, jaki dosięgnął Twojego wcześniejszego dobroczyńce jednak rozwiała wszelkie wątpliwości. Nie kryję, że jest to sprawa do jakiej mam dwojakie podejście, i nie wiem czy się cieszyć, czy kręcić głową z dezaprobatą. Ale szczerze mówiąc nie wierzę, żeby w tak dużej i szacownej placówce znajdowała się tylko jedna taka osoba. Najwidoczniej masz podobną zasadę rozdawania kredytów zaufania, co ja – i tylko tą do siebie dopuściłeś. Jednak aspekt Twoich „znajomości” brzmi bardzo kusząco.

Jak wiesz, potrafię się szczodrze odwdzięczyć za pomoc, więc zanim znowu pozwolisz mi ujrzeć swoje cudne oblicze, skontaktuj mnie proszę z jedną ze swoich ptaszyn. A w zamian za to ja z sympatii przygotuję dla Ciebie specjalną niespodziankę.