Gryffindor vs. Ravenclaw

Wyszła z ciemnego tunelu, mrużąc oczy oślepiona jasnym światłem. Po chwili jednak dane jej było zobaczyć wiwatujący tłum. Zaśmiała się i pomachała w stronę uczniów Ravenclawu. To było takie dziwne, usłyszeć swoje nazwisko, wykrzyczane do mikrofonu. Serce zabiło jej szybciej, a przez głowę przetoczyło się tyle niechcianych myśli. A jeśli zawiedzie?! Tak okropnie chciała aby wygrali ten mecz. Zdmuchnęła z twarzy zabłąkany kosmyk włosów, który wydostał się z kucyka i przygryzła dolną wargę- zawsze to robiła, kiedy się denerwowała. Głęboki wdech i wydech. Skup się Alex! Skup się!- krzyczała jej podświadomość. Łatwo mówić! Wokół tyle się działo, że błękitne oczy dziewczyny skakały z trybun na boisko, a później na nauczycieli i jeszcze na drużynę Gryffindoru. W końcu była zmuszona stanąć. Kątem oka przyglądała się przeciwnikom. Jej baczny wzrok lustrował każdego z nich. Notowała w pamięci wygląd ścigających, obrońcy, pałkarzy i szukającego. Skupiła swoją uwagę na Jamesie, w końcu to z nim stoczy dziś największą walkę o znicz.

Quidditch zawsze koił jej nerwy, sprawiał, że przestawała myśleć, że nagle zaczynała znajdować się w całkowicie innym miejscu, w miejscu, w którym nie musiała przejmować się dosłownie niczym. To była jedna z przyczyn, dlaczego tak bardzo kochała ten sport. Kolejna złamana ręka czy wybity palec nie był dla niej żadnym problemem - z resztą zarówno do swego stanu zdrowotnego, jak i stanu wyglądu nie przywiązywała zbyt dużej wagi - zwykle wręcz cieszyła się, że, gdy coś akurat ją gnębiło, wracając z treningu Quidditcha odnajdywała na swym ciele nowe siniaki i zadrapania od miotły czy tłuczków.
Gdy była jeszcze w szatni, unikała rozmowy z kimkolwiek. Posłała jedynie kilka uśmiechów w kierunku Dorcas i Franka, dźgnęła swego brata w bok, życząc mu powodzenia i puściła oczko Blackowi. Sprawiała wrażenie całkiem normalnej, jakby zupełnie nic jej aktualnie nie trapiło. Nie miała zamiaru nikogo obarczać swymi problemami, a już w ogóle nie teraz, w tej chwili - mieli przecież mecz do wygrania.
Naciągnęła rękawice na dłonie, złapała za swą miotłę i wyszła razem z resztą drużyny na zewnątrz. Automatycznie uderzył w nią huk wiwatującej widowni, ryk dobiegający od komentatora oraz ogólny hałas, niemal zawsze towarzyszący meczom, w których miała okazję brać udział. Stanęła obok swoich współzawodników i zaczęła wsłuchiwać się w to, co mieli do powiedzenia zarówno sędzia, jak i komentator.

Oczywiście, że pan Black musiał się popisywać! Przewróciła tylko oczami. Robiła to zawsze, kiedy widziała jak Syriusz, albo Potter się wydurniają. Jednak nie mogła długo powstrzymywać delikatnego uśmieszku wkradającego się na jej buźkę. Hogwart bez Huncwotów to nie byłaby ta sama szkoła. Niezależnie ile razy powiedziałaby, że to matoły, to i tak będzie tęsknić za ich wygłupami po ukończeniu nauki.  
Alex widziała jak znicz giną gdzieś wysoko, a kiedy rozległ się gwizdek, odbiła się mocno od ziemi i wzniosła ponad boisko i innych graczy. Krążyła jak jastrząb polujący na swoją ofiarę. Jednocześnie przeczesywała boisko, skupiała się na grze innych i miała na oku Pottera. Tkwiła przez kilka sekund w miejscu, aż jeden z tłuczków o mały włos nie walną ją w twarz. Zwinnie omijając innych graczy i przeszkody, dogoniła szukającego przeciwników i trzymała się tuż obok niego. Jeśli on zobaczy znicz, to i ona również, a będzie mieć większe szanse na przegonienie go.

Czy to był jakiś żart?! Alex z trudem oparła się pokusie, aby obejrzeć za siebie. Od trzeciego roku nauki w tej szkole, kiedy tylko Black przechodził obok niej, jej żołądek fikał koziołki. To jak na niego reagowała było irytujące. Sam fakt, że właściwie go nie znała, a w jego obecności miała ochotę wybuchnąć śmiechem (co zazwyczaj tłumiła ironicznym prychnięciem), lub była strasznie rozkojarzona, (ile to już razy wlazła w kałużę, albo niemal wpadła na drzewo?) doprowadzał ją do szału. Posłała komentatorowi mordercze spojrzenie i naprawdę żałowała, że z tej odległości nie mógł tego dostrzec.
Czuła jak rumieniec wkrada się na jej policzki. Wciąż nie była pewna, czy Syriusz zwracał się do niej. W końcu to była ona, ta mała, nieśmiała Alex, która nigdy się nie wychylała, no chyba, że chodziło o odpowiedź na lekcjach. Wzięła się w garść i jej pełne usta wykrzywił delikatny uśmieszek.
- Uważaj Black, bo jeszcze oślepniesz.- mruknęła, walcząc ze sobą, aby na niego nie patrzeć. Musiała być skupiona! Musiała pamiętać gdzie jest i co ma w tej chwili robić! W uszach pobrzmiewały jej komendy ojca, zupełnie jak na treningach, które jej urządzał.
Wystarczył malutki błysk i znajoma reakcja Pottera, aby White wystrzeliła do przodu, robiąc zgrabną beczkę w powietrzu i o mały włos wymijając Syriusza. Niebieskie oczy obserwowały dokładnie cel, dłonie w rękawiczkach zaciskały się mocno na drążku miotły. Nowy Zmiatacz nie stawiał żadnych oporów i bez trudu mogła go prowadzić. Rozpędziła się do maksymalnej prędkości i zawodowo weszła w tor lotu Jamesa, uderzając go z bara w bok, tym samym popychając go na trybuny. Przeklęła w myślach, ponieważ ten manewr kosztował ją utratę prędkości i teraz niemal leżała płasko na miotle, wbijając się w powietrze, jak pędząca strzała. Mała, złota kulka trzepotała prowokująco skrzydełkami. Dziewczyna wyciągnęła rękę, muskając koniuszkami palców znicz. Niestety równie szybko cofnęła dłoń, gdyż jeszcze chwila, a zmiażdżyłby ją przelatujący tłuczek. Nie poddała się tak łatwo. Wykonała ruch ręką, jak atakujący tygrys łapą i już, już... Niestety kulka prześlizgnęła się pomiędzy jej palcami.

The member 'Alex White' has done the following action : Rzuć kością

'Quidditch' :

Result :

Chłopak popatrzył z szerokim uśmiechem po wszystkich swoich kibicach. Ah ci fani... po meczu na pewno do niego podbiegną pogratulować. Aż tu nagle zauważył tłuczek... trzeba się namęczyć, aby wszyscy cię kochali. Czyż nie?
Wziął głęboki wdech i się rozpędzi... leciał, leciał, leciał, aż nagle....
zawiał wiatr i podwiało spódniczkę Alex... chłopak zapatrzył się. Chyba każdy by tak zareagował?
Zagapił się i z widowiskowym łomotem wpadł w trybuny komentatora. Wprost pod nogi McGonagall. W głowie miał jedno, wielkie UPS!
Poczuł ból w żebrach i na prawej nodze.
Na nauczycielkę nawet nie spojrzał.... bał się.
[z/t]

The member 'Mistrz Gry' has done the following action : Rzuć kością

'Quidditch' :

Result :

- Iiii tak jest! Potter zauważył znicza i już leci w jego stronę! - Krzyczał podekscytowany Connor, patrząc jak Potter zderzył się z White i oboje lecą w łeb w łeb po znicza. Ręka chłopaka wystrzeliła do przodu coraz bardziej, zbliżając się do złotej piłeczki.
Krzyki z trybun robiły się coraz głośniejsze, profesor McGonagall  uważnie obserwowała mecz.
Jeszcze trochę, jeszcze chwilę...!
- TAK! UDAŁO SIĘ! POTTER ZŁAPAŁ ZNICZA!!! - Krzyknął krukon, a kibice zawyli z radości. - Gryffindor wygrywa 260 do 140! Za wspaniały mecz i za uwagę dziękuje Drew Connor!
Gryfoni krzyczeli i cieszyli się najgłośniej, natomiast Krukoni z niezbyt zadowolonymi minami gratulowali im zwycięstwa.
Ale to był już koniec i wszyscy musieli wracać do swoich Pokojów Wspólnych. Z pewnością u Gryfonów będzie dziś głośno.

[z/t]

Syriusz Black: -15 PŻ, +10 galeonów
Alex White: -5 PŻ [ za cały mecz], +15 galeonów
Erin Potter: -12 PŻ [za cały mecz], +5 galeonów