Jęcząca Marta [duch]

Imię i nazwisko, przydomek: Marta Warren, Jęcząca Marta
Data urodzenia: 15 listopada 1929 r.
Data zgonu: 13 czerwca 1943 r.
Powód zgonu: zabójcze spojrzenie bazyliszka

Przykładowy Post:
Podłoga przy drzwiach do łazienki dziewcząt na trzecim piętrze w Hogwarcie, Szkole Magii i Czarodziejstwa, znowu była pokryta wodą. Gigantyczna kałuża powoli rozchodziła się na całe piętro. Jęcząca Marta jak na złość, kiedy miała podły nastrój odkręcała wszystkie kurki. Odkąd stała się duchem zrobiła się złośliwa i wredna, choć pozostała tak samo płaczliwa, jak dawna Marta Warren. Zawsze znalazła powód, aby się na kogoś uwziąć i zrobić psikusa. Takie sytuacje na szczęście zdarzały się rzadko. Zwykle Marta poświęcała swój cenny czas na siedzeniu w rurach łazienek chłopców. Musiała przecież mieć jakąś frajdę z bycia duchem. W ostatnich latach szalenie podobał jej się jeden chłopak. Uroczy blondyn, który często korzystał z łazienki prefektów. Jeszcze nigdy mu się nie pokazała, ale była pewna, że wiedział o podglądaczce. Ach, takie widoki zdecydowanie relaksowały Martę. Teraz jednak nie miała ochoty na relaks, a na zemstę.
- Ach! Ta szmata pożałuje swoich słów! Jakim prawem wchodziła sobie od tak do mojej łazienki? Jeszcze śmiała mnie pouczać, że niby zachowuję się bezczelnie, przeszkadzając uczennicom swobodnie korzystać z toalety. Wdzięczyła się przed lustrem, jak panienka lekkich obyczajów! JA?! Ja miałabym zaakceptować taką zołzę?! – Rozpaczała cała zasmarkana piskliwym głosikiem.
To całe zajście, które tak wstrząsnęło biedną dziewczyną miało miejsce kilka dni wcześniej, lecz Marta w swojej wieczności zatraciła poczucie czasu. Dla niej to była świeża rana.
Dopiero następnego dnia duch uczennicy zebrał się w sobie, uspokoił żal i zaczął na chłodno obmyślać zemstę. Od rana obserwowała szesnastolatkę ze Slytherinu. Kiedy wieczorem weszła do łazienki i została sama, Marta zamknęła ją pod prysznicem. Nim ofiara zdała sobie sprawę z podstępu, zaczęła myć włosy. Jak to przy takiej czynności miała zamknięte oczy, gdyż piana spływała po każdym kawałku twarzy. Nagle woda przestała lecieć. Dziewczyna zastygła w bezruchu. Była bliska paniki, kiedy nikt nie odpowiadał na jej krzyki i nie mogła wydostać się z małego pomieszczenia z prysznicem. Nie mogła znaleźć ręcznika, aby przetrzeć oczy, do których wchodziła piana. Spanikowała jeszcze bardziej, gdy na zmianę zaczęła na nią lecieć lodowata i bardzo gorąca woda. Po kilka razy. Nagle drzwiczki się otworzyły. Ślizgonka wypadła na kafelki łazienki całkiem naga. W tym samym czasie do pomieszczenia weszły inne uczennice. Stanęły jak wryte na widok nagiej koleżanki. Kiedy para opadła, zaczęły się śmiać. Ślizgonka zamiast swoich pięknych blond włosów miała intensywnie zielone. Ofiara ducha porwała ręcznik zawstydzona incydentem. Okryła się nim w biegu, a mijając lustro zapiszczała. Włosy dla każdej dziewczyny były jedną z najważniejszych cech wyglądu, a dla aroganckiej damy tym bardziej. Przerażona drastyczną zmianą w swoim wyglądzie chciała zapaść się pod ziemię, ale zamiast tego zamknęła się w jednej z kabin toaletowych. Płakała jak kiedyś sama Marta.
Za to duch śmiał się w rurach zamku. Akurat w łazience prefektów kąpał się przystojny blondyn, więc udała się na swoje obserwacje. Dawno nie była w tak dobrym nastroju.