"Starożytne Runy Nie Są Wcale Takie Trudne" Laurena Wakefielda [do edycji]

Tytuł: Starożytne runy nie są wcale takie trudne
Autor: Lauren Wakefield
Przedmiot: Starożytne runy
Źródła, które były wykorzystane: -
Rok wydania: 1971
Stan: Nowy
Spis Treści:
1. Pochodzenie run
2. Czytanie run
3. Co ma Wróżbiarstwo i Astronomia do run?
Treść:

Rozdział I Pochodzenie run

Runy przekazują konkretną treść. W zależności od ich układu, a także pojedynczego znaczenia tworzą razem spójną całość umożliwiając tym samym ukrywanie istotnych informacji. Często nawet po rozszyfrowaniu trzeba rozwiązywać zagadki, odszukiwać miejsca, które wskazuje zapis. Używamy ich także do poznawania przyszłości i podejmowania decyzji lub do tworzenia ochrony miejsc, a czasami i ludzi, tworzenia talizmanów oraz uzdrawiania. Samo słowo "runa" oznacza tajemnicę, jednak ta sztuka magiczna znana jest także pod nazwą "futhark", która pochodzi o pierwszych 6 liter alfabetu. Pierwsze odnalezione zapisy są z terenów Skandynawii. Najstarsze z nich pochodzą z II wieku n.e. Te najstarsze noszą nazwę Fuþark lub futhark. Nie da się konkretnie wymienić jego twórców, gdyż pismo runiczne kształciło się na przestrzeni wieków, jak i na każdym obszarze tworzyły się jego odłamy. Znaki runiczne są najstarszym typem pisma ludów barbarzyńskich zamieszkujących północną Europę. Zapoczątkowały one obecną formę języka angielskiego, szwedzkiego, czy norweskiego. Mimo tego, że najstarsze inskrypcje datuje się nas schyłek drugiego wieku n.e., przypuszczalnie powstało ono wcześniej, gdyż ukazuje mistrzostwo wykonania i dojrzałość w technikach zapisywania znaków. Pismo to szybko się rozpowszechniło i rozwinęło. Już około 500 r.n.e. odnajdujemy jego ślady w Danii, Szwecji, Polsce, na Rusi i Węgrzech. Przez te niejasności stworzono sposób odczytywania ich, który jest sztuką łączącą świadomość znaczenia każdej konkretnej runy, łączenia ich w czasami mogłoby się wydawać niespójny przekaz i logiczne myślenie. Często przydaje się znajomość tajników Wróżbiarstwa, czy Astronomii, ponieważ Starożytne Runy nie są nauką w 100% uwarunkowaną przez fakt. Potrzebny jest otwarty umysł i umiejętność myślenia abstrakcyjnego, gdyż każdy zapis może przekazywać bardzo różne rzeczy.

Rozdział II Czytanie run

Fuþark (furthark) starszy składał się z 24 liter, podzielonych na trzy ośmioznakowe grupy. Podział ten zwany jest aetami. Pierwsza aeta to Aeta Freyi, druga Aeta Heimalla (Hag), a trzecia - Aeta Tyra.



Runy i ich konkretne znaczenie (wszystkie odpowiedniki - kolor, znak zodiaku, właściwości itd! po kliknięciu w każdą konkretną nazwę, tam właśnie znajduję się wszystko, co najbardziej istotne):

Fehu
Uruz
Durisaz
Ansuz
Raido
Kenaz
Gebo
Wunjo
Hagal
Naudiz
Isa
Jera
Petro
Iwaz
Algiz
Sowelo
Tiwaz
Berkano
Ehwaz
Mannaz
Laukaz
Ingwaz
Odala
Dagaz
Wydr - runa która wychodzi poza system runiczny (25) tzw. Pusta Runa, nie zalecana do używania.


Zasada odczytywania run

Jak skleić je w jedną całość? Nie ma na to żadnej konkretnej zasady. W zależności od osoby rozczytującej, sytuacji panującej na świecie, w danym kraju, czasu, ich znaczenie jest różne. Wraz ze zmianami zachodzącymi na świecie zmienia się przesłanie i inaczej jest rozumiane. Badając sens treści jaką poznajemy musimy zdać się także na własną intuicję i świadomość. Osoby nie posiadające daru do tej dziedziny magii mogą mieć wiele kłopotów z rozszyfrowywaniem całościowego przesłania. Trzeba mieć w sobie specjalny, naturalny czynnik do tego, którego niestety nie da się wyuczyć.


Rozdział III Co ma Wróżbiarstwo i Astronomia do run?

Tarot to jedna z najbardziej znanych form wróżbiarstwa. Jej tajniki w jakimś stopniu wykorzystują również mugole.  Jest ściśle połączona z Starożytnymi Runami choć początkowo zauważenie tej różnicy nie jest proste. Jedną z największych cech wspólnych jest zdolność przepowiadania przyszłości i poprzez karty i kamienie z runami (bądź tabliczki). Przewidywać przyszłość z Run jest dużo trudniej aniżeli z Tarota, ponieważ zamiast rysunków symbolicznych, wywołujących bogate skojarzenia, mamy tu tylko czyste symbole, których sens jest głęboko ukryty na poziomie mitologicznej, bardzo starej świadomości. Runy za to lepiej nadają się do wszelakiego użytku magicznego – możemy pisać nimi zaklęcia i rozmaite sentencje i używać ich jako amuletów bądź talizmanów. Największą moc mają te z nich, które wykonamy własnoręcznie. Obie jednak techniki opierają się na słuchaniu własnego wnętrza. Umiejętne korzystanie z nich powoduje odkrywanie przyszłości w bardziej wiarygodny sposób. Umiejąc łączyć je razem i odkrywać tajemnicę tabliczek wraz z kartami dajemy sobie bardziej wiarygodną odpowiedź. Otwiera nam się droga do interpretacji bardziej ścisłej i sensownej. Dwadzieścia dwie karty tarota przyporządkowana 24 runom. W dwóch przypadkach podwójnie właśnie przez tą nierówność. Pusta Runa nie posiada swojego odpowiednika chociaż początkowo miała być utożsamiana z Arkanem Głupca. Reszta ma przyporządkowane nie tylko karty, ale i znaki zodiaku, określenie rodzaju energii, czy też porę roku (Tutaj odpowiadające znaki zodiaku i karty, wystarczy kliknąć). Oznacza to, że wiążę się równocześnie z Tarotem, czyli Wróżbiarstwem, ale i Astronomią.  Te trzy nauki są idealne do tego, by zbliżyć się jeszcze bardziej do nurtujących świat odpowiedzi. Widzenie w gwiazdach odpowiedzi, jak w kartach i na tabliczkach pokazuje, że przyszłość wcale nie musi być w 100 % tajemnicą. Trzeba jednak mieć przy tym świadomość, iż żadne działania w sferze run nie są perfekcyjnie. Szczególnie przepowiednie, ponieważ wszystkie wpływające na nią czynniki (gwiazdy, ludzie, sytuację) zmieniają przyszłość i ona dosłownie leży w naszych rękach.
[/center]