Memuar

moje dni, moje sny


Właśnie dla­tego piszę tę książkę. Mam już ta­ki cha­rak­ter, że aby coś zro­zumieć, muszę naj­pierw spróbo­wać to za­pisać.

Moja babcia jest wspaniała. Najwspanialsza kobieta ever - PRZYSŁAŁA MI SOK MALINOWY.
p y c h o t a.
Prosto z jej spiżarni, zrobiony z malin, które zbierałam w wakacje. Ta cudowna kobieta wyczuła, że mam zimową chandrę i - jak na babcię przystało - postanowiła temu zaradzić. Słoiczek był niewielki, ale ślicznie zapakowany, wstążeczki, kokardki i takie tam sprawy. Żadnego listu, zero słowa wyjaśnienia, tylko naklejka na słoiczku - "NA SMUTKI". NAJLEPSZA BABCIA EVER. Kurde, ucałowałabym ją teraz. Naprawdę, jest mugolką, a ma lepszą intuicję niż niejeden czarodziej z "wewnętrznym okiem". Kto wie, może jednak w rodzinie matki byli czarodzieje, hmm?
No, ale dość tych rozważań - czas napić się herbaty z sokiem, mniam!

Urocza byłam, prawda? <3

Czasami chciałabym wrócić do czasów dzieciństwa. Znowu beztrosko bawić się w piaskownicy, nie przejmować się problemami dorosłego życia... Chociaż, zapewne gdy byłam młodsza, problemy, które miałam wtedy, były dla mnie równie poważne co te dzisiejsze. Ale nie wiem, nie mam pamiętam już tamtych czasów. Niby tylko szesnaście lat życia, a już takie plamy w pamięci...
CO BĘDZIE ZA 50 LAT?!