Klasa Obrony Przed Czarną Magią

Cieszyła się niezmiernie z zajęć z ONMS w dodatku dla ich domu przybyło aż dwadzieścia punktów ! Przez co była bardzo zadowolona z tego faktu. Miała nadzieję, że zajęcia z obrony przed czarna magią równie będą ciekawe. Kiedy weszła do sali Poprawiła torbę na ramię.
-Dzień Dobry. - Szepnęła cicho i weszła do środka by nikomu nie przeszkadzać. Weszła do środka niewiele miejsc było wolnych w ławkach, więc musiała się do kogoś dosiąść. Po chwili dosiadła się do Sahira, uśmiechnęła się do niego lekko. Nie było wiele wolnych miejsc, więc musiała wybrać z tych które były. Zsunęła delikatnie torbę z ramienia i położyła na ziemi. Wyjęła również podręcznik i położyła delikatnie na stolik. Oparła się lekko o oparcie z nadzieją, że zajęcia niedługo się zaczną.

Wszedlem do klasy, powitałem nauczyciela i zajalem swoje zwykłe miejsce , wyciągając przybory niezbędne do zajeć, to jest gęsie pióro, zwój pergaminu, podręcznik do danego przedmiotu oraz flaszkę atramentu, po czym przewiesiłem torbę przez krzesło, czekając na rozpoczęcie zajęć.

Ostatni uczniowie przybywali do sali lekcyjnej, ci, co biegli na złamanie karku, bo zaraz dzwonek i ci, co powoli do niej wkroczyli, wiedząc, że mają jeszcze dużo czasu i mogą sobie na to poradzić. Automatycznie twój wzrok powędrował w kierunku drzwi - czyżby były one kolejną rzeczą, którą ledwo zauważałeś? Nie odbijały się w twych zwierciadłach duszy sylwetki ubranych w mundurki uczniów, ledwo co odnajdywały się pośród niezgłębionej czerni zwykłe przedmioty, które zapełniały salę, jak ławki, jak okna, przez które do wnętrza wlewał się blask dnia.
Odwróciłeś głowę w kierunku Puchonki, którą znałeś choćby z Opieki nad Magicznymi Stworzeniami, a która od strony drzwi pokonała odległość dzielącą ją od ciebie i dosiadła się - miejsc już nie było zbyt wiele, chociaż... to i tak było dziwne, nienaturalne, w dodatku jak gdyby nigdy nic uśmiechnęła się - co miałeś zrobić, jak na uśmiech jej nie odpowiedzieć, swoim bladym, który ulotny jak machnięcia motylich skrzydeł sunął w czasie zdając się jedynie mgnieniem oka, co trudno je zaliczyć do tych, które tylko nam się przywidziały, a tych, co miały miejsce naprawdę.
- Gratuluję powodzenia na ONMS. - Odezwałeś się cicho, tym swoim naturalnym, spokojnym głosem, który rozsiewał wokół siebie błogą aurę nieistnienia, ten azyl, który oferowała jego aura, jakby wszystko wokół mogło ucichnąć, odpłynąć, wszystkie mięśnie rozluźnić we wrażeniu znalezienia się w centrum wszechświata, a jednocześnie wysoko ponad nim. Już zdążyłeś oczy spowrotem na tablicę skierować.

Spojrzała na zdziwiony faktem , że w ogóle się do niego dosiadła. W sumie może się to jej po prostu wydawało. Przez co zajęła się wyciągnięciem różdżki i położenie ją na ławce lekko. Następnie oparła się wygodnie o oparcie krzesła i lekko wyciągnęła się, nie wyspała się dzisiaj za dobrze, choć bywało lepiej z jej snem. Jedyne szczęście to to iż nie spóźniła się na zajęcia, o wtedy mogło by się jej dostać.
-Dziekuję, sama byłam zdziwiona ilością punktów od nauczyciela. - Powiedziała cicho by nie przeszkadzać innym w lekcjach.
-Wyglądasz jakbyś był w nie humorze. - Dodała po chwili ciszej. Bo jeżeli faktycznie nie jest w humorze to nie będzie mu przeszkadzać.

Trudno tutaj było mówić o zdziwieniu punktami - była to po prostu dobra robota w jej i jej towarzyszki na zajęciach wykonaniu, Nailah bardziej się dziwił, że on dostał jakiekolwiek punkty, robiąc tyle, co nic, jedynie starając się nie spłoszyć zwierzęcia i... spróbować utrzymać pion, żeby nie stracić przytomności. Ale cóż, nauczyciel od ONMS był zawsze pociesznym człowiekiem na swój sposób, odbierałeś bardzo często wrażenie, że nie bardzo nawet zwracał uwagę na to, co uczniowie robią, dopóki nikt z nich nie krzywdził jego stworzonek - jeśli to nie nastąpiło i zwierze nawet było po zajęciach zadowolone, to wlepiał punkty ile się dało. To się chyba nazywało hojnością, czy coś w tym guście.
- Dobrze wykonana praca zasługuje na nagrodę. - Jeszcze tylko kilka lekcji i spokój, będziesz mógł wrócić do ciemnego pokoju, położyć się na miękkim łóżku i oddać się ramionom snu - jeszcze tylko kilka lekcji... Powinieneś był posłuchać pielęgniarki i darować sobie zajęcia w tym tygodniu. Tylko ile można? I tak zbyt często zdarzało ci się lekcje opuszczać.
- Nic w tym guście. - Znów zwrócił na nią spojrzenie otchłani. - Co wskazuje według Ciebie na to, że nastrój mi nie dopisuje?

-No tak dobrze się bawiłyśmy opiekując się Topkiem. - Uśmiechnęła się lekko pod nosem. To były właśnie te zajęcia na których dobrze się czuła, a one zleciały szybko i miło. Te zdobyte punkty na pewno się przydadzą, wiec wiele plusów wpłynęło na te jedne zajęcia.
-A w sumie... Nie wiem jakoś tak. - Wzruszyła lekko ramionami, może po prostu to się jej wydawało, że nie ma humoru. Skrzyżowała ręce pod krzesłem leniwie nim machała pod krzesłem.

Na zajęciach OPCM pojawił się również Giotto, który zajęć z tego przedmiotu nie opuszczał nigdy. Doskonale wiedział, że pomoc zaklęć przeciwdziałających czarnej magii będzie niezbędna w poszukiwaniu prawdy o bracie. Niekiedy będzie się obracać w takim towarzystwie, że nieznajomość zaklęć może skończyć się nawet śmiercią. Tak też lepiej uczęszczać na zajęcia i przygotowywać się do każdych regularnie.
Wszedł pewien siebie do klasy, witając się z nauczycielem oraz mając wszystko to co niezbędne do tego przedmiotu. Pióro i atrament czekały już na niego na stole, a on dołożył od siebie tylko pergamin i książkę do przedmiotu. Usiadł w zacisznym kąciku, gdzie nikt mu nie będzie przeszkadzać, a on będzie mógł się skupić na tym co najważniejsze - czyli na uczestnictwie w lekcji obrony przed czarną magią.

Na OPCM zdążyła prawie że w ostatniej chwili. Tak właśnie się kończy czytanie książek bez zwracania uwagi na godzinę. No ale na całe szczęście nauczyciela jeszcze nie było, w końcu spóźniający się prefekt to po prostu jakaś hańba... Usiadła gdzieś z przodu pod ścianą, na swoim ulubionym miejscu i wypakowała pergaminy i kałamarz wraz z piórem. Trochę osób było, jak zawsze zresztą  na tym przedmiocie. Naprawdę lubiła Obronę, można się było nauczyć w ten sposób wielu ciekawych zaklęć. Oparła brodę na rękach, czekając na wejście profesora.

Kyo zmęczył się tym czekaniem aż lekcja w końcu się zacznie. Czy naprawdę ten nauczyciel myślał, że puchon nie miał nic ciekawszego do roboty niż siedzenie tutaj. Ziewnął tylko przewlekle i przeciągnął się. Po chwilce ułożył głowę na torbie które znajdowała się na ławce i po prostu przymknął oczy. Ten chłopak chyba potrafił zasnąć dosłownie w każdym miejscu, kompletnie nie przejmując się tym, że trochę nie wygodnie mu się śpi... no ale kto by się tym teraz przejmował. Może przynajmniej zleci mu ta lekcja i będzie mógł jak najszybciej zniknąć z tego miejsca.
Przed kompletnym odpłynięciem usłyszał kątem ucha jak ktoś jeszcze wchodzi do klasy i siada w ławce, ale jakoś kompletnie nie chciało mu się podnosić głowy aby sprawdzić kto to. Z resztą co go to interesowało. Poprawił się tylko na siedzeniu i odpłynął do krainy marzeń sennych.

- Dzień dobry uczniowie. Wspaniały mamy dzień, nieprawdaż? - Rozpoczął swoim głębokim, zachrypniętym głosem, patrząc przelotnie przez okno. Na dworze akurat zaczął ponownie padać śnieg, ale Charlie uważał to za dobry żart. Takie małe rozluźnienie. A może mówił poważnie? Ciężko było stwierdzić, co siedzi w tej chorej kudłatej głowie. Uśmiechnął się tajemniczo i podniósł się z krzesła. Jego szata lekko zafalowała i zaczął się przechadzać między ławkami, zamykając wszystkim podręczniki.
- A teraz zamiast rozmawiać, użyjcie swoich szarych komórek i powiedźcie mi, co wiecie na temat Oppugno. Zasada jest jedna: gdy ktoś zaczyna mówić, nie przerywamy mu. Na każdego przyjdzie kolej. Jeśli usłyszane odpowiedzi mnie nie usatysfakcjonują, zrobimy mini-loterię i wylosuję wybrańca, dobrze?
I ponownie się uśmiechnął do nich, tym razem jednak był to niepokojący uśmiech, w którym czaiło się szaleństwo. Brązowe tęczówki błysnęły dziwnym blaskiem. To był znak.
Charlie, kochanie. Czy wziąłeś swoje leki?

Spojrzała na Patricka i uśmiechnęła się do niego niepewnie.
- Po zajęciach – odpowiedziała cicho i spojrzała na profesora.
Zaczęła się szybko zastanawiam co to było za zaklęcie, ale nie była pewna. Kiedyś o tym czytała. No myśl Alice, myśl. Podniosła niepewnie rękę i powiedziała dosyć cicho, ale na tyle głośno, aby profesor usłyszał. Jeszcze bardziej się spięła patrząc na nauczyciela, więc spojrzała na okno.
- Jest to chyba zaklęcie, dzięki któremu ma się kontrolę nad osobą, rzeczą, bądź wytworzonymi przez siebie stworzeniami np. małe ptaki, co powoduje, że można ich zmusić do do ataku na innych – szepnęła jąkając się przy tym.
Czuła jak robi się jej gorąco, a na policzki wypływa potężny rumieniec.
Alice, tylko nie zemdlej, oddychaj.

Lekcja się zaczęła, a ona wciąż nie odrywała wzroku od okładki podręcznika. Myślami była gdzieś bardzo daleko. To nie był jej najlepszy dzień. Dopiero głos profesora przywrócił ją na ziemię. Rozejrzała się po klasie, szukając wzrokiem, w którym miejscu znajduje się nauczyciel. Jakie to on zadał pytanie? Liv przygryzła dolną wargę, próbując sobie przypomnieć. A tak... Co uczniowie wiedzą na temat oppugno? No właśnie. Co ona wie? Zamknęła oczy próbując przypomnieć  sobie informacje o tym zaklęciu. Na pewno gdzieś o nim czytała. A może rozmawiała o nim kiedyś ze swoim ojcem? Wiedziała, że zna te zaklęcie, jednak dzisiejszego dnia miała kompletną pustkę w głowie. Dopiero słowa Krukonki przypomniały jej, czego dotyczyło owe zaklęcie. Posłała jej delikatny  uśmiecha, aby dodać jej otuchy. Gdy zapadła cisza w klasie, podniosła rękę i odpowiedziała:
- Jest to zaklęcie, pod którego wpływem, dany obiekt lub osoba, może zaatakować ofiarę. Czarodziej rzucający oppugno, ma pełną kontrolę nad rzeczami, osobami, na które zostało rzucone te zaklęcie. - Już nawet przypomniała sobie gdzie pierwszy raz o nim usłyszała. Oczywiście od taty. W święta rozmawiali o nim. Nie wiedziała, że tak szybko owa wiedza jej się przyda. Może ten dzień jeszcze nie jest na straconej pozycji? Dziewczyna związała włosy w luźną kitkę, aby nie przeszkadzały jej podczas zajęć.

Kyo otworzył niechętnie jedno oko bo do jego uszu doszedł głos nauczyciele. Ziewnął tylko przewlekle i podrapał się lekko w tył głowy. W sumie to nie bardzo wiedział co się dzieje wokół niego, ale jakoś mu to nie przeszkadzało. Dlatego też przekręcił głowę w stronę ściany i próbował ponownie sobie przysnąć. Był tylko jeden problem. Jakieś szkolny kujony musiały co chwila chwalić się swoją wiedzą, więc raczej o ponownej drzemce nie ma mowy. No, ale przynajmniej pozwoli odpocząć zmęczonym oczom. Profesor miał szczęście, że chłopak był raczej w śpiącym nastroju, niż w jakimś złym. Ciekawe czy jak chłopak był nastawiony na wkurwianie wszystkich to by nauczyciel mógł spokojnie przeprowadzić lekcje. Cóż pewnie nie... Kyo ma wyjątkowy dar irytowania wszystkich dookoła swoją postawą, ale jakoś nie bardzo się tym przejmował. W sumie nie robił tego wcale celowo.

Spojrzała na Sahira, ale widać, nie był dzisiaj rozmowny i potem spojrzała na nauczyciela, kiedy zaczął mówić. Przełożyła włosy do przodu zaś kosmyki z grzywki wzięła za ucho. -Wydaje mi się, że Oppungo rzucone na przeciwnika powoduje osłabienie jego defensywy i jest łatwiejszy do pokonania. - Powiedziała po chwili, dopiero, wtedy, kiedy Alice i Liv skończyły mówić. Właściwie tylko przez uszy przeszło jej to zaklęcie i nie do końca nawet pamiętała na czym ono polegało. Oparła się wygodnie o oparcie krzesła.

Świadoma swojego spóźnienia szybko weszła do klasy, rzuciła nauczycielowi Dzień dobry, po czym szybko dodała: Przepraszam za spóźnienie, starając się uniknąć jego spojrzenia. Szybko zajęła swoje miejsce, wyciągnęła podręcznik i przybory, po czym dopiero odważyła się unieść wzrok. Stwierdziła, że nie spóźniła się wcale o tak dużo, najwyżej parę minut. W milczeniu skupiła swoją uwagę na nauczającym, czekając na kontynuację wcześniej przez nią przerwanej, lekcji.