"Eliksiry dla zaawansowanych" Libacjusza Borage [BUDOWA]

Tytuł: Eliksiry dla zaawansowanych
Autor: Libacjusz Borage
Przedmiot: eliksiry dla VI i VII klasy
Źródła, które były wykorzystane:

• http://harrypotter.wikia.com/
  

Rok wydania: 1888 r., wydanie poprawione 1940 r.
Stan: poplamiony

Spis Treści:
ROZDZIAŁ I - Właściwe przygotowanie i zastosowanie ingrediencji

ROZDZIAŁ II - Różne sposoby przygotowania eliksirów

ROZDZIAŁ III - Wzory na moc eliksirów

ROZDZIAŁ IV - Trucizna a antidotum

ROZDZIAŁ V - Receptury eliksirów

1. Wywar Żywej Śmierci
   
2. Eliksir Spokoju
   
3. Eliksir Euforii
   
4. Wywar Dla Spetryfikowanych
   
5. Eliksir Zwinności
   
6. Eliksir Blixt
   
7. Eliksir Czuwania
   
8. Eliksir Kefalisto
   
9. Eliksir Wielosokowy
   
10. Felix Felicis
    
11. Eliksir Kameleona
    
12. Antidotum Na Odpadanie Kończyn i Zanik Kości
    
13. Eliksir Lumentus
    
14. Eliksir Grantactus
    

Podstawą właściwego przygotowania składników do gotowych mikstur jest postępowanie zgodnie z recepturą. Ingrediencje zmiażdżone, pokrojone, wyciśnięte, zmieszane ze sobą przed dodaniem wpływają w różny sposób na eliksir. Istotnym elementem jest wykorzystanie właściwego narzędzia w trakcie pracy. Poza tym przy wyrobie własnego eliksiru należy kierować się poniższymi zasadami:

• krojenie - podstawowa czynność, wykonywana przede wszystkim na składnikach odzwierzęcych, nieorganicznych i niezielonych częściach roślin (na korzeniach, kwiatach, grzybach). Do krojenia niezbędny jest nóż. Poza tym znaczenie może mieć sposób krojenia. Najczęściej zaleca się na cienkie pasku lub kostkę - sposób krojenia ma znaczenie na tempo działania składnika w trakcie przygotowania mikstury.
  
• miażdżenie - przebiega z użyciem moździerza, który powinien być ceramiczny, ale zdecydowanie niemetalowy. W moździerzu śmiało łączymy różne składniki, które wymagają miażdżenia, czyli rozdrobnienia na mniejsze kawałki, czego nie można dokonać z pomocą innych narzędzi lub dłoni.
  
• rozgniatanie, gniecenie - w przypadku produktów roślinnych gniecie się w dłoniach liście, kwiaty, bądź inne części rośliny, aby uniknąć kontaktu z narzędziami. Rozgniatamy za pomocą noża z szerokim ostrzem lub innym narzędziem składniki odzwierzęce i nieorganiczne.
  
• rozrywanie - bezwzględnie zalecane przy podziale na części łodyg, liści. Odradza się krojenia nożem zielonych fragmentów roślin, gdyż metal może zaburzyć działanie składników. Rozrywanie powinno przebiegać za pomocą dłoni.
  
• wyciskanie - dotyczy przede wszystkim składników, które zawierają w sobie ciecz (niekoniecznie sok, a również jad). W przypadku wyciskania zależy nam na pozyskaniu samego płynu lub jego pozbawienia docelowego składnika, np. cytryny (możliwe jest wykorzystanie jedynie klarownego soku lub miąższu ze skórką), granat (w przyrządzaniu eliksirów wykorzystuje się sok z granatu, jak i całe owoce lub same pestki)
  
• mieszanie - zaleca się niektóre składniki ze sobą zmieszać za pomocą narzędzi lub dłoni. Ich dodanie w tym samym czasie wpływa na moc mikstury i na jej poprawne działanie.
  
• namaczanie - część składników wymaga uprzedniego namoczenia. W tym celu można część przygotowywanej mikstury nabrać do naczynia i w płynie namoczyć ingrediencje i wlać całość z powrotem do kociołka lub w całkiem nowej cieczy, która nie zaburzy działania mikstury namoczyć, odcedzić i dodać wilgotny składnik do kociołka.
  

Podręcznikowy
Wyróżniany ze względu na kolejność dodawania składników. Jest najczęściej spotykany w przypadku eliksirów prostych i zalecany przy tworzeniu własnych mikstur. W sposobie podręcznikowym nie ma znaczenia temperatura i czas gotowania poszczególnych składników.
Kolejność dodawania:

1. Ciecz
2. Składniki Roślinne (od najsłabszego do  najsilniejszego)
3. Składniki Zwierzęce (od najsłabszego do najsilniejszego)
4. Składniki Nieorganiczne
6. Składnik Główny

Przykłady:

Uniwersalny
Sposób uniwersalny zakłada, że zawsze podgrzewamy ciecz przed dodaniem składników. Kolejność dodawanych składników zaczyna się od składnika głównego, zwierzęcego, roślinnego i nieorganicznego - każdy w kolejności od najsłabszego do najsilniejszego.

Przykłady:

Mieszany
Podstawą jest podgrzanie cieczy w pewnym momencie przygotowywania mikstury (niekoniecznie na początku). Składniki są dodawane w kolejności od najsłabszego do najsilniejszego.

Przykłady:

Niestandardowy
Sposób najczęściej pojawia się w przypadku eliksirów złożonych. Jak wskazuje nazwa jest niestandardowy i nie wyróżnia się żadnym schematem przygotowania. Najmniej polecany sposób do samodzielnego eksperymentowania z eliksirami.

Przykłady:

Małoskładnikowy
Przygotowywany na zasadzie odpowiednich proporcji między składnikami, których jest mniej więcej 3-4 w recepturze. Nie wymaga dużych umiejętności w przygotowaniu. Tym sposobem są przygotowywane bazy.
[spoiler="Przykłady"]Eliksir Rozdymający[/spojler]

Podstawowy
Nie ma znaczenie tutaj temperatura bazy. Zaczyna się przygotowanie eliksiru od dodania składników najsilniejszych, bez względu na ich pochodzenie.

Przykłady:

Zwyczajny
Podobny do sposobu klasycznego. Podgrzanie cieczy nie ma znaczenia, a składniki są dodawane w mniej więcej w następującej kolejności:

1. najsłabszy składnik roślinny i odzwierzęcy
   
2. silny składnik roślinny i najsłabszy składnik roślinny
   
3. silny składnik odzwierzęcy i składnik roślinny
   
4. najsilniejszy składnik odzwierzęcy i składnik roślinny
   

Przykłady:

Odwrócony
Polega na porcjowaniu i dodawaniu składników na zmianę w tej samej kolejności lub odwróconej.

Przykłady:

Klasyczny
Przygotowanie eliksiru rozpoczyna się od dodania składnika zwierzęcego i na nim również się kończy.

Przykłady:

Tradycyjny
Składniki należy dodawać od najsilniejszego do najsłabszego z pominięciem w tej kolejności składników nieorganicznych.

Przykłady:

Azjatycki
Ten sposób przygotowywania eliksirów nie ma nic wspólnego z mocą składników, a z ich rzeczywistym działaniem. Kolejność dodawania składników jest zależna od pożądanego rezultatu. Tym sposobem często są przygotowywane trucizny.

Przykłady:

Anglosaski
Prosty sposób przygotowania opierający się na składniku nieorganicznym. Bywa, że towarzyszy mu pewien rytuał, podobnie do sposobu skandynawskiego. Ten sposób przygotowania wywodzi się z okresu podboju Wysp Brytyjskich przez Wikingów i mieszania się ze sobą obu nacji.

Przykłady:

Skandynawski
Dotyczy eliksirów, których pochodzenie jest związane z mistycyzmem skandynawskim. Warzeniu eliksiru towarzyszy cały rytuał opisany w recepturze, często związany z cyklem księżyca. Często jednym ze składników jest krew trolla.

Przykłady:

Starożytny
Słabe składniki (do mocy 5) stanowią dodatek do eliksiru, który działa zagęszczająco, zapachowo, kolorystycznie lub niweluje niepożądane działanie.

Przykłady:

Celtycki
Ten sposób przygotowywania charakteryzuje się długotrwałym procesem podgrzewania, schładzania oraz przechowywania eliksiru, nim ten będzie gotowy do spożycia. Ważne, aby w trakcie tego procesu stopniowo dodawać ingrediencje.

Przykłady:

Sposób Mouthisa
Mouthis był magomedykiem, któremu magiczna medycyna zawdzięcza wiele zaklęć i eliksirów uzdrawiających. Jego sposób wymaga wprawnej ręki, niesamowitej precyzji i cierpliwości, a przede wszystkim składników wysokiej jakości. Przygotowywanie eliksirów cechuje wielokrotne mieszanie płynu.

Przykłady:

Należy pamiętać, że często eliksiry nie są przygotowywane w jeden sposób. Ich receptury mogą pokrywać się z wieloma metodami, gdyż te nie tworzą sztywnych reguł.



Moc eliksirów jest zależna od zastosowanej bazy oraz ingrediencji, a można ją z łatwością obliczyć na podstawie wzoru Ingrdisa - średniowiecznego alchemika, któremu zawdzięczamy wiele receptur zachowanych do dzisiejszych czasów. Ingredis opracował pierwszą tabele mocy składników eliksirów. Alchemicy badający temat mocy składników i ingrediencji wielokrotnie przedstawiali własne metody na oszacowanie mocy mikstur. Współcześnie stosujemy wzór z zastosowaniem tabeli Virusojeva - uważaną za najbardziej dokładną.

TABELA VIRUSOJEVA - uwzględnia podział składników na odzwierzęce, roślinne, nieorganiczne. Składnikom została przypisana moc zgodnie z ich działaniem, siłą, możliwością neutralizacji pożądanych i niepożądanych działań, pochodzeniem (magiczne, niemagiczne) oraz przetworzenie. Tabela nie uwzględnia różnych części roślin i powszechnie się uważa, że nie ma to dużego znaczenia w obliczaniu mocy eliksiru.
Moc składników mieści się w zakresie 1-10. Zgodnie z twierdzeniem Virusojeva: "Jedynym składnikiem nie posiadającym mocy jest woda", dlatego nie uwzględnia się jej w obliczeniach. Virusojev nie uwzględnił mocy baz takich jak: alkohol, wywar z berberki, itd. Jednak z łatwością można obliczyć ich moc i dodać do obliczeń.

TABELE MOCY INGREDIENCJI

WZÓR NA MOC ELIKSIRU

WZÓR NA GĘSTOŚĆ ELIKSIRU




Wywar Żywej Śmierci - powoduje u osoby, która go zażyje silne omdlenie podobne do śmierci. Nie należy przesadzać z jego spożyciem, gdyż za dużo kropli może doprowadzić do prawdziwej śmierci.
Receptura

Eliksir Spokoju - eliksir, który uśmierza lęk i łagodzi niepokój.
Receptura

Eliksir Euforii

Eliksir Amortencja - najsilniejszy eliksir miłosny. Wystarczy dodać kilka kropel do napoju danej osoby, a zapała ona do kogoś obsesyjnym uczuciem. Aby podtrzymać działanie należy eliksir podawać co 24 godziny. Przez wielu bagatelizowany, jednak doświadczeni zielarze ostrzegają przed zgubnym działaniem eliksiru. Najprawdopodobniej wyniszcza organizm.
Receptura

Wywar Dla Spetryfikowanych - ożywia osoby, które zostały spetryfikowane.
Receptura

Eliksir Zwinności

Eliksir Blixt - zwiększa moc rzucanych zaklęć. Skutkiem ubocznym jest to, że jest moczopędny.
Receptura

Eliksir Czuwania

Eliksir Kefalisto

Eliksir Niewidzialności - eliksir czyniący niewidzialnym na krótki czas. Osoba, która chce być niewidoczna musi wypić eliksir lub ten musi być rozlany na niej, lub blisko niej.
Receptura

Eliksir Wielosokowy

Felix Felicis

Eliksir Kameleona -  eliksir powoduje, że postać, która wypije eliksir przybiera wygląd otoczenia. Efekt trwa kilka godzin. Nie ma na to antidotum.
Receptura

Antidotum Na Odpadanie Kończyn i Zanik Kości

Eliksir Lumentus

Eliksir Grantactus