Radości i żale

Smutno mi, bo ludzie przyczepiają się do rzeczy, które dzieją się na głupim forum do gry, jakby miały miejsce w prawdziwym życiu. Przeżywają śmierć postaci, jakby im rodzic umarł. Nie tylko tu, ale wszędzie w szerokim morzu pbf. Przez co ciężko zrobić ciekawy, lub dramatyczny event, bo zaraz ludzie płaczą i narzekają.
A mnie na przykład nudzi wymiana zdań w sielskim środowisku, gdzie wszystko się układa. Świat HP był niestety okrutny nawet w oryginale. I często jebał logikę. A jednak go kurde wszyscy kochamy. Jak ktoś nie chce dramować w fabule to niech jego postać wyjedzie sobie na wakacje, a nie przyczepia się, jakby koniecznie musiał reagować na wszystko wokół.
Jass ma wyjebane na pogrzeby. Ty też możesz. Bierz przykład z Jaspera i graj po swojemu.

/to przy okazji post do tego wątku z fabułą, ale walę go tutaj, bo chcę się POŻALIĆ, a do tego jest ten temat.

Przeglądanie starych rozmów na gg nie jest konieczne dobrym pomysłem. Z jednej strony rozbudzają się w Twoje dobre wspomnienia, które lubisz w sobie pielęgnować i wywołują uśmiech na Twojej twarzy, z drugiej zaś...prowadzą do dziwnej melancholii, kiedy zdajesz sobie sprawę z tego, co przepadało i widzisz wyraźnie popełnione gafy/błędy. Z jednej strony chce Ci się śmiać, z drugiej wydaje Ci się jakbyś unosił się na wodzie w nocy i spoglądał z mieszaniną uczuć w księżyc. Czas płynie, a mnie coraz częściej bierze na różnego rodzaju refleksje i...tak, zaczynam pisać jakieś bliżej niezidentyfikowane głupoty. Chyba po prostu czasami się zastanawiam, czy możliwe jest sprawienie, że pewne rzeczy ewoluują w coś więcej przy dobrych chęciach. No i odnośnie radości to...sądzę, że zeszło ze mnie sporo powietrza i jestem bardziej wyluzowana i mam plany na dobre zrealizowanie reszty wakacji!

Kiedy znajduję inne możliwe zakończenie RockersxCollins

Tak, to znowu ja. Podzielę się z czymś wami, bo w sumie... czemu by nie.
Wzięłam kilka swoich wierszy i stworzyłam z nich tomik. Tomik ten wysłałam na pewien dość konkretny konkurs poetycki. Trochę zapomniałam o tym, trochę też nie oczekiwałam, że dostanę zwrotną wiadomość. Ale dostałam. Bodajże wczoraj. Więc zerkam sobie dziś na pocztę, patrzę cóż tam takiego, a tam... Że się nie dostałam do czołówki, ale za to zostałam wyróżniona przez jednego z jurorów i zabrakło naprawdę kilku punktów by znaleźć się w gronie finalistów. To tak sobie myślę: "No okey, nie jest źle. Całkiem nieźle na początek". Oprócz tego dostałam zaproszenie na warsztaty (wprawdzie nocleg i wyżywienie we własnym zakresie, no ale są jakieś zniżki) i tak sobie myślę i dumam. Jechać czy nie jechać? W końcu jednak sama nie wiem, najpewniej chyba nie pojadę, bo nie mam zbytnio kasy.
Trochę żałuję, ale w sumie też w jakiś sposób mnie to motywuje, że może rzeczywiście nie jestem tak beznadziejna w pisaniu, i to w pisaniu wierszy, jak myślałam.

Jestem użyteczna

Hmmm to może ja wywalę swoją frustrację. Kiedyś... dawno, dawno temu bawiłam się w edycje filmów. Zakupiłam specjalny program do obróbki wideło. Głównie były to jakieś proste rzeczy typu wklejamy zdjęcia i wrzucamy muzykę. Plus minus jakieś efekty specjalne. Potem zostawiłam to na długi, długi czas aż do tego momentu. Ce mi podsunęła pomysł aby reaktywować serial ML... cóż pomyślałam sobie "to świetny pomysł... mam sims, program do obróbki wideo też, jako tako umiem to ogarniać... super idea i na pewno prosta i przyjemna w realizacji"... no nie bardzo. Już przy pierwszych scenach odkryłam, że simowie wcale nie są tak posłuszni jak by się mogło wydawać. Wszyscy od razu rozleźli się po całym zamku, a żeby utrzymać ich w jednym miejsc... co ja mówię... to jest praktycznie awykonalne.
Wkurzona na to, że aktorzy nie chcą współpracować postanowiłam zabrać się za nagranie czołówki. I to również wcale nie wydaje się takie proste. Na Tabie można włączyć widok kamery filmowej. I generalnie pomysł jest super... ale problem jest taki, że nawet najmniejszy ruch myszką sprawia, że obraz za szybko się porusza.... a ten kto chociaż raz trzymał kamerę w dłoni i szybko nią poruszał doskonale zdaje sobie sprawę z tego jaki efekt wtedy powstaje (tak jedna wielka maziaja i nic nie widać) Takim o to sposobem powstało z 5 wersji czołówek i pracuję nad kolejnymi aby potem wybrać która z nich jest lepsza.
Programy do obróbki wideło też wcale lepiej nie chcą współpracować. Zdarza im się zmniejszyć jakość do minimum, na skutek czego widać tylko jakieś rozjechane piksele, zdarza się im nie wczytać obrobionego obrazu, na skutek czego trzeba wszystko usuwać i od nowa wklejać i przycinać. Jedyną rzecz która nie stwarza problemów to muzyka. Ale melodię z Prologu HP to ja bym mogła już zanucić z pamięci... tyle razy tego już słuchałam -,-''

to chyba wszystkie rzeczy na jakie chciałam ponarzekać... ale spokojnie filmik dostaniecie XD

Odkopuję ten temat.
Wiecie... właśnie przeczytałam króciutką mangę zamiast iść spać. Sześć rozdziałów. Była naprawdę miła, fajna, odprężająca. Przynajmniej dla mnie, mnie chyba niewiele potrzeba do szczęścia. O miłości 28-latki, kochającej balet, do 52-letniego uniwersyteckiego nauczyciela, który przy okazji jest jej sąsiadem.
I w sumie pomyślałam, że chciałabym takie coś kiedyś z kimś napisać. Tak dla odmiany. I w ogóle to naszło mnie na różne myśli o tym i chyba jeszcze nie widziałam tego typu age gap na PBFach (pewnie dlatego, że niewiele w życiu widziałam). Mam w sumie wrażenie, że to najczęściej jest relacja typu nastolatek/nastolatka - nauczyciel/nauczycielka.
To chyba tyle.
No i w końcu odpiszę.
Minerwo, jeśli to widzisz to wiedz, że podsunę ci jakąś swoją postać. Po prostu cały weekend grałam na konsoli, bo taty nie było. Trzeba było wykorzystać okazję. Przyznaję się!